به نظرم خود تشکیل دولت اگر با یک آرامش و جهت‌گیری درست باشد، تاثیرات روانی آن بیشتر خواهد بود تا اینکه اقداماتی که ظرف یک ماه تا سه ماه انجام شود.
اگر دولت بتواند تاکید مجددی بر قول و وعده‌هایی که به مردم داده برای پاسخگویی، پیگیری، برای شنیدن صدای مردم و انجام کارها، این می‌تواند اثر مثبت و خوبی در روزها و ماه‌های اولیه شروع دولت داشته باشد.
مسئول دولت یعنی آقای پزشکیان و در عین حال وزرای مختلفی که مستقیما با امور مردم در ارتباط هستند، بتوانند تاکید مجددی بر شعار‌های رئیس‌جمهور داشته باشند و اعلام کنند که ما در این راستا حرکت خواهیم کرد. مردم انتظار دارند دولت به وعده‌هایش عمل کند و نرود دنبال شرایطی که مشکلات را کاهش ندهد و مباحثی که در دولت‌های دیگر مطرح
شده است.
تاکید بر وعده‌های آقای پزشکیان در دوران انتخابات، موضوع مهمی است که در روزهای اولیه شروع دولت باید مجدد روی آن تاکید شود تا اعتماد و امید مردم به دولت شکل جدی تری به خود بگیرد.
موضوع بعدی ثبات قیمت‌ها است. چون اقتصاد ما یک اقتصاد فعالی نیست و خدماتی است، آن چیزی که بیشتر از هرچیزی می‌تواند در کارنامه دولت موثر باشد این است که رضایت مردم جلب شود و بتوانند نیازهایشان را به راحتی تامین کنند. در چندسال گذشته شاهد افزایش قیمت‌ها به دلیل تورم شکل گرفته هستیم، دولت باید در این رابطه ثبات ایجاد کند. این ثبات حداقل باید تا پایان سال ادامه داشته باشد چرا که دولت در ۵ الی ۶ ماه اولیه، امکان اینکه بتواند طرح و برنامه خاصی را اجرا کند، برایش وجود ندارد. قانون بودجه هم در پایان سال گذشته بسته شده و امکان اصلاح و بازنگری آن نیست، ار همین رو کاری که دولت می‌تواند بکند ایجاد ثبات، کنترل قیمت‌ها و اشراف بر امور است.
نکته اثر گذار بعدی این است با اینکه دولت تشکیل شده، اما به صورت رسمی رویکردش در تعامل با دنیا را نشان نداده است. درست است که برخی از وزرای خارجه کشورهای مختلف با آقای عراقچی تماس گرفتند، اما خود آقای عراقچی و پزشکیان باید رویکرد متفاوتشان را برای همکاری با دنیا نشان دهند، رویکردی که نگاهش حل مشکلات و گفتگو است. خصوصا اکنون که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هستیم.
دولت باید از طریق سازمان برنامه بتواند کارهایش را پیگیری کند، یعنی تسلط لازم را بر میزان بودجه و تخصیص آن باید بتواند اجرا کند، چرا که بسیاری از نهاد‌ها به صورت جلو جلو به خاطر ارتباط خاصی که با حاکمیت دارند، بودجه را می‌گیرند و دولت دستش خالی می‌شود.
اگر دولت بتواند سازمان برنامه و بودجه را به درستی مدیریت کند، همین منابعی که برای امسال در نظر گرفته شده، بتواند به صورت عملیاتی تخصیص پیدا کند. چرا که نیازمند ابن هستیم نیاز‌های اولیه مردم را تامین کنیم. اگر بودجه به سمت کار‌های دیگر برود، دربخش‌های مورد نیاز بر کمبود مواجه می‌شویم و تولیدکنندگان به دلیل مشکلاتی که برای تولید مواد اولیه دارند، سراغ افزایش قیمت بروند.
دولت در بخش اقتصاد یک تیم هم راستا و هماهنگ را انتخاب نکرده است، آقای پزشکیان به قول خودش یک دولت وفاق را شکل داده است. بسیاری از افرادی که الان در دولت به کار گرفته شدند، به لحاظ فکری و سیاسی ۱۸۰ درجه باهم تفاوت دارند، از همین رو این تفاوت در نگاه کاری، در بین وزرای دولت وجود دارد. واقعیت است دولت با اینکار تلاش داشته تا تنش‌ها در داخل کشور را کاهش دهد و یک فرایند ملی برای همکاری ایجاد کند که خب تا به اینجا خوب است.
*اگر رویکرد آقای پزشکیان برنامه همه وزرا قرار نگیرد، ما دچار مشکل می‌شویم، چرا که قصد دولت این است که بر اساس برنامه‌های بلند مدت و در عین حال برنامه‌هایی که سیاست اصلی کشور است از جمله کنترل تورم، پیش رود اگر این نباشد قطعا ما در کشور دچار مشکل خواهیم شد.
