تهران به عنوان پایتخت ایران در زمره شهرهایی است که به لحاظ مدیریت شهری از ساخت وساز گرفته تا حمل ونقل در دوره های گذشته با معضلات وفروانی روبرو بوده است. درشرایط کنونی با توجه به اینکه بیش از ۴ ماه از فعالیت شورای شهر وشهردار جدید تهران می گذرد به نظر می رسد اصلاح […]
تهران به عنوان پایتخت ایران در زمره شهرهایی است که به لحاظ مدیریت شهری از ساخت وساز گرفته تا حمل ونقل در دوره های گذشته با معضلات وفروانی روبرو بوده است. درشرایط کنونی با توجه به اینکه بیش از ۴ ماه از فعالیت شورای شهر وشهردار جدید تهران می گذرد به نظر می رسد اصلاح ساختارهای اساسی در مدیریت شهری پایتخت به یک ضرورت اجتناب ناپذیر تبدیل شده باشد. اگر روند کنونی تهران از ساخت وساز گرفته تا حمل ونقل به همین منوال ادامه پیدا کند به طور قطع در آینده ای نه چندان دور شاهد اتفاق های ناگواری در پایتخت خواهیم بود که دود آن به چشم پایتخت نشینان می رود و به طور حتم مدیریت شهری در وقوع این اتفاق نقش موثری خواهد داشت. به منظور ارائه راهکارهای مفید به منظور خروج تهران از بن بست در حوزه های مختلف از شهرسازی گرفته تا حمل ونقل با دکتر علی نوذرپور شهردار منطقه ۲۲ تهران و رییس جامع مهندسان شهرسازی ایران گفتگو کرده ایم تا از نظرات وی درباره ارائه راهکارهای حل مشکلات پایتخت مطلع شویم.
درشرایط کنونی وضعیت حمل ونقل تهران را چگونه ارزیابی می کنید وچه راهکارهایی برای اصلاح ساختار بخش حمل ونقل در پایتخت می دهید؟
براساس قانون برنامه۵ ساله پنجم توسعه وقانون برنامه۵ ساله دوم شهرداری تهران باید ۳۰ درصد از سفرهای درون شهری در شرایط کنونی با مترو انجام شود ولی آمار سفرهای درون شهری با مترو در شرایط فعلی به زیر ۱۵ درصد هم نمی رسد و وقوع این اتفاق یعنی ۵۰ درصد از هدف تعیین شده برای تهران در قانون برنامه ۵ ساله تهران محقق نشده است واین در حالی است که در سایر کلانشهرهای کشور سهم جابجایی برای مترو ۱۰ درصد است.
اتوبوس ها حدود ۲۵ درصد از جابجایی ها درون شهری تهران را براساس برنامه بر عهده دارند.حدود ۶۲۰۰ اتوبوس در تهران در حال رفت وآمد هستند و از این میزان تا پایان امسال ۷۵ درصد به سن فرسودگی می رسند به طوری که تا پایان امسال شهردارتهران باید اتوبوسهایی با بالای سن ۸ سال را نوسازی کند زیرا تردد آنها موجب آلودگی می شود.
در حوزه تاکسیرانی تا سال گذشته اتفاق خاصی در تهران رخ نداد. از ۳۳۰ هزار تاکسی موجود در کل کشور که باید با اعطای تسهیلات نوسازی می شدند حدود ۵۵ هزار تا نوسازی شده است که سهم تهران از این میزان حدود ۱۵ هزارتا است.
بنابراین حمل ونقل عمومی در تهران از مترو گرفته تا اتوبوس وتاکسی که باید حدود ۷۵ درصد از جابجایی ها را پاسخ می داد در شرایط کنونی فقط ۶۰ درصد را پاسخ می دهد.در کشور سهم حمل ونقل عمومی به ۴۵ درصد رسیده در حالی که در ابتدای برنامه پنجم ۵۴ درصد بود و وقوع این اتفاق یعنی اتوبوسها متناسب با ظرفیت توسعه ای اضافه نشدند.
یکی دیگر از عقب ماندگی های شهرداری های کشور که هم دولت وهم خود شهرداری ها مقصر هستند عدم توجه به افزایش سهم حمل ونقل عمومی است. شهرداری وشورای جدید با اولویت حمل ونقل عمومی شروع به کار کردند. همزمان با حمل ونقل آلودگی هم وجود دارد که ناشی از عدم نوسازی سیستم حمل ونقل عمومی که همان تاکسی واتوبوس و عدم توسعه حمل ونقل عمومی متناسب با اهداف مندرج در برنامه است.
