یکی از چیزهایی که در ایران و بین مدیران – شما بخوانید مدیران ورزشی – همیشه جریان داشته و جواب هم داده، پوپولیسم است. یعنی این «عوامفریبی» و زدن حرفهای قشنگ قشنگ دوای هر دردی است و آبی بر آتش هر بحرانی! کافی است وقتی درگیر مشکلی بزرگ میشوید از هواداران تیمتان، از […]
یکی از چیزهایی که در ایران و بین مدیران – شما بخوانید مدیران ورزشی – همیشه جریان داشته و جواب هم داده، پوپولیسم است. یعنی این «عوامفریبی» و زدن حرفهای قشنگ قشنگ دوای هر دردی است و آبی بر آتش هر بحرانی! کافی است وقتی درگیر مشکلی بزرگ میشوید از هواداران تیمتان، از همشهریهای عزیزتان، از سابقه و افتخارات تیمتان و … حرف بزنید تا شرایط عادی شود. اصلا تهران و تبریز و اصفهان هم ندارد. مثلا استقلال! جناب آقای سعادتمند که تا امروز همه ادعاها و وعدههایشان پوچ از آب درآمده، بعد از سکوت درباره رسوایی فیش واریزی جعلی! خبر از مکالمه با لئاندرو پادوانی و دعوت او به ایران برای حل مشکلاتش میدهند. هواداران استقلال هم که حسابی از عملکرد سعادتمند شاکی هستند کمی آرام میگیرند، اما چند ساعت بعد مشخص میشود که اصلا تماسی در کار نبوده و هیچ کس با پادوانی بنده خدا حرف نزده است! حالا البته هواداران دوباره عصبانی میشوند اما هیچ اشکالی ندارد. دو تا جلسه دیگر با هنرمندان و پیشکسوتان، میتواند تا مدتی باعث فروکش کردن عصبانیت هواداران شود. یا در تراکتور! زنوزی اتهاماتی به علی خطیر وارد کرده و علی خطیر هم به او پاسخ داده و تهدید به شکایت کرده! در ادامه مشاور زنوزی هر چه از دهانش درمیآید نثار خطیر میکند و به او میگوید حق ندارد به زنوزی و مردم آذربایجان توهین کند! بعد هم رسول خطیبی از خطیر میخواهد در هنگام بردن نام زنوزی و حرف زدن از مردم تبریز دهانش را آب بکشد! حالا وقتی مصاحبه خطیر را بخوانید، کوچکترین حرف و توهینی علیه مردم تبریز در آن نمیبینید و او فقط پاسخ حرفهای زنوزی را داده اما موجسواری و سوءاستفاده از احساسات و نام مردم تبریز برای همین وقتهاست دیگر! این حرفها را که بزنی خودت را در دل آنها جا کردهای! و دیگر کسی از خطیبی نمیپرسد شما که این قدر عاشق مردم تبریز هستی چرا در نیمفصل تیمت را رها کردی و به لیگ یک رفتی تا ماشینسازی مدعی سقوط به لیگ یک شود؟ از پرسپولیس هم بگوییم؟ همین جناب پیروانی به کوچک و بزرگ حمله و توهین میکند و در دفاع از حرفهایش میگوید: من فقط از تیمم و هوادارانش دفاع میکنم! خلاصه این که پوپولیسم هرگز کهنه نمیشود و همیشه جواب میدهد!