بعد از پایان هفته اول لیگ ملت‌ها و سه شکستی که تیم ملی والیبال ایران متحمل شد، موجی از انتقادات نسبت به ملی پوشان شکل گرفت. البته ما سال گذشته را به یاد آوردیم که در هفته اول لیگ ملت‌های ۲۰۲۲ نیز شروع خوبی را تجربه نکرده بودیم اما در ادامه توانستیم راهی مرحله نهایی مسابقات شویم.
با این حال اوضاع در هفته دوم نه تنها برای ایران بهتر نشده بلکه وضعیت وخیم‌تر هم شده است. ما در ابتدای این هفته آلمانی را شکست دادیم که همچون چین یکی از تیم‌های ضعیف مسابقات لیگ ملت‌ها محسوب می‌شود و در اکثر بازی‌های خود شکست خورده است.
در بازی دوم اما مقابل تیم کامل قهرمان جهان یعنی ایتالیا قرار گرفتیم و خیلی هم توقع پیروزی نداشتیم، اما حداقل خواسته هواداران والیبال این بود که شاگردان عطایی یک بازی جنگجویانه و خوب را از خود به نمایش بگذارند.
در دو ست اول دیدار مقابل ایتالیا کاملا ناامیدکننده بودیم اما با این که در ست سوم بهتر بازی کردیم اما اوج ناامیدی برای والیبال ایران همان جا رقم خورد. جایی که ۲۴-۲۰ از حریف خود پیش بودیم، اما ایتالیا شش امتیاز پشت سر هم گرفت و به این ترتیب کل مسابقه را باختیم.
در دیدار مقابل آمریکا نیز این اتفاق به شکل مشابهی برای ایران تکرار شد. ایران در دو ست اول کار را مقابل حریف قدرتمند خود واگذار کرد، اما از ابتدای ست سوم برتری محسوسی نسبت به آمریکا داشت. هرچه جلو رفت ما فاصله امتیازات را بیشتر کردیم تا اینکه بازی ۲۰-۱۷ شد.
با این حال همان سناریوی تلخ دیدار برابر ایتالیا این بار مقابل با آمریکا نیز برای ایران تکرار شد و در ستی که سه امتیاز پیش بودیم نهایتاً شکست خوردیم تا از بلایی که مقابل قهرمان جهان به سرمان آمده هیچ درسی نگرفته باشیم.
در این دو بازی به وضوح عدم روحیه جنگندگی را در تیم مشاهده کرده‌ایم و مهمتر اینکه ایران هنوز بعد از گذشت هفت مسابقه از تورنمنت لیگ ملت‌ها هیچ نشانی از یک تیم امیدوارکننده که ندارد هیچ، بلکه حتی از اشتباهات خود نیز درس نمی‌گیرد. هر چه که هست تیم ملی باید هرچه سریع‌تر به خودش بیاید چرا که در غیر این صورت در چشم به هم زدنی باید با سهمیه المپیک وداع کنیم.
البته ایران با همین کادر فنی سال گذشته کار بزرگی انجام داد و نباید همه تقصیرها را گردن آنها انداخت. مهم‌ترین موضوع این است که تیم ملی هر چه سریع‌تر به روزهای خوب خود برگردد. همین…
ورزش سه
