در هفته های اخیر عادت کرده ایم که تصاویر آهسته برخی صحنه های حساس بازی های لیگ برتر را فورا پس از اتفاق مورد نظر نبینیم. پدیده ای که متاسفانه بازی به بازی بیشتر شده و آرام آرام به این نتیجه می رسیم که سهوی نیست و شاید برخی به دنبال آن هستند […]
در هفته های اخیر عادت کرده ایم که تصاویر آهسته برخی صحنه های حساس بازی های لیگ برتر را فورا پس از اتفاق مورد نظر نبینیم. پدیده ای که متاسفانه بازی به بازی بیشتر شده و آرام آرام به این نتیجه می رسیم که سهوی نیست و شاید برخی به دنبال آن هستند تا بتوانند سوژه جذابی برای برنامه تلویزیونی خود به دست بیاورند.
حالا بهتر است با دور تند موضوع مورد نظر را از ذهن بگذرانیم. در حین تماشای یک دیدار ممکن است اتفاقی، حرکتی، تصمیمی و یا هر چیز دیگر بازی را در آن دقایق دچار چالشی کند که برای تشخیص درست یا غلط بودن آن و یا اینکه حق با کدام دسته است نیاز داریم تا تصویر آهسته بازی را لحظاتی بعد ببینیم. مسئله ای که اصلا چیز عجیبی نیست و کمترین حق یک بیننده تلویزیونی است که به تماشای یک بازی می نشیند اما وقتی انتظار دیدن تصویر آهسته از حرکتی را دارید باید به شانس خود رجوع کنید. اگر خیلی خوش شانس باشید سه، چهار دقیقه پس از روی دادن آن صحنه، تصویر آهسته پخش می شود اگر بدشانس هم باشید که باید تا زمان آغاز یک برنامه تلویزیونی خاص منتظر بمانید.
اینکه تصویر آهسته یک اتفاق در یک دیدار همان موقع پخش نشود قطعا یک توهین بزرگ به مخاطب محسوب می شود که دلیلی برای روی دادن آن وجود ندارد مگر آن که سودی در آن مستتر باشد. سودی که می تواند از انحصار تصاویر آهسته برخی صحنه ها به دست بیاید و اینجاست که به ذهن می رسد شاید تهیه کننده مشترک بازی های لیگ برتر و برنامه تلویزیونی فوتبال برتر باعث این مدل کم فروشی در پخش زنده و تلویزیونی رقابت های لیگ برتر شده است.
در دیداری که استقلال تهران در یک سوی آن است، در ورزشگاه آزادی و با تعداد زیاد دوربین های تلویزیونی برگزار می شود حداقل انتظار تماشاگران بازی، کمترین حرکت انگشتان کارگردان تلویزیونی بازی در سوئیچ صحنه های مختلف است که پخش معمولی یک دیدار و یکی دو تصویر آهسته از هر صحنه حساس و یا مشکوک را به دنبال داشته باشد. این درصد از توقع پایین در حالی برای ما به وجود آمده که در سطح دنیا اتفاقات عجیب و مهمی در نمایش بازی های مختلف می افتد و مخصوصا در تصاویر آهسته مربوط به صحنه های مهم بازی، دوربین های مختلف با قطع و وصل های حرفه ای در اتاق کارگردانی، ابهامی برای تماشاگران یک دیدار باقی نمی گذارد. این در حالیست که به طور مثال دو، سه صحنه مهم و مشکوک داوری در جریان دیدار تیم های استقلال و آلومینیوم اتفاق بیفتد و ما تماشاگران آن دیدار از دیدن تصاویر آهسته آن محروم باشیم و بالاجبار دست به دامن شبکه های مجازی شویم تا تصویر دوباره اتفاق مورد نظر را ببینیم.
چند صحنه حساس از بازی استقلال و آلومینیوم یا اصلا بازپخش نشد و یا با چند دقیقه تاخیر صحنه آهسته اش پخش شد. همین موضوع باعث می شود خلاف میل باطنی مان حق را به آنهایی بدهیم که می گویند تلویزیون صحنه های حساس و خاص را برای پخش از برنامه فوتبال برتر کنار می گذارد. امیدواریم این نگاه بدبینانه غلط باشد و تلویزیون ایران هم از این پس مثل تمام جهان صحنه های حساس بازی را در اولین فرصتی که بازی از جریان می افتد نشان بدهد.
بزرگترین صفر پرسپولیس در تاریخ لیگ
لک نه، مهاجمان پرسپولیس کلین شیت می‌کنند!
بزرگترین چالش یحیی گل‌محمدی برای دربی پایتخت، خط آتش بی رمق با حضور مهاجمانی است که هنوز گلی در لیگ بیستم نزده‌اند.
