آرمن ساروخانیان/ یک روز بعد از پایان هفته سیزدهم لیگ و فروکش کردن بحث‌های فنی، نوبت ریکاوری بود و البته چانه‌زنی‌های مالی. خبر مشترکی که دیروز از استقلال و پرسپولیس شنیده شد، اعتراض به ارقام دریافتی بود. بازیکنان هر دو تیم معترضند که چرا فقط ده درصد از قرارداد این فصل را دریافت […]
آرمن ساروخانیان/
یک روز بعد از پایان هفته سیزدهم لیگ و فروکش کردن بحث‌های فنی، نوبت ریکاوری بود و البته چانه‌زنی‌های مالی. خبر مشترکی که دیروز از استقلال و پرسپولیس شنیده شد، اعتراض به ارقام دریافتی بود. بازیکنان هر دو تیم معترضند که چرا فقط ده درصد از قرارداد این فصل را دریافت کرده‌اند و انتظار دارند که تا نیم فصل نیمی از آن به حساب‌شان واریز شود.
مشکل مالی فوتبال ایران موضوعی نیست که بتوان پنهان کرد. استقلال و پرسپولیس به عنوان دو باشگاه پرطرفدار و نماد لیگ سال‌هاست که گرفتار بدهی هستند و فدراسیون فوتبال هم با قرارداد ویلموتس در موقعیت بغرنجی است. همین بدهکاری‌ها و سیل شکایات بازیکنان و مربیان خارجی بود که مدیران ورزش را به فکر ممنوعیت استخدام خارجی‌ها تا اطلاع ثانوی انداخت.
لیگ بیستم بدون ورود خارجی‌های جدید شروع شد به این امید که از حجم پرونده‌های بدهی فوتبال ایران در فیفا کاسته شود. موعد شکایات یکی یکی از راه رسید و باشگاه‌ها مجبور شدند بخش زیادی از بودجه‌شان را صرف تأمین ارز و جلب رضایت طلبکاران خارجی کنند. استقلال و پرسپولیس با طلبکاران سرشناسی مثل شفر، برانکو، استراماچونی و … بیش از دیگر باشگاه‌ها گرفتار بحران بدهی هستند و به همین خاطر نتوانسته‌اند دستمزد بازیکنان فعلی را سر موعد بپردازند.
البته ممنوعیت ورود خارجی‌ها بدون عوارض جانبی نبود و به هم خوردن عرضه و تقاضا، دستمزد بازیکنان داخلی را ناگهان بالا برد. در فصل نقل و انتقالات برای خرید بازیکنانی که حتی رنگ اردوی تیم ملی را ندیده‌اند، اعدادی شنیده می‌شد که باور کردنی نبود. مدیران تازه‌وارد برای جلب نظر هواداران وارد رقابت دیوانه‌واری شده بودند و بازیکنان معمولی را با ارقام نجومی جذب کردند اما در آن زمان کسی به فکر تأمین بودجه برای پرداخت این دستمزدها نبود.
مسیرهای درآمدزایی فوتبال ایران ناهموار و حتی مسدود است، ولی هزینه‌ها روز به روز بالاتر می‌رود. فوتبال ایران گرفتار فقر شده، ولی مدیران حاضر نیستند آن را بپذیرند و از این ویترین پرزرق و برق و ریخت و پاش‌ها دست بردارند.
فقر فوتبال ایران اما فقط در حوزه مالی نیست. ممنوعیت ورود خارجی‌ها، محدودیت‌های فنی لیگ را هم آشکار کرد. هواداران استقلال و پرسپولیس از کیفیت تیم‌شان راضی نیستند. عکس دیروز علی کریمی و بشار رسن در دوحه یادآوری کرد که دو باشگاه پایتخت از خلأ بازیکن در پست شماره ده رنج می‌برند و نتوانسته‌اند جای خالی آنها را پر کنند.
با رفتن خارجی‌ها مربیان جدیدی وارد چرخه لیگ شده‌اند، ولی کیفیت بازی‌ها پایین است و برخی از مربیان روش‌های قدیمی و منسوخی به کار می‌گیرند. همچنین در پست‌های کلیدی مثل دروازه‌بان، مدافع میانی، بازیساز و مهاجم نوک کمبود بازیکن آشکار است.
لیگ بیستم برای فوتبال ایران آزمون و خطایی است که درباره درآمدزایی، کاهش هزینه‌ها و خودکفایی فنی به راه حلی برسد، ولی بر اساس آنچه تا امروز دیدیم ممنوعیت ورود خارجی‌ها نتوانسته برای حل مشکل مالی باشگاه‌ها گره‌گشا باشد و از طرف دیگر کیفیت مسابقات را هم به طور محسوسی کاهش داده. فوتبال ایران برای خروج از این بحران نیاز به ایده‌های بهتر و هوشمندانه‌تری دارد وگرنه فقر مالی و فنی دست از سر آن بر نخواهد داشت.
