سعید سرفرازیان / به جرأت می‌توان گفت فوتبال ایران به بهشت دلالان و ایجنت‌های بازیکنان فوتبال تبدیل شده است. چون می‌توانند با آوردن بازیکنان بی‌کیفیت پول‌های کلان به جیب بزنند، بدون اینکه مورد بازخواست خاصی قرار بگیرند. مدیران باشگاه‌ها از قانون نقل و انتقالات بین‌المللی آگاهی کافی ندارند و حتی برایشان سخت است که […]
سعید سرفرازیان /
به جرأت می‌توان گفت فوتبال ایران به بهشت دلالان و ایجنت‌های بازیکنان فوتبال تبدیل شده است. چون می‌توانند با آوردن بازیکنان بی‌کیفیت پول‌های کلان به جیب بزنند، بدون اینکه مورد بازخواست خاصی قرار بگیرند.
مدیران باشگاه‌ها از قانون نقل و انتقالات بین‌المللی آگاهی کافی ندارند و حتی برایشان سخت است که در کنار آنها وکلای قانون شناس و ماهری حضور داشته باشد تا بر روند امضای قرارداد‌هایی که با بازیکنان و مربیان خارجی صورت می‌گیرد نظارت داشته باشند، به همین دلیل دلالانی که به جاهای مشکوک وصل هستند می‌توانند به راحتی هر بازیکن بی کیفیتی را با هر شرایطی که آنها تعیین کنند به تیم‌های ایرانی قالب کنند و حتی برای بعد از امضای قرارداد و دریافت حق ایجنتی هم نقشه‌های گنج بدون رنج بکشند. کافی است قرارداد بازیکن خارجی تیم را طوری تنظیم کرد که با عقب افتادن دو قسط و بعضاً حتی کمتر از دو قسط مقدمات فسخ قرارداد و سپس شکایت به فیفا را فراهم کرد تا مسیر رسیدن به پول‌های کلان هموار شود، متأسفانه در سال‌های اخیر و با باز شدن پای بازیکنان خارجی به فوتبال ایران این موضوع به یک موضوع روتین تبدیل شده است. حتی برخی به مزاح می‌گویند در مقر فیفا یک اتاق مخصوص به فوتبال ایران وجود دارد تا به شکایت‌هایی که از باشگاه‌های کشورمان می‌شود رسیدگی کنند، البته این حرف یک مزاح تلخ و یک واقعیت محض است که در قالب شوخی و مزاح بیان می‌شود.
در سال‌های اخیر به طور میانگین سالانه شش هفت پرونده از طرف تیم‌های ایرانی در فیفا و مجامع قضایی مرتبط با ورزش مورد بررسی قرار می‌گیرد و با تأسف اغلب این پرونده‌ها به ضرر طرف‌های ایرانی مختومه می‌شوند، پس حتماً کسانی هستند که در خارج و حتی داخل کشور می‌توانند در این مسیر با اعمال نفوذ و تأثیر گذاری با افرادی جاعل دست به پرونده سازی های دورغین بزنند و با بی اطلاعی مدیران باشگاه‌های کشور و خلأ قانونی و البته عدم نظارت کافی نهادهای نظارتی از فوتبال بی در و پیکر ایران پول‌های تُپُل به جیب بزنند. فوتبال ایران به گاو پیشانی سفید در مجامع بین‌المللی این رشته‌ی جذاب ورزشی تبدیل شده از بس که از ایران پرونده‌ی شکایت و اعتراض به فیفا ارسال می‌شود. به تازگی هم ادعا شده که افرادی هستند که از عدم حضور مراجع قضایی و نظارتی سواستفاده می‌کنند تا به نوع و زمان رسیدگی این پرونده‌ها دخل و تصرف صورت گیرد، و از این راه به پول‌های خوبی هم رسیده‌اند.
وضعیت فوتبال ایران در مورد شکایت های بیشماری که از آن در فیفا وجود دارد گل بود به سبزه هم آراسته شد. اگر به یاد داشته باشید پرونده‌ی شکایت پروپئیچ از استقلال با مبلغی در حدود چهل هزار دلار و حتی کمتر به فیفا رسید ولی وقتی این پرونده بسته شد پروپئیچ چهارصد و هفتاد هزار دلار از استقلال دریافت کرد، البته مشابه این پرونده‌ها در همه‌ی تیم‌های فوتبال ایران به وفور وجود دارد که پرداختن به آنها به فرصت و زمان زیادی نیاز دارد. حالا که کدهایی از سوی بعضی افراد شاغل در فوتبال در مورد سواستفاده و به نوعی اخاذی از پرونده‌های قضایی فوتبال بیان شده می‌طلبد قوه قضاییه و نهادهای نظارتی با جدیت بیشتری به این موضوع ورود کنند و این نان‌دانی را برای همیشه ببندند و اهالی این حکایت ملالآور را رسوای خاص و عام کنند!
