قایق سواری در دل کوه ها! شاید هیچ وقت به این گزینه فکر نکرده بودید و نمی دانستید که می توان با قایق به دل کوه ها رفت و از آن لذت برد. مطمئنا شما بارها و بارها از کنار این روستا رد شده اید ولی از وجود آن اطلاعی نداشتید و نمی دانستید […]
قایق سواری در دل کوه ها! شاید هیچ وقت به این گزینه فکر نکرده بودید و نمی دانستید که می توان با قایق به دل کوه ها رفت و از آن لذت برد. مطمئنا شما بارها و بارها از کنار این روستا رد شده اید ولی از وجود آن اطلاعی نداشتید و نمی دانستید که می توان با قایق به دل دامنه کوهی رفت که یک روستا در دل آن وجود دارد. جاده ای پرپیچ و خم با دلبری های وصف انگیزش که هر مسافری را به شما ترغیب می کند، از کنار این منطقه رد می شود. اگر تا بحال به این موضوع فکر نکرده اید و نمی دانستید که می توان چنین لذتی را تجربه کرد روزنامه جمله به شما پیشنهاد می دهد که برای تعطیلات آخر هفته خود بدون درنگ برنامه ریزی کنید.
نیلوفر منصوری: ایران، روستاهای بکر فراوان دارد، روستاهایی که مسیرهای متفاوتی دارند. برخی از دل جنگل، برخی از دل دریا و رودخانه و برخی هم از کنار جاده های فرعی و اصلی عبور می کنند. اگر پایتخت نشین هستید، در اطراف تهران نیز چند روستا وجود دارند که زیبایی های خیره کننده ای دارند. یکی از این روستاها که اتفاقا دارای مشخصات ویژهای نیز است، در ۲۵ کیلومتری جاده چالوس از کرج قرار دارد؛ در گوشهای از سد کرج که برای رسیدن به آن حتما باید سوار بر قایق شد و به آن رسید چون راه دیگری ندارد. نام این روستا واریان است.
این روستا که یکی از قطب های گردشگری استان البرز است این روزها سکنه زیادی ندارد پیش از ساخت سد کرج ۵۰ خانوار در آن زندگی میکردند، بعد از پی ریزی سد کرج نیز ساکنان این روستا با قایق به شهر رفت و آمد میکردند. تا اینکه مجبور شدند اغلبشان جا به جا شوند البته اکنون نیز به این روستا رفت و آمد می کنند. می گویند فرزندان اهالی واریان به دلیل زندگی در جوار دریاچه به شنا، اسکی و قایق رانی آشنا هستند و به همین دلیل تعدادی از آنها به درجه قهرمانی ملی در این سه رشته ورزشی رسیده اند.
بعداز طی کردن ۲۵ کیلومتر از کرج و سد امیرکبیر، به یک جاده فرعی رسیدیم که با تابلوی کوچکی ورودی واریان را نشان می داد که روی آن نوشته: «روستای واریان، مسیر اختصاصی اهالی روستای واریان، ورود افراد متفرقه ممنوع.» بعد از جاده ای کوتاه با شیب نسبتا تند، به نگهبانی که از طرف سازمان آب حضور دارد، رسیدیم که رفت و آمدها را کنترل می کرد. پشت سرش پارکینگ کوچکی که مخصوص سکنه واریان است به چشم می خورد. قایق ها از ساعت ۷٫۵ صبح تا ۱۳ و از ۱۵ تا ۲۳شب در رفت و آمد هستند، قاعده و قانون خاصی ندارند و انتظار رسیدن قایق حتی ۲ساعت هم طول می کشد. در طول فصل تابستان به علت تردد زیاد تعداد قایق ها به ۱۰ عدد هم می رسد و در تمام سال هر شب یک قایقران موظف است در روستا بماند تا اگر مسئله ای برای اهالی روستا پیش آمد آنها را به جاده برساند.
به گفته یکی از اهالی روستای واریان ۷۰ خانوار در این روستا ساكن هستند. وی درباره گذشته های دور واریان این گونه میگوید: در سالهای دور زمانی كه هنوز سد ساخته نشده بود، واریان مركز بخش جایی به نام «ارنگه روار» بود. بعد از ساخت سد بخشی از مراتع و زمینها به زیر آب رفت و بخشی دیگر در آن سوی آبها ماند. مردم نیز به واریان كنونی رفتند و آنجا ساكن شدند.
بعد از گفتوگو سوار بر قایق شدیم. و بعد از ۱۰ دقیقه به اسكله واریان رسیدیم؛ اسكله كوچكی كه یك كابین فلزی در آن جایگاه مسافران است. تنها صدایی كه در روستا میتوان شنید، صدای رودخانه و پرندگان بود و دیگر هیچ. اینجا نه از ازدحام و هیاهوی شهر خبری بود نه از دود و آلودگی و نه از صدای خودرو. حتی از آلودگی و زباله نیز اثری نبود.
۱
اگر می خواهید به این روستا بروید باید بدانید که رفتن به آن آداب خاصی دارد این گونه نیست که بتوانید مانند دیگر جاذبههای گردشگری استان به راحتی از آن بازدید داشته باشید. برای سفر به این روستا یا باید مهمان یکی از اهالی باشید یا آنجا خانه داشته باشید و یا با هماهنگی پیشین اجازه ورود به روستا را گرفته باشید.
۲
به دلیل مجاورت واریان با سد کرج و آشنایی کودکان و نوجوانان واریان با ورزشهای آبی نظیر: شنا، قایقرانی، اسکی و ماهیگیری بازیهای رایج در دیگر روستاها آنچنان در واریان جایگاهی نداشت. شنا اسکی و قایقرانی از ورزشهای اختصاصی بچههای واریان بود و تعدادی از آنان قهرمانان ملی این سه رشته ورزشی بودند.
۳
در قدیم واریان شامل محله های كیان، عبادان، پسه ده، توكلان، آهنگران، شاگیان، ساربان، جیرین سران، باغ خلیل، ایسیوول، باغ محله، قدمان، قیاسان، گریان، دومالان، مسگران، آن طرف آب و میون سرا بوده است، اما واریان كنونی از محله های خراسانیان، كافر دره، خش دره، كل دره، دره وانو، دیمان جار وهاقوری تشكیل میشود.