ساعتی قبل از این که اشکان خورشیدی سوت شروع بازی را بزند، ترکیب قرمزها اعلام شد؛ غیبت مهدی عبدی و آرمان رمضانی در ارنج تیمی که به گمانه زنی های رسانه ها رنگ حقیقت می‌بخشید. یحیی گل‌محمدی بازی را بدون مهاجم تخصصی و با حضور مثلث امیری، نوراللهی و عالیشاه در خط حمله آغاز کرد تا با یکی از عجیب ترین ترکیب های خود به استقبال آنچه الکلاسیکوی ایرانی نامیده می‌شود، برود. نتیجه آن نیز چیزی نبود که طرفداران پرسپولیس انتظارش را می‌کشیدند؛ صفر صفر با کمترین موقعیت ممکن.
باورنکردنی‌تر از این اتفاق اما آمار مهاجمان پرسپولیس است. سرخپوشان طی دیدارهای این فصل خود توسط هیچ یک از مهاجمان تخصصی به گلی نرسیده اند تا یکی از بدترین شروع‌های خود از حیث ثبت گل زده را به خود اختصاص دهند. با جدایی علی علیپور و کریستین اوساگوآنا در انتهای فصل و البته آنتونی استوکس که کمی قبل‌تر در اقدامی غیر حرفه‌ای از این تیم جدا شده بود، توپخانه سرخ‌ها با بدترین چالش ممکن در خط حمله مواجه شده بود. حضور عیسی آل کثیر هرچند در لیگ قهرمانان آسیا با موفقیت بزرگی برای این مهاجم همراه بود اما او نیز با محرومیت بزرگی که از سوی کنفدراسیون آسیا متوجهش شد، خیلی زود از این رقابت خارج شد.
در حال حاضر اما یحیی گل محمدی در لیست خود مهدی عبدی، آرمان رمضانی، مهدی خانی و آریا بزرگر را بعنوان مهاجم تخصصی در اختیار دارد اما ضعف بزرگ گلزنی از سوی این بازیکنان باعث شد تا سرمربی سرخ‌ها در تصمیمی بی سابقه، ترکیبی را برابر سپاهان به میدان بفرستد که در بین نفرات آنها به هیچ مهاجم تخصصی برنمی‌خوریم. حضور وحید امیری که طی سالیان اخیر تنها در پرسپولیس به عنوان مهاجم به کار گرفته شده و از حیث آمار گلزنی بدترین شرایط را دنبال می‌کند و البته با توجه به پست تخصصی اش نمی‌توان به او خرده هم گرفت، در فصول اخیر اما به عنوان یکی از دو مهاجم تیم بارها چه از سوی برانکو و چه کالدرون و یحیی به میدان فرستاده شده است.
غیبت هر سه مهاجم پرسپولیس در ترکیب اصلی بازی با سپاهان شاید یک پالس بی اعتمادی از سوی گل‌محمدی به مهاجمان ناکام این تیم باشد؛ آن هم در آستانه دربی پایتخت. دیداری که احتمالا یکی از این سه در آن فیکس خواهند بود.
یحیی برای این بازی نوراللهی را نیز که صرفا یک هافبک تدافعی است و تنها با تکیه بر قدرت شوتزنی و سود بردن از ضربات سر نامش در بین گلزنان قرار گرفته بود را به عنوان مهاجم به کار گرفت. اقدامی که البته تنها یک سردرگمی بزرگ و دوندگی شاید بیهوده برای شماره هشت سرخ‌ها در پی داشت و او بارها با توجه به ذهنیت خود، با رها کردن فاز تهاجمی تا میانه جدول عقب نشینی کرده و نفرات هجومی تیم را کاهش داد تا این حربه یحیی گل محمدی بی نتیجه بماند و او تنها سه دقیقه پایانی را با خارج کردن نوراللهی از مهدی عبدی و یک مهاجم تخصصی سود ببرد.
اکنون در آستانه دربی بزرگترین نگرانی هواداران پرسپولیس مربوط به فاز تهاجمی تیم است. تیمی که فصل گذشته هم خصوصا در نیم فصل اول بیشتر بار تهاجمی و گلزنی تیم برعهده مهدی ترابی بود اما به هیچ عنوان این ضعف برطرف نشد و تا به اینجای لیگ برتر در فصل بیستم کشیده شد. اکنون در شرایطی که استقلال در فاز تهاجمی خود شیخ دیاباته، مهدی قایدی، ارسلان مطهری را در اختیار دارد و بسیار خطرناک ظاهر شده، یحیی برای عبور از این بحران گلزنی در دربی چه تدبیری خواهد داشت؟
