آنهایی که ملی پوش می سازند و بار مدال آوری ها بز دوش می کشند، به ندرت جایی در کادر فنی تیم های ملی داشته اند تا اینکه در کمیته مربیان فدراسیون کشتی تصمیم تازه ای گرفته شد. از این پس مربیان سازنده به نوبت همراه تیم های ملی روانه رقابت های بین المللی می […]
آنهایی که ملی پوش می سازند و بار مدال آوری ها بز دوش می کشند، به ندرت جایی در کادر فنی تیم های ملی داشته اند تا اینکه در کمیته مربیان فدراسیون کشتی تصمیم تازه ای گرفته شد.
از این پس مربیان سازنده به نوبت همراه تیم های ملی روانه رقابت های بین المللی می شوند و این کار شروع شده و بازتاب خوبی هم میان مربیان خلاق داشته است اما همچنان تعداد مربیانی که مد نظر و بهره ی فدراسیون کشتی هستند بسیار معدود است و به نظر می رسد فقط جایشان در تیم های رده های سنی تغییر می یابد!
چندی پیش محمد حسن محبی گلایه کرد که چرا در میان کاندیداهای مربیگری تیم ملی نیست حال آنکه او و برخی دیگر از چهره های توانا در عرصه فنی سال ها هدایت تیم های ملی را عهده دار بوده و صاحب تجربه هستند اما گمان می رود این محدوده ی زنجیره ای که در دوره رسول خادم ایجاد شده، به سبب بی اعتمادی است که رئیس فدراسیون کشتی به خاصیت فنی دیگران دارد.
خادم به قدری حساسیت در بهره گیری از هر مربی دیگری داشت که خودش همزمان ریاست فدراسیون و سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد را عهده دار بود.
در حال حاضر برخی مربیان نظیر علی اکبر دودانگه، امیر توکلیان، غلامرضا محمدی، علیرضا رضایی و … تحت هر شرایطی و با هر کیفیت نتیجه ای در فهرست کادر فنی حضور دارند و این موضوع برای خیل مربیان کشتی در آزاد و فرنگی ناراحت کننده است که می بینند هیچوقت نمی توانند به رغم هر میزان شایستگی حتی به عنوان کاندیدای سرمربیگری مطرح شوند.