انعقاد قرارداد پر از انتقاد و مبهم باشگاه پرسپولیس با کارگزار رسمی اش یعنی شرکت آتیه داده پرداز، گویا سرانجام به روزهای تیره و تار رسیده؛ مسیری که از همان ابتدا، انتهایش مشخص بود. درحالی که رسانه ها به اشکال مختلف این هشدار را به پرسپولیس می دادند که عاقبت قرارداد یک طرفه […]
انعقاد قرارداد پر از انتقاد و مبهم باشگاه پرسپولیس با کارگزار رسمی اش یعنی شرکت آتیه داده پرداز، گویا سرانجام به روزهای تیره و تار رسیده؛ مسیری که از همان ابتدا، انتهایش مشخص بود.
درحالی که رسانه ها به اشکال مختلف این هشدار را به پرسپولیس می دادند که عاقبت قرارداد یک طرفه و یک سویه چیزی جز ضرر نیست؛ گوش شنوایی نبود تا در نهایت جعفر سمیعی که با انگیزه های زیادی وارد باشگاه شده، به این نتیجه رسید که برای درآمدزایی و جذب منابع مالی اگر بخواهد از هر روشی استفاده کند، با این قرارداد در جاده یک طرفه فقط بن بست است و لاغیر
و این چنین شد که مدیرعامل و هیات مدیره جدید سرانجام تصمیم گرفتند در نامه ای رسمی به معاونت حقوقی، مجلس و استانهای وزارت ورزش و جوانان به دلیل عدم تعهدات از سوی کارگزار خواستار فسخ قرارداد شوند.
در پس اختلافات اخیری که بین پرسپولیس و کارگزارش افتاده، بحث عدم اجرای تعهدات مالی از سوی شرکت آتیه داده پرداز فقط یک روی داستان است. هزارتوهای دیگری هم در مورد این قرارداد وجود دارد که باید پرسید آیا ارگان های نظارتی حاضر می شوند بابت این قرارداد به شدت یک طرفه، وارد عمل شوند و توضیح داده شود که این کارگزار چگونه در این مدت با استفاده از برند باشگاه فعالیت های تجاری خود را انجام داده و حاصل آن برای این باشگاه چه بوده؟ ماجراهای آن تبلیغات پرسروصدا و کاذب اینستاگرامی و هشتگ هایی که معلوم نیست با مجوز چه کسانی در رسانه رسمی این باشگاه مشغول به خودنمایی شدند، چه شد؟ حاصل آن همه حواشی به کجا رسید؟
در بحث پرداخت طلب برانکو، چه فعل و انفعالاتی رخ داد که در نهایت سرمربی اسبق سرخپوشان را وادار به این کرد تا کارگزار باشد که به عنوان قهرمان داستان معرفی شود و از آنها بابت پرداخت این طلب تشکر کند؟ پس نقش سرپرست و هیات مدیره وقت چه بود؟ اگر رسول پناه در پرداخت پول برانکو نقشی نداشت، چرا اکنون بابت پرداخت های شخصی از باشگاه طلب دارد؟
پیش از این خبرگزاری فارس در گزارش های متعدد به معایب این قرارداد اشاره کرده بود که اگر در موقع آن بدانها توجه می شد، اکنون اوضاع این باشگاه به گونه ای دیگر بوده است.
برای اولین بار در تاریخ ۲۳ اردیبهشت سال جاری از قرارداد اولیه این باشگاه با شرکت آتیه داده پرداز رونمایی شد. در این گزارش اشاره شد که در این قرارداد پر از سوال و شگفت آور همه چیز پرسپولیس در اختیار کارگزاری قرار گرفته که تا پیش از این جز همکاران تجاریشان کسی از عموم مردم از آنها شناخت نداشت اما به واسطه این قرارداد تا به کجاها که معرفی نشدند و حتی شائبه هایی در خصوصص اینکه وزارت ورزش برای خصوصی سازی قول هایی هم به مدیران این شرکت داده مطرح شد.
در تاریخ ۲۴ اردیبهشت در گزارش دیگری به ابعاد دیگری از این قرارداد پرداخته شد و این سوال به وجود آمد که این قرارداد چه هست که حتی کمک قرض الحسنه هم جزو درامدزایی به شمار رفته است. در تاریخ سوم خرداد سال جاری به زوایای پنهان مانده این قرارداد ورود کردیم و در گزارشی به بررسی آنها پرداختیم. این گزارش را می توانید اینجا بخوانید.
در تاریخ ۲۳ خرداد نیز پس از امضای الحاقیه دوم به بررسی آن پرداخته که نشان می داد باز هم هیچ تضمینی بابت سوددهی به پرسپولیس وجود ندارد. در تاریخ ۱۵ مرداد سرانجام خبری رسید که نهادهای نظارتی بعد از ماه ها نقد در مورد قراداد کارگزار پرسپولیس وارد عمل شده و برخی از افراد باشگاه را احضار کرده اند. و اکنون هیات مدیره جدید پرسپولیس به این نتیجه رسیده که باید هرچه زودتر جلوی ضرر را بگیرد. البته که آنها نمی خواستند با جنجال این موضوع را جلو ببرند اما باید پرسید چه کسانی از داخل با یک شبکه معاند در ارتباط هستند تا یکی از مهمترین اقدامات باشگاه پرسپولیس را افشا کند؟ آیا باید اتفاق ویژه تری رخ دهد تا ارگان های امنیتی و نظارتی به جد وارد ماجرا شوند؟
