در دوره حساس نقل و انتقالات لیگ برتر، شنیدن ورود هر چهره ی خارجی توجهات را به خود معطوف می کند. اشتباهات زیاد تیم های ایرانی در فصل یارگیری و عمدتا خریدهای گران ولی بی کیفیت خارجی که از زد و بندهای دیگر آشکار شده نشات می گیرد، باعث شده تا معمولا بدبینی بر حضور […]
در دوره حساس نقل و انتقالات لیگ برتر، شنیدن ورود هر چهره ی خارجی توجهات را به خود معطوف می کند. اشتباهات زیاد تیم های ایرانی در فصل یارگیری و عمدتا خریدهای گران ولی بی کیفیت خارجی که از زد و بندهای دیگر آشکار شده نشات می گیرد، باعث شده تا معمولا بدبینی بر حضور میهمانان موقت فوتبال ایران وجود داشته باشد مگر آنکه در حد و اندازه ای باشند که وادارتان کنند به تشویق و تمجید. آمدن مامه تیام به استقلال هم با تردید همراه بود و همگان او را یک خرید اشتباه می پنداشتند اما کیفیت فنی خود را ثابت کرد و به شدت هم محبوب شد.
بخشی از این بدبینی ها و نظرات سو متوجه مربیان خارجی است که به وطن می آیند. با اینکه مربیان بزرگی هم در طی سال های اخیر به فوتبال ایران آمدند ولی به سختی یادمان می آید که کدامیک توفیق لازم را داشتند.
کارلوس کیروش که به فوتبال ایران آمد، نگاه جهانی هم به کشورمان تغییر یافت. ایران صاحب سرمربی شد که سابقه هدایت رئال مادرید را هم داشت پس می توانست مقصد مربیان بزرگ دیگر باشد ولی باز اقبال چندانی را شاهد نبودیم که بخش عمده ی آن در کج سلیقه گی مدیران باشگاه ها در جذب مربیان نامدار بود.
وینفرد شفر پس از برانکو ایوانکوویچ که سابقه طولانی مدت هدایت تیم ملی را داشت، به ایران آمد و نیمکت سرخابی ها گواهی می دهد که چقدر هم موثر بودند. شاید همین اتفاق و دگردیسی استقلال و پرسپولیس بوده که تراکتور سازی تبریز را مجاب کرده پس از امتحان مربیانی چون تونی اولیویرا و ارطغرل ساغلام به جان توشاک ولزی روی بیاورد. این مربی سرشناس با سابقه هدایت تیم های رنگارنگ از رئال مادرید گرفته تا اسپورتینگ لیسبون و کار در کشورهای مختلف نظیر ولز، انگلستان، فرانسه، اسپانیا، ترکیه، آذربایجان و مراکش و… گزینه ای مقبول برای هدایت پرشورهای تبریزی است. او بود که اول بار به گرت بیل ستاره مادریدی ها امکان بازی را دارد و چهره های درخشان فوتبال دنیا نظیر یان راش و رایان گیگز از شاگردان توشاک در تیم ملی ولز بوده اند اما این مربی قابل دستکم ۱۰ سال دیرتر به فوتبال ایران آمده است!
توشاک در آستانه ۷۰ سالگی است و به یقین همه آن تکاپوی لازم را برای هدایت تراکتور سازی ندارد. تبریزی ها پای مربی بزرگی را به فوتبال ایران گشودند اما ایکاش توشاک معروف زمانی می آمد که پس از ترک تیم ملی ولز در سال ۲۰۱۰ به مقدونیه، آذربایجان و مراکش رفت که به شکل آشکار نزول دوره مربیگری اش می باشد.
حضور توشاک را به فال نیک می گیریم اما امیدواریم که تراکتور سازی و زنوزی مدیر تازه اش و مهمتر از همه هواداران اجازه بدهند که این مرد کهنه کار از شناخت تار و پودی اش از فوتبال دنیا بهره برده و بهترین تراکتور سازی ممکن را بسازد.
