ماجرای انتشار اخبار کودک‌آزاری‌ها در دو، سه سال گذشته بیش از پیش نظر مردم را به خود جلب کرده است. در ماه های گذشته، انتشار چند خبر پیاپی درباره آزار جنسی کودکان، تأثیرات فراوانی بر جامعه گذاشته است. قتل اهورا، کودک سه‌ساله از شمال کشور که قربانی کودک‌آزاری ناپدری خود بود، ندا دختر ۹ساله افغانستانی […]
ماجرای انتشار اخبار کودک‌آزاری‌ها در دو، سه سال گذشته بیش از پیش نظر مردم را به خود جلب کرده است. در ماه های گذشته، انتشار چند خبر پیاپی درباره آزار جنسی کودکان، تأثیرات فراوانی بر جامعه گذاشته است. قتل اهورا، کودک سه‌ساله از شمال کشور که قربانی کودک‌آزاری ناپدری خود بود، ندا دختر ۹ساله افغانستانی که در مشهد قربانی شد، ماجرای آزار جنسی دانش‌آموزان یک مدرسه غیرانتفاعی در غرب تهران و همچنین تجاوز به یک کودک افغانستانی در خمینی‌شهر، و به تازگی اخبار تجاوز گروهی به دختران ایرانشهری در ماه رمضان، موجی از نگرانی را در میان مردم برانگیخته است. ماجرا ساده به نظر می‌رسد؛ پس از اعلام اخباری این‌چنینی، رسانه‌ها برای روشن‌کردن زوایای یک ماجرا، اقدام به انتشار خبر و مصاحبه با اشخاص مرتبط می‌کنند.
اما گاهی در این اطلاع‌رسانی، حریم شخصی افراد و همچنین فرد آزاردیده با انتشار عکس‌ها و نام او به خطر می‌افتد و انگار کسی به فکر میزان تخریب این اتفاق نیست. درحالی‌که بعد از فروکش‌کردن تب انتشار خبر، فرد آزاردیده و خانواده‌ای باقی می‌مانند که مدتی کانون توجه بوده‌اند و حالا کسی حتی حاضر به پاسخ‌دادن تلفن آنها نیست.
دکتر ضمیری، روان‌شناس و سکسولوژیست، درباره مراقبت از فردی که آزار جنسی دیده است، می‌گوید: وقتی به کسی تجاوز می‌شود، با دو طیف از عارضه روبه‌رو می‌شود؛ یک بخش از این عوارض به‌سرعت پس از تجاوز بروز پیدا می‌کنند و بخش دیگر به مرور زمان پدیدار می‌شوند. شاید از عوارضی که در ابتدای امر متوجه فرد تجاوزدیده است، بتوان بهت‌زدگی را نام برد. این افراد اعتمادبه‌نفس خود را از دست می‌دهند و تصور می‌کنند کار اشتباهی انجام داده‌اند و از اجتماع طرد می‌شوند.
آنها به صورت مداوم نوع لباس و پوشش خود را قضاوت می‌کنند و حتی دچار عذاب‌وجدان نیز می‌شوند. دچار استرس‌شدن، نماندن در فضاهای تاریک و بسته و حاضرنشدن در اماکنی که شبیه به محل وقوع حادثه است نیز جزء دیگر عوارضی است که این افراد دارند. آنها به هر تماس فیزیکی از اطراف، واکنش‌های منفی نشان می‌دهند و حتی ممکن است تا مدت‌ها از ارتباط و رابطه جنسی با همسران خود سر باز بزنند. از عوارض بلندمدت این اتفاق می‌توان بی‌اعتمادی، نفرت از برقراری رابطه جنسی و افسردگی مزمن را مثال زد.
هیچ تجربه ای بدتر از مورد تجاوز قرار گرفتن نیست
تجاوز بدترین اتفاقی است که یک فرد می‌تواند تجربه کند، اگر درمان انجام نشود، این موضوع تا سال‌ها می‌تواند فرد را آزار داده و زندگی‌اش را تحت‌الشعاع قرار دهد. در روند درمان این افراد، حضور و همکاری خانواده بسیار حائز اهمیت است. آنها نباید با او دراین‌باره صحبت کنند و باید بستری فراهم کنند که انگار اتفاقی نیفتاده است.
دکتر مدنی، جامعه‌شناس، نیز در پاسخ به این سؤال که رسانه‌ای‌کردن اخبار تجاوز چه چارچوبی دارد، می‌گوید:اطلاع‌رسانی و آگاه‌کردن همیشه امری مثبت قلمداد شده و تنها یک مورد استثنا شده و آن خودکشی است؛ آن‌هم به‌طور خاص نه نفی مطلق اطلاع مردم از خودکشی یا وقوع خودکشی، بلکه انعکاس آن به نحوی كه بتواند مشوق دیگران برای خودكشی شود. این نیز به دلیل خاصیت و ماهیت خودکشی است که این مسائل در نظر گرفته می‌شود و بنابراین انتشار اخبار آن می‌تواند مورد سوءتفاهم قرار بگیرد که تشویق به خودکشی انجام شده است.
