اردشیر لارودی/ لیگ نوزدهم که تمام شد مهمتر است یا پرونده‌ای که ماجرای عجیب و غریب مارک ویلموتس، دوباره به جریانش انداخته است! پرونده اهلیت نداشتن! پرونده نفهمیده وارد شدن! و… در این میان، سوءمدیریت بدتر و کشنده‌تر است یا سوءاستفاده؟ سوءاستفاده «مادر» همه دردهای لاعلاج فوتبال ایران است یا سوءمدیریت است که این همه […]
اردشیر لارودی/
لیگ نوزدهم که تمام شد مهمتر است یا پرونده‌ای که ماجرای عجیب و غریب مارک ویلموتس، دوباره به جریانش انداخته است! پرونده اهلیت نداشتن! پرونده نفهمیده وارد شدن! و…
در این میان، سوءمدیریت بدتر و کشنده‌تر است یا سوءاستفاده؟ سوءاستفاده «مادر» همه دردهای لاعلاج فوتبال ایران است یا سوءمدیریت است که این همه بلا، بر سر ما و فوتبالمان می‌آورد؟ انواع مرض‌های تحمیلی و تعمیقی! آواری از نابلدی! بهمنی از ناکارآمدی! کوهی عظیم از غلط‌کاری‌های برآمده از فهم وارونه و درس غلط‌تر از غلط!
دل به دریا بزنیم و چند خط درباره «مهمات» و «اهمات» روز سی‌ام لیگ برتر بنویسیم، سپس به زلزله ٩ ریشتری فوتبال برگردیم! پرسپولیس که گناهی نکرده است! یا استقلال و فولاد اهواز! خراب کردن سپاهان در روزهای بعد از امیر (که خیلی هم بعد از امیر به حساب نمی‌آید) و شاهکار تراکتور که یادمان آورد: … خفته را خفته کی کند بیدار! از بازی خوب تیم یحیی «باید» گفت و حق یحیی را باید ادا کرد که سبک و سیاق کارش، این «دل» را به اهالی سازمان لیگ و فدراسیون داده است (که این بار نه غاصبانه بلکه مسئولانه) دست به‌کاری زدند تا استفاده از مربی خارجی را قدغن کنند! در واقع، آقایان با توجه به لیاقت یحیی، صاحب این لیاقت شدند که تصمیم بگیرند، و الا این مجموعه فاقد اندیشه فنی، ١٢ سال است که هستند و انگار که نیستند! و تازه، خود این تصمیم هم پیش اهل نظر و اهالی خبره، جای تردید دارد! عدم استفاده از مربی خارجی، هم مدافعانی دارند و هم مخالفانی!
بفرمایید این‌هم دستپخت ایرانی یحیی!
خب! لیگ تمام شد، یحیی باز هم تیم متفاوتی را روانه میدان کرد! هم بازی سی‌ام پرسپولیس خوب بود و هم نتیجه‌ای که به دست آوردند! پرسپولیس بازی به بازی، در حال پوست انداختن است! تیم یحیی کامل‌تر هم خواهد شد!
یحیی هم جایزه فرضی «مربی مؤلف» را از آن خود می‌کند! برای اینکه هر بازی پرسپولیس، متناسب با عملکرد حریف، فرق دارد! یحیی «گرز» را به خورند حریف انتخاب می‌کند!
بهترین بازیکن پرسپولیس در دوره یحیی، به نظر می‌رسد باید احمد نورالهی را نشانه رفت! چرا؟ چون برای خودش بازی نمی‌کند! چون در تیم غرق می‌شود! چون حرفهای مربی اش را می‌فهمد و، چون از سرش، بیشتر از پایش استفاده می‌کند!
