سه فاکتور اصلی در ایجاد عشق از دیدگاه استرنبرگ، صمیمیت، میل و تعهد است. به ساده‌ترین زبان ممکن می‌توان گفت منظور از صمیمیت این است که ما در برابر طرف مقابلمان نقاب نداشته باشیم و خودمان باشیم. صمیمیت ابعاد مختلفی دارد. صمیمت فکری، صمیمیت عاطفی، صمیمیت جنسی، صمیمیت اجتماعی، صمیمت معنوی. یعنی فرد در مواجهه […]
سه فاکتور اصلی در ایجاد عشق از دیدگاه استرنبرگ، صمیمیت، میل و تعهد است. به ساده‌ترین زبان ممکن می‌توان گفت منظور از صمیمیت این است که ما در برابر طرف مقابلمان نقاب نداشته باشیم و خودمان باشیم. صمیمیت ابعاد مختلفی دارد. صمیمت فکری، صمیمیت عاطفی، صمیمیت جنسی، صمیمیت اجتماعی، صمیمت معنوی. یعنی فرد در مواجهه با شخص دیگری، بدون ترس و سانسور، خودش باشد.
گاهی اوقات افراد از ترس قضاوت شدن، از ترس تمسخر و اینکه به آنها برچسب زده شود و خیلی چیزهای دیگر، افکار یا احساسات مثبت یا منفی خودشان را بروز نمی‌دهند. خواسته‌هایشان را عنوان نمی‌کنند و این یعنی عدم صمیمیت.
شور و اشتیاق یا میل، همان گرایش به سمت طرف مقابل است. تمایل به بودن در کنار دیگری بدون احساس منفی. بدون چندش یا حس بد. به نوعی تمایل به برقراری رابطه فیزیکی و جسمی و جنسی با داشتن احساسات مثبت. همان گرایش اولیه بین جنس مخالف که در بسیاری از موارد به وجود می‌آید و تاثیر هورمون‌ها نیز حائز اهمیت است.
و به زبان بسیار ساده تعهد یعنی اینکه از جانب من به طرف مقابل در زمینه‌های گوناگون، آسیب و ضرر و زیان و ناراحتی وارد نخواهد شد و من سعی می‌کنم موجب رنجش فرد مقابلم نشوم.
