سام ستارزاده / بدهی ۴۰ میلیاردی جاری باشگاه پرسپولیس یک خبر تلخ ولی روتین بود که از زبان عضو هیأت مدیره سرخ‌ها نقل شد. این مبلغ، تنها بخشی از بدهی کلان یکی از پرهوادارترین باشگاه‌های ایرانی است که باید طی یکی دو ماه آینده صاف شود؛ آن هم در شرایطی که شایعات کوچ ناگهانی […]
سام ستارزاده /
بدهی ۴۰ میلیاردی جاری باشگاه پرسپولیس یک خبر تلخ ولی روتین بود که از زبان عضو هیأت مدیره سرخ‌ها نقل شد. این مبلغ، تنها بخشی از بدهی کلان یکی از پرهوادارترین باشگاه‌های ایرانی است که باید طی یکی دو ماه آینده صاف شود؛ آن هم در شرایطی که شایعات کوچ ناگهانی بازیکنان سرخ‌پوش هم روزبه‌روز جدی‌تر می‌شود.
بشار رسن چمدانش را از همین حالا، به مقصد قطر بسته، شجاع خلیل‌زاده، علی علیپور و مهدی ترابی سودای لژیونر شدن را در سر دارند. آنتونی استوکس و کریستین اوساگونا هم فعلاً به بازگشت به ایران حتی فکر نمی‌کنند. تمام این بازیکنان و حتی آنهایی که برای فصل بعد هم تحت قرارداد با پرسپولیس هستند، از عدم دریافت معوقاتشان شاکی هستند. جدیدترین نمود شکایتشان هم، پاک کردن پست اینستاگرامی مشترکی بود که در حمایت از مدیران باشگاه نوشتند.
حجم کمرشکن بدهی در اردوگاه قرمزها، بی‌شباهت به رقیب سنتی و بسیاری دیگر از لیگ برتری‌ها نیست. اما تفاوت پرسپولیس با اکثر تیم‌های دیگر، در خرج‌هایی است که در سال‌های گذشته صورت گرفته تا مسبب بخش بزرگی از این بدهی سر به فلک کشیده کنونی باشد.
شیوه مدیریت عوامفریبانه که در آن خزانه باشگاه به‌جای نقدینگی با خبر و وعده پر می‌شود، ستون‌های پرسپولیس را هر روز بیشتر از دیروز می‌لرزاند. شاید پارسال در چنین روزی می‌شد این فاجعه را پشت افتخارآفرینی‌های متوالی پرسپولیس برانکو پنهان ساخت؛ اما بالاخره روزی مانند امروز فرا می‌رسید که به خود بیاییم و این سؤال را از اداره‌کنندگان پرسپولیس در سه فصل اخیر بپرسیم: «اگر شما آهی در بساط نداشتید، چگونه و با چه پشتوانه‌ای سه سال است که چنین بی‌پروایانه دست به هزینه‌های گزاف و زیانبار می‌زنید؟»
مدیران سابق پرسپولیس، در سالی که از نایب قهرمانی آسیا دو میلیون درآمد کسب کردند، با ماریو بودیمیر قرارداد ۵۰۰ هزار یورویی بستند. و امسال در حالی که حساب‌های تهی باشگاه برانکو و کالدرون را به درب خروجی هدایت کرد، بیش از ۲۰۰ هزار دلار به جونیور براندائو دادند تا از عهده کنترل ساده توپ هم برنیاید و ۱۶۰ هزار دلار هم به استوکس تا در دبی خود را غرق لذت و عیاشی کند و بیشتر هم پول بخواهد. البته صورت‌حساب‌های نجومی بازیکنان خارجی، تنها یک نمونه از شاهکار مدیریتی سرخ‌هاست که باید کنار ماجرای بستن قرارداد دلاری با بازیکنان داخلی و اردوی زمستانی کمپ اسپایر که اخیراً مشخص شد برای شاگردان برانکو رایگان نبوده، قرار گیرد تا به درک عمیقی از کوته‌نگری اقتصادی تمام مدیران اخیر پرسپولیس برسیم.
این خرج‌های افسارگسیخته که سال‌هاست با اصطلاح «بمب ترکاندن» روی آن سرپوش گذاشته می‌شود، شاید روزی با گردآوردن یک تیم کهکشانی هواداران پرسپولیس را از افتخارآفرینی‌های تیم محبوبشان سرخوش کرد تا چشم بر تیرگی بیشتر وضع اقتصادی باشگاه محبوبشان ببندند. اما اکنون، دلار ۱۷ هزارتومانی حقیقت وحشتناکی را روی پرده انداخته که هیچ یک از مدیران سابق پرسپولیس حتی برای گردن گرفتن آن بازخواست نمی‌شوند. کادر مدیریتی که باید این افتضاح به‌بار آمده را جمع کند نیز اکنون عملاً تنها از سه نفر تشکیل شده است.
سرپرست موقت پرسپولیس، گویا دندان‌پزشک ماهری است. او شاید نتواند توان اداره مالی باشگاه در درازمدت را داشته باشد؛ اما دست کم می‌تواند به این چرخه پوپولیسم پایانی ببخشد. توقع زیادی است چه از سرپرست کنونی و چه از مدیرعامل آینده سرخ‌پوشان، بخواهیم برای رفع موانع اقتصادی خودشان و سایر باشگاه‌های داخلی، یک‌بار برای علیه حق پخشی که به فوتبال داده نمی‌شود، برای عمده درآمد تبلیغات محیطی و برندینگ که به رایگان نصیب دیگران می‌شود و لیگی که شرکت در آن پاداش مالی ندارد، نیروی مردمی حامی پرسپولیس را بسیج کنند. تنها می‌شود از آنها طلب کرد که بگذارند این مردم عاشق فوتبال و عاشق پرسپولیس، با چهره واقعی تیمی مواجه شوند که برخاسته از فوتبالی است محروم از درآمدزایی از راه‌های متداول و قبضه شده به‌دست افراد متفرقه.
