سعید سرفرازیان / روزنامه نگار- در روزهایی که فوتبال ایران تعطیل شده و بازیکنان و مربیان در حال استراحت هستند چند پرونده‌ی شکایتی از سوی بازیکنان و مربیان خارجی سرخابی ها حسابی خبرساز شده است. برانکو با یک مبلغ هنگفت و سرسام‌آور با چند بازیکن از فیفا حکم گرفته و منظر تسویه حساب […]
سعید سرفرازیان / روزنامه نگار-
در روزهایی که فوتبال ایران تعطیل شده و بازیکنان و مربیان در حال استراحت هستند چند پرونده‌ی شکایتی از سوی بازیکنان و مربیان خارجی سرخابی ها حسابی خبرساز شده است. برانکو با یک مبلغ هنگفت و سرسام‌آور با چند بازیکن از فیفا حکم گرفته و منظر تسویه حساب با پرسپولیس است. وینفرد شفر آلمانی هم بالاخره مشخص کرد که چه مقدار از استقلال طلبکار است.
البته سهم پرسپولیس از شکایت‌های مربیان و بازیکنان خارجیش خیلی بیشتر از استقلال است و باید پول بیشتری بپردازند.
بازیکنان ناموفق و طلب‌های هنگفت
در این مورد نکته‌ی مهم و جالب توجه شکایت بازیکنانی است که در عمل هیچ گونه کمک فنی به پرسپولیس و استقلال نکردند و حالا مدعی دریافت پول هنگفتی هستند.
بودیمیر نمونه‌ی بارز از این دست بازیکنان است کسی که با سر و صدای زیادی به پرسپولیس آورده شد ولی تنها یک گل برای سرخ‌پوشان به ثمر رساند بازیکنی که با اصرار برانکو آورده شد تا مشکل سر زنی مهاجمان پرسپولیس را حل کند جالب است که بودیمیر در مدت حضورش در پرسپولیس هرگز موفق نشد با سر به توپ ضربه بزند و تنها گل به ثمر رساند با ضربه‌ی پا بود.
در مورد بویان و استقلال هم چنین شرایطی وجود دارد بویان با اصرار شفر جذب استقلال شد و هرگز موفق نشد در جمع آبی‌پوشان خودی نشان دهد تا یکی از ناموفق‌ترین بازیکنان چشم رنگی و فرنگی باشد که به فوتبال ایران آمده است.
عدم تسلط به قوانین و مقررات
در زمان بستن قرارداد و امضای آن مدیران باشگاه‌ها ما به دلیل ناآشنایی با قوانین بین‌المللی نقل و انتقالات فوتبال خیلی راحت در دام دلالان حرفه‌ای و زرنگ گیر می کنند و برای اینکه ثابت کنند که به کارشان مسلط هستند زیر بار هر تعهدی می‌روند. امضا و تأیید تعهدات بدون در نظر گرفتن شرایط پرداخت خیلی راحت باشگاه را در موضع ضعف قرار می‌دهد.
در حالی اگر مدیران باشگاه‌ها در همان زمان که در حال امضاء قرارداد هستند با فردی آگاه در حوزه‌ی حقوق فوتبال و ترانسفر‌ینگ بازیکنان مشورت کنند یقیناً بازتاب منفی و مالی این گونه قرارداد‌ها خیلی کمتر از آن چیزی می‌شود که حالا گریبانگیر سرخابی ها شده است.
معمای خصوصی سازی سرخابی‌ها
فوتبال ایران و به ویژه این دو باشگاه نگون بخت که با مُهر دولتی و تولیت وزارت ورزش حال و روز خوبی ندارند در گردابی از شکایت و پرونده‌های قضایی فراوان و چالش های عدیده دیگر در حال غرق شدن هستند و هر چه بیشتر دست و پا می‌زنند بیشتر فرو می‌روند.
البته اوضاع سرخ‌پوشان به دلیل حمایت‌های مستقیم وزیر ورزش در چند سال اخیر خیلی بهتر از استقلال است هرچند می‌دانیم که مشکلاتی که در پرسپولیس با نفوذ و تأثیر قدرت وزیر پنهان شده روزی سر باز خواهد کرد و این تیم را به زیر خواهد برد.
بیست و اندی سال از اولین وعده‌ی مسئولان ورزش کشور برای خصوصی سازی این دو باشگاه می‌گذرد، روزی که مهرعلی‌زاده رئیس وقت سازمان تربیت بدنی گفت به زودی پرسپولیس و استقلال خصوصی می‌شوند در دهه‌ی هفتاد هجری خورشیدی قرار داشتیم و دولت اصلاحات بر ایران حکومت می‌کرد سه رئیس سازمان تربیت بدنی و چهار وزیر ورزش با این وعده دوران مسئولیت خود را به پایان رساندند اما تنها بر قطر کتاب مشکلات و معضلات این باشگاه‌ها به واسطه‌ی دولتی بودنشان افزوده شد.
وعده‌های الکی و تبلیغاتی
هر وقت مشکلات ریشه‌ای این باشگاه‌ها عیان‌تر می‌شود و سر و صدای هواداران بلند می‌شود وزیر ورزش با ژستی عجیب و غریب که انگار برای اولین بار است که خبر از خصوصی سازی سرخابی ها را می‌دهد عنوان می‌کند خصوصی سازی این دو باشگاه پرطرفدار در مراحل پایانی آن قرار دارد و پس از مدتی این حرف فراموش و حکایت همان حکایت تکراری و همیشگی است. البته رؤسای جمهور هم در زمان تبلیغات انتخاباتی خود همیشه با آب و تاب از واگذاری این دو باشگاه پرهوادار حرف زده‌اند و حتی کاندیداهای انتخابات مجلس هم در تهران در این زمینه داد سخن سر داده‌اند اما وقتی آب‌ها از آسیاب افتاد وعده خصوصی سازی سرخابی ها هم به گوشه‌ی دنجی می‌رود و قصه تمام می‌شود.
سوال اینجاست اگر این دو باشگاه اینقدر مشکلات و چالش برای دولت و وزارت ورزش دارند چرا واقعاً واگذار نمی‌شوند؟ چرا مجلس و نمایندگان مجلس هرگز به صورت جدی در مورد این باشگاه‌ها اقدام نمی‌کنند؟ مگر غیر از آن است که هواداران استقلال و پرسپولیس از موکلان نمایندگان مجلس هستند.
حالا که سیل بدهی‌های جدید به سوی این دو باشگاه حرکت کرده و حتی برخی از پرونده‌ها در فیفا به مرحله‌ی اجرای حکم بستن پنجره‌ی نقل و انتقالاتی هم رسیده وزارت ورزش چه می‌کند؟ چون می‌دانیم این دو باشگاه آه در بساط ندارند تا با ناله سودا کنند! فقط امیدواریم هر دو باشگاه مورد امدادهای غیبی قرار بگیرند نه تنها پرسپولیس!!!
