همه ی انتظار از خواهران منصوریان این بود که با مدال طلا از رقابت های آسیایی باز گردند اما هر دوی آنها مغلوب ستاره های چینی شدند که نگذاشتند شهربانو و الهه حتی یک مدال برای خود بردارند. ووشوی ایران در بازی های آسیایی جاکارتا عملکرد قابل تحسینی داشت و با کسب دو مدال طلا […]
همه ی انتظار از خواهران منصوریان این بود که با مدال طلا از رقابت های آسیایی باز گردند اما هر دوی آنها مغلوب ستاره های چینی شدند که نگذاشتند شهربانو و الهه حتی یک مدال برای خود بردارند.
ووشوی ایران در بازی های آسیایی جاکارتا عملکرد قابل تحسینی داشت و با کسب دو مدال طلا و سه مدال نقره به کار خود خاتمه داد؛ سه مدال نقره ای که دوتای آنها سهم خواهران منصوریان بود که از محبوبیت بسیاری نزد مردم برخوردارند.
شهربانو منصوریان در جاکارتا در وزن منهای ۶۰ کیلوگرم مبارزه کرد و با اقتدار به فینال رسید ولی در فینال مانند خواهرش الهه مغلوب حریف چینی شد؛ شکستی که شهربانو در مصاحبه پایان بازی در حالی که اشک هایش جاری شده بود، اشتباهات خودش را عامل اصلی آن می دانست نه قدرت حریف.
شاید همین محبوبیت و همین انتظار طلا باعث شد تا شهربانو پس از شکست در فینال و کسب مدال نقره گریه کند ولی پس از اینکه احترام اطرافیان به آنچه انجام داده بود را مشاهده کرد، رفته رفته به خودش آمد و در هنگام اعطای مدال نقره بازی های آسیایی دیگر خبری از آن چشم های خیس پس از شکست در فینال دیده نشد و اشک ها جای خود را به لبخند و فریاد شادی داده بود.
آنها شانس های مسلم طلا بودند اما آنقدر کاربلد و توانا هستند که دوره بعدی جبران کنند و این بار روی سکوی اول بایستند.
