فرشاد کاسنژاد / خبر ممنوعیت جذب بازیکن و مربی خارجی در فوتبال ایران، غیرمنتظره نبود چون سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال میدانستند که برای صدور مجوز حرفهای باشگاهها دیگر نمیتوانند با لاپوشانی واقعیتهای مالی باشگاهها و مماشات با باشگاهها، ایافسی را گمراه کنند. کنفدراسیون فوتبال آسیا اواخر سال گذشته آخرین هشدارش را […]
فرشاد کاسنژاد /
خبر ممنوعیت جذب بازیکن و مربی خارجی در فوتبال ایران، غیرمنتظره نبود چون سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال میدانستند که برای صدور مجوز حرفهای باشگاهها دیگر نمیتوانند با لاپوشانی واقعیتهای مالی باشگاهها و مماشات با باشگاهها، ایافسی را گمراه کنند. کنفدراسیون فوتبال آسیا اواخر سال گذشته آخرین هشدارش را داده بود و فدراسیون فوتبال را به دلیل پنهان کردن اسناد بدهی باشگاهها جریمه کرده بود و تکرار این رفتار از سوی فدراسیون میتواند عواقب سختتری داشته باشد. پیش از این وزارت ورزش و جوانان، مالک دو باشگاه استقلال و پرسپولیس، این ممنوعیت را برای دو باشگاه خود تعیین کرده بود. دیروز سازمان لیگ در بیانیه خود درباره این ممنوعیت نوشت: «هیأت رئیسه سازمان لیگ بنا به ملاحظات متعدد مصوب کرد که در فصل ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مسابقات باشگاهی عقد قرارداد با بازیکنان و مربیان خارجی جدید در باشگاهها ممنوع شود و بازیکنان و مربیان خارجی فعلی شاغل در صورت اتمام مدت قرارداد فقط میتوانند با همان باشگاه فعلی خود تمدید کنند و پیوستن آنها به سایر باشگاهها نیز ممنوع است.»
بعد از ممنوعیت استخدام بازیکن و مربی خارجی در استقلال و پرسپولیس نوشته بودیم چرا استقلال و پرسپولیس با مدیرانی اداره میشوند که خود قدرت تشخیص برای تنظیم درآمدها و هزینههایشان را نداشتند و بیش از توان اقتصادی باشگاه تن به خرید دادند و بدهیها را انباشته کردند و مهمتر اینکه چرا همچنان این باشگاهها به دست مدیرانی اداره میشود که پتانسیل ایجاد ورشکستگیهای بزرگتر را دارند و برای نجات باشگاه از روش مدیریت آنها، باید ممنوعیت خرید اعلام کرد؟ ممنوعیت خرید بازیکن و مربی خارجی به معنای پایان بحرانهای اقتصادی فوتبال ایران نیست.
فدراسیون فوتبال اینبار در حالی ممنوعیت استخدام بازیکن و مربی خارجی را برای تمام لیگ تعیین کرده که خود بدترین خریدار مربی خارجی در تاریخ ورزش ایران است. قرارداد بیش از ۸ میلیون دلاری با مارک ویلموتس و عواقب بیتعهد بودن و فسخ قرارداد، یک رسوایی در عقد قرارداد با مربی خارجی است و عجیب اینکه چنین مرجعی – خود تا این اندازه زیر سؤال – برای دیگران مسیر انتخاب میکند و راه نشان میدهد.
فدراسیون فوتبال اواخر تابستان کار دشواری پیش رو دارد. به غیر از بحرانهای داخلیاش، با باشگاههایی مواجه است که غرق در بدهی هستند و در صف دریافت مجوز حرفهای ایستادهاند. مماشات سالهای گذشته فدراسیون و سازمان لیگ با باشگاههای بدهکار این عادت سنتی را برای باشگاهها پدید آورده که همیشه میتوانند به رغم بدهیهای انباشته و معوقه همچنان بازیکن و مربی بخرند و همچنان هیچ خطری حس نکنند. ترک این عادت نه برای فدراسیون و نه برای باشگاهها آسان نیست. تغییر رفتار آنها را سالهاست انتظار میکشیم. اما به جای تغییر رفتار مالی، با ممنوعیتها میخواهند مدیریت کنند. مدیریت با ممنوعیت، مدیریت نیست، بلکه بستن درها به روی سوءمدیریت است. یعنی باور کردهایم که دچار شدیدترین نوع سوءمدیریت هستیم و تنها راه ساختن مانع پیش پای مدیران است تا دیرتر این مسیر ورشکستگی را تمام کنند.