فرسودگی ناوگان بارشهری از دیگر مشکلات است هرچند در وزارت کشور سیستم هوشمندسازی بار شهری در وزارت کشور وجود دارد.یکی از اموری که می تواند درآمد خوبی برای شهرداری ایجاد کند هوشمندسازی بار شهری است. در حوزه بار شهری در تهران می بایست در حد یک سازمان عمل می شد که متاسفانه ومشهد وشیراز در حوزه بار بهتر از تهران عمل کردند به طوری که معاونت بار در این شهرها ایجاد شد.بنابراین در حوزه حمل ونقل تهران در دوره پیشین شهرداری وشورای شهر نمره متوسط گرفته است .
حوزه خدمات شهری تهران را دردوره گذشته مدیریت شهری چگونه ارزیابی می کنید؟
در حوزه خدمات شهری که مهم ترین بخش آن زباله است طبق آمار کمتر از ۲ درصد زباله تهران تفکیک می شوند در حالی که در کلانشهری دیگر کشور وضعیت بهتر از تهران است وحدود ۱۴ درصد از زباله ها تفکیک می شوند. متاسفانه در تفکیک زباله تهران رتبه پایین تری از سایر کلانشهری کشور دارد ودر زباله سوزها سر جمع ۲۰۰ تن از زباله ها را در شهر تهران می سوزانیم که این مقدار از میزان ۸ هزار تن زباله های روزانه است که به نظر کم می رسد.
به لحاظ ایمنی سازی شهری، کارنامه مدیریت پیشین شهری تهران چگونه است؟
در حوزه ایمنی شهری تهران با وقوع حادثه پلاسکو با مشکلات متعددی روبرو بوده ایم. ماشینهای نردبان دار درتهران حداقل ۶۰ عدد نیاز است ولی در شرایط کنونی ۲۰ عدد از چنین ماشین هایی وجود دارد.برای ساختمانهای بلند مرتبه ای که ساخته می شوند باید ایمن سازی در خود ساختمان تامین شود تا اگر حریقی اتفاق افتاد مردم در برابر آن به واسطه نداشتن تجهیزات لازم بی دفاع نباشند. از سوی دیگر ایستگاههای آتش نشانی زیادی هم در تهران ساخته شده است ولی نیروی انسانی به اندازه کافی در آنها کار نمی کند.نکته مهم اینکه نیروهای داوطلب مردمی چندان به کار گرفته نشده اند که باید در رابطه با این موضوع ورود کنیم. از دیگر مباحث خدمات شهری موضوع پشه های سفید است که می بینید که همه جای تهران را ناایمن کرده اند و وجود این پشه ها ناشی از نوع درختکاری انجام شده و استفاده از سم هایی است که موجب ازدیاد نسل این گونه از پشه ها می شود. گفته می شود سرانه فضای سبز در تهران ۱۵ متر مربع در حالی که استاندارد جهانی این سرانه ۲۵ تا ۳۰ متر مربع است.به نظر من متوسط کشوری سرانه سبز حدود ۱۲ متر مربع است اما با فرض اینکه ۱۵ متر مربع درست باشدچمن بخش عمده ای از فضای سبز را تشکیل می دهد وبا کمبود منابع آبی کاشت چمن دیگر توصیه نمی شود وباید گونه های درختی پایدار وکم آب متناسب با فضای شهری کاشت شود.
از نظر شما آیا تعداد نیروهای انسانی به کار گرفته در شهرداری تهران با وظایف تعریف شده آنها تناسبی دارد؟
در حوزه نیروی انسانی که وضعیت فاجعه است. شهرداری تهران می توانست ۱۵ هزار نیرو داشته باشد که از پست سازمانی برخوردار باشند و در حال حاضر ۷۰ هزار نیرو با ۱۴ نوع قرارداد در شهرداری تهران مشغول به کار هستند.در حقیقت فساد در شرکت های تامین نیروی انسانی شهرداری تهران نهادینه شده است وبسیاری از استخدام ها از طریق رابطه انجام می شود وبعد از همین نیروهای انسانی آزمون می گیرند و آنها را رسمی می کنند. افراد غیر متخصص براساس رابطه وارد بازار کار می شوند درحالی که ایران با معضل بیکاری روبروست . از سوی دیگر در موضوع حضور مدیران مختلف در شهرداری در مناطق مختلف فساد گسترده تری وجود دارد . وجود نظام خویشاوندی و همشهری بازی در شهرداری تهران طی سالهای اخیر و مدیر شدن آدمهایی با سن و تجربه کم وسابقه اجرایی پایین موجب شده است تا پست های حساس شهرداری تهران در دستان افراد بدون تخصص وتجربه قرار گیرند.
