عدد چهارده، یکی از اعداد ویژه در فرهنگ دینی مسلمانان است. یادآور پاکی ها، صداقت و عدالت. «عزمی راسخ برای مساوات و برابری بین زن و مرد». حماسه ای که در مهر ماه نود وهشت اتفاق افتاد. باعث شد تا مردان ایران در حضور بانوان، جشنواره گل براه بیاندازند. روز بهیادماندنی فوتبال ایران اختصاص […]
عدد چهارده، یکی از اعداد ویژه در فرهنگ دینی مسلمانان است. یادآور پاکی ها، صداقت و عدالت. «عزمی راسخ برای مساوات و برابری بین زن و مرد». حماسه ای که در مهر ماه نود وهشت اتفاق افتاد. باعث شد تا مردان ایران در حضور بانوان، جشنواره گل براه بیاندازند.
روز بهیادماندنی فوتبال ایران
اختصاص پنج جایگاه به بانوان، در ورزشگاه آزادی در دیدار تیم های ایران و کامبوج از سری مسابقات مقدماتی جام جهانی، سبب شد تا زنان ایران، پس از سال ها وارد استادیوم شوند و بازی تیم ملی را از نزدیک تماشا کنند. و یک روز به یاد ماندنی را رقم بزنند. هرچند دوربین های صدا و سیما، بخش کوچکی از این رویداد مهم را به تصویر کشید و گزارشگران تلویزیونی و رادیویی نیز کمترین اشاره را به آن کردند. اما آنچه از زبان حاضرین و دوربین های شخصی و تلفن های همراه قابل ملاحظه است. شور و هیجان و احساس رضایتمندی، همراه با پیروزی هوادارانی است که توانستند خود را به آزادی برسانند و بازی بازیکنان محبوب خود را از نزدیک ببینند.
خوش یمن به رنگ حجاب
نجیب ترین زنان دنیا را می توان در ایران پیدا کرد. ترکیبی از نجابت، حیا و غیرت، با پوشش هایی از جنس صیانت، جامعه زنان ایران متمایزتر از هرجایی کرده است. بی شک حق مسلم آنان، بهرمندی از امکاناتی است که حاصل آن، کشف رمز و راز حیات اجتماعی آدمیان است. هرچند پیروزی بر تیم درجه سومی چون کامبوج، کار سختی نبود. اما انرژی مضاعف حضور بانوان، ساق مردان فوتبال ایران را برای فتح و الفتوح دوباره استوار کرده بود. خوش یمنی زنان ایرانی، گلباران حریف را در برداشته و زهر چشمی برای دیگر حریفان است.
ضرب الاجل فیفا یک فرصت بود
ربیعی سخنگوی دولت در باره حضور بانوان در استادیوم آزادی می گوید؛« دولت قبل از اطلاعیه فیفا تصمیماتی برای حضور بانوان در ورزشگاه ها گرفته بود. اینکه گفته می شود فشارهای کشور خارجی باعث این امر شده است از پایه و اساس نادرست است.» در حقیقت ضرب الاجل فیفا، درمورد حضور بانوان در ورزشگاه های ایران، فرصت مناسبی بود که دولت و مسئولین فدراسیون فوتبال، در مورد حضور بانوان، تصمیم خود را عملی نمایند. نهادینه کردن این امر و فراهم کردن شرایط حضور خانواده ها، توطئه دشمنان ایران را خنثی خواهد کرد. و شرایط ویژه فرهنگی را بر استادیوم های ایران حاکم خواهد نمود.
مردان بی انگیزه، زنان پر نشاط
ایران پس از ۱۹ سال توانست حریف خود را دو رقمی کند. پیش تر در سال ۷۹ و در ورزشگاه باغشمال تبریز، نتیجه ۱۹بر ۰ برابر گوام اتفاق افتاده بود. اما چهارده گل ایران درون دروازه کامبوج، با عکس العمل های دیدنی از طرف بانوان همراه بود. مردانی که تعدادشان نسبت به زنان، بیشتر از هزار نفر نبود. و انگیزه کافی را جهت ابراز هیجانات خود در مقابل به ثمر رسیدن گل نداشتند. با جمعیتی روبرو بودند که بعد از هر گل، سکو های آزادی را به لرزه در می آوردند.
کار زیبای کاپیتان
مسعود شجاعی، از حامیان جدی حضور بانوان در ورزشگاه ها است. او بارها با انتشارچند پست و مصاحبه، در این مورد اظهار نظر کرده است. با پایان یافتن بازی، ودر هیاهوی سکو ها، شجاعی به همراه بازیکنان تیم ملی به سمت سکوهای اختصاصی بانوان رفته و به احساسات آنان عکس العمل نشان داد.
پنج سکو، پر از امید
چهار جایگاه اختصاص داده شده به بانوان به علت حضور بیش از تصور، به پنج سکو تبدیل شد. هرچند که اگر ده سکوی دیگر هم محیا می شد ، بازهم متقاضی برای پر کردن آن وجود داشت. به راحتی می توان، فضای امید و حال و هوای عاشقی را در بخشی از استادیوم مشاهده کرد. این شادی از طلوع آفتاب هجدهم مهر ماه آغاز و به خانه ها منتقل شده است. شرایط ویژه ای که می شود با استفاده از آن به سمت فرهنگ سازی واعتلای ارزش های اجتماعی حرکت کرد.
تیم ملی کافی نیست، بازی های باشگاهی را تجهیز کنید
بازی با کامبوج، آغاز راهی برای رسیدن و پی بردن به توانایی ها و پتانسیل واقعی هواداری، هواداران فوتبال ایران بود. فرهنگ غنی ای که مردان را مجاب می کند در حضور بانوان، صواب را از ناصواب تشخیص داده و کنترلی ناخود آگاه بر هیجانات خود داشته باشند. فرصتی که می شود برای کم کردن و در نهایت ریشه کن کردن فحاشی ها از آن استفاده کرد. از انصاف بدور خواهد بود که امکان حضور جماعتی را که می توانند با حضور خود، علاوه بر هیجان، فرهنگ را نیز تقدیم فوتبال ایران کنند، از دیدن مسابقات باشگاهی محروم نماییم.