بازی‌های روز سی‌ام، یک‌وری بود! سرنوشت چند تیم، به این بازی‌های روز آخر بسته بود! مهدی تارتار، بدون توجه به همه چیز، بهترین تیم ممکنش را روانه میدان کرد! سایپا هم هرچه جان‌سختی کرد، حریف پرسپولیس نشد! پرسپولیس هم حتی به بهانه حضور در جام حذفی، تیمش را دو نیمه و سه پاره نکرد! برای یحیی، سایپا با پیکان و گل‌گهر و ماشین‌سازی و پارس جنوبی جم، فرقی با هم نداشتند! هم سایپا باخت و هم پارس جنوبی جم!
در وانفسای فوتبال پرفریب و کلاهبردارانه که ویلموتس و شارلاتانیسم ذاتی اش مظهر آن است- که البته هالوگری‌های زعمای قوم فاقد زعامت فوتبال خود ما هم، به این آتش دامن زده است- فوتبال ما باید راه خودش را برود! تیم ساختن بر پایه معلومات نهادینه شده‌ای که واقعیتی دارد و در نمایش عینی با میدان دادن کامل‌عیار به «علم مربیگری ایرانی»! مثل کاری که گل‌محمدی برای ذوب‌آهن، پدیده، شهرخودرو و حالا برای پرسپولیس، انجام می‌دهد! مثل کاری که فرهاد مجیدی در استقلال عهده‌دارش شده است! یا جواد نکونام و مهدی تارتار و محمود فکری و امیر قلعه‌نویی و مجید جلالی و مرد افتخار‌آفرینی به نام «محمود یاوری»! کاری که علی دایی هم می‌توانست در آن شماره یک باشد و ناصرخان حجازی را هم خدا ساخته بودش برای همین کار! بازیکن‌سازی و تیمسازی!
ساختن در یک عرصه ولی در دو دایره: … بازیکن‌پروری! تیمسازی از بازیکنانی که خوب هم ساخته و پرداخته نمی‌شوند! بازیکنانی که اول کار، تاکتیک‌ناپذیرند! یعنی تاکتیک نمی‌پذیرند ولی تیزهوش «بار» می‌آیند! نمردیم و دیدیم که سازمان لیگ به طرف یک کار استراتژیک حرکت می‌کند! راستی راستی که چه عجب
بفرمایید این‌هم فوتبال فرهاد!
فولاد اهواز، در روز آخر سوم شد! سپاهان که می‌توانست بعد از «امیر» هم سهمیه آسیایی شدن را بگیرد، شانس آورد که مغلوب پیکان نشد! فولاد و جواد نکونام، از آب گل‌آلود ماهی درشتی به تور زدند! و استقلال هم باز برد! باز یک راه دور خورد و برد! برای فرهاد، این دومی عین اولی است!
حالا فرهاد می‌رود سراغ جام حذفی! پرسپولیس- استقلال! نبردی به درازای تاریخ فوتبال باشگاهی ایران! پیکاری که از تقابل دوچرخه‌سواران و شاهین آغاز شد و ماندگار شد! هم یحیی و هم فرهاد، اهمیت دو نکته را می‌فهمند:
اول- وفاداری به اصول بازی و پرنسیب‌های فکری خودشان! یحیی مثل یحیی! فرهاد خود فرهاد!
دوم- میدانداری پرسپولیس، برابر استقلال و پیشتازی استقلال در بازی علیه پرسپولیس!
حالا با قوت قلب کامل می‌توان گفت: فوتبال یحیی! تیم یحیی! و نیز باید گفت: سبک بازی فرهاد و استقلال فرهاد!
چه فوتبال پر و همه چیزداری بشود این بازی! سود بردن و استفاده کردن از همه تجربه و علم کسب کرده در این سال‌های ٢٠ و چندساله!
یا رب روا مدار…
درباره تراکتور حرفی نزدیم، چون جریمه‌های میلیون دلاری‌اش را خودشان از جیب مبارک باز هم «خودشان» می‌پردازند…
لینک کوتاه :
http://jomlehonline.ir/?p=109801
