کشتی آزاد بهترین فرصت برای طلایی شدن را از دست داد و باز هم مثل توکیو، بدون طلا به کار خود در المپیک خاتمه داد، آنهم در شرایطی که سه فینالیست داشتیم، اما هیچ‌کدام‌شان به طلا نرسیدند و کار کشتی آزاد ایران با سه نقره رحمان عموزاد، حسن یزدانی و امیرحسین زارع و یک برنز امیرعلی آذرپیرا تمام شد.
حسرت بدون طلا ماندن، زمانی تلخ‌تر می‌شود که به فضای المپیک بعدی فکر می‌کنیم. آمریکا میزبان المپیک ۲۰۲۸ است، کشوری که برخلاف فرانسه ۲۰۲۴، خودش در کشتی از مدعیان اصلی است و هرچند نسل حاضرشان نسبتاً پیر شده و میانگین سن‌شان بالاست، اما آنها برای تغییر نسل، چهار سال فرصت دارند و می‌توانند طی سه مسابقه جهانی ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۷، گلچینی از بهترین‌های‌شان را پیدا کرده و با تجربه بیشتر مهیای المپیک شوند.
علاوه بر آمریکای میزبان، روسیه‌ای که این المپیک را تحریم کرده بود و بلاروسی که همیشه تک ستاره‌هایش را دارد هم تا چهار سال بعد به میدان باز خواهند گشت و صید طلا سخت‌تر از المپیک پاریس خواهد شد که نسلِ پیر آمریکایی‌ها در شش وزن فقط یک فینالیست داشتند که آنهم به حریف ژاپنی باخت و این تیم نیز بدون طلا مسابقات را ترک کرد.
