مصطفی کوشکی کارگردان، تهیه کننده و مدیر تئاتر مستقل تهران درباره نقش تبلیغات مجازی در جذب مخاطبان تئاتر گفت: زمانی که یک مدیوم تازه برای تبلیغات مثل تلگرام و اینستاگرام و کمی دورتر فیسبوک به تئاتر ورود می‌کند فضای تازه‌ای را باز می‌کند و ویژگی این فضا این است که مخاطب بیشتری با آن در […]
مصطفی کوشکی کارگردان، تهیه کننده و مدیر تئاتر مستقل تهران درباره نقش تبلیغات مجازی در جذب مخاطبان تئاتر گفت: زمانی که یک مدیوم تازه برای تبلیغات مثل تلگرام و اینستاگرام و کمی دورتر فیسبوک به تئاتر ورود می‌کند فضای تازه‌ای را باز می‌کند و ویژگی این فضا این است که مخاطب بیشتری با آن در ارتباط است و حتی به نظر من تبلیغات شهری هیچ وقت حتی بازده کوتاه مدت نیز برای یک اثر نمایشی نداشته است.
وی درباره مزیت تبلیغات مجازی بر تبلیغات شهری توضیح داد: معتقدم تبلیغات شهری برای برندسازی مناسب است و بیلبوردهایی که در سطح شهر زده می‌شوند برای به وجود آمدن یک برند و ثبات آن در طولانی مدت مناسب هستند. اگر در سطح شهر دقت کنید تبلیغات شهری غیر از رویدادهایی که یک برند یا ستاره و فرد شناخته شده‌ای را معرفی می‌کنند، هدف دیگری ندارند. مثلا من هیچگاه به این مساله فکر نمی‌کنم که یک بیلبورد در اختیار داشته باشم و در آن تئاتر مستقل تهران را تبلیغ کنم اما اگر بخواهم این تماشاخانه را برندسازی کنم، می‌توانم با نصب بیلبوردهای مختلف طی چندین ماه در سطح شهر این کار را انجام دهم.
این کارگردان تئاتر یادآور شد: وقتی بحث یک تئاتر یا رویداد تئاتری مطرح می‌شود باید عکس و یا محتوای روی بیلبورد یا استرابورد خیلی سریع مردم را به خود جذب کند و آنها را از اتفاقی که قصد تبلیغش را دارد، مطلع سازد. به‌عنوان نمونه اگر نمایش تجربه‌گرایی برای اجرا داشته باشیم تبلیغات شهری اصلا پیشنهاد نمی‌شود چون مردم به واسطه حضور یک چهره شناخته شده است که توجهشان به بیلبورد و دیگر تبلیغات شهری جلب می‌شود و در غیر این صورت مخاطب برایش اهمیتی ندارد که به تبلیغ شما نگاه کند. در مواقعی که با روابط عمومی و مدیران تبلیغات تئاترها برای معرفی کارشان صحبت می‌کنیم، می‌بینیم ایده‌های غیرمتعارفی برای تبلیغ یک نمایش پیشنهاد می‌دهند. مثلا می‌گویند تیزرشان را به پیج یکی از شاخ‌های اینستاگرام بدهند تا برایشان تبلیغ کند و این شناخت نداشتن از چگونگی تبلیغ یک نمایش دارد خیلی ترسناک می‌شود.
کوشکی متذکر شد: همیشه تبلیغات شهری برای تئاتر وجود داشته است اما از گذشته معمولا تئاتر به دلیل محدود بودن مخاطب و کم بودن سالن‌هایش بیشتر از طریق اطلاع‌رسانی خودِ مخاطبان به یکدیگر تبلیغ می‌شده است. به این ترتیب که یک نمایش در یک هفته یا ۱۰ روز اول اجرایش آرام آرام شکل می‌گرفت و بعد از آن مخاطبان تئاتر متوجه اجرای یک نمایش می‌شدند و به دیدن آن می‌نشستند. کم کم نمایش معرفی می‌شد و تماشاگران خودش را پیدا می‌کرد.
مدیر تئاتر مستقل با اشاره به اینکه با ورود فضاهای مجازی طیف مخاطبان تئاتر گسترده‌تر شد، اعلام کرد: این رسانه‌ها فضا را هیجان‌انگیزتر کرده و باعث شده‌اند مخاطبان به این تبلیغات اعتماد کنند. علاوه بر فضای مجازی، بالا رفتن تعداد سالن‌ها، گسترش سالن‌های تئاتر، ورود سرمایه به تئاتر و… باعث شد آمار مخاطبان تئاتر بالا برود که البته به نظرم دوران اوجش تمام شده و این استقبال رو به افول گذاشته که مساله خطرناکی است.
کارگردان نمایش «رومئو و ژولیت» تصریح کرد: تبلیغات و فروش خیلی به هم وابسته هستند اما این شکل از تبلیغات که روز به روز هم دارد بیشتر می‌شود دیگر برای مخاطب جذاب نیست چون از آن اشباع شده است. مگر اینکه محتوای جذابی را به آنها ارایه کنیم و ببینیم چه محتوایی آنقدر جذاب و گیرا و دغدغه‌مند است که وقتی آن را در فضاهای تبلیغاتی قرار می‌دهیم بتواند مخاطب را جذب کند. چیزی که معمولا خیلی کم مورد دقت و توجه قرار می‌گیرد بحث مخاطبِ هدف تئاتر است. به‌عنوان نمونه باید بدانیم که بازار فروشمان برای نمایشی کمدی یا اجتماعی کجاست و در چه منطقه و یا فضایی باید برایشان تبلیغ کنیم. باید خوراک تبلیغاتی‌مان را به افرادی بدهیم که مخاطب آن اثر هستند چون احتمال خرید آنها بیشتر است.
کوشکی در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: در کنار این موارد بحث نمودارهای فروش هم مهم است و اینکه ببینیم مثلا چرا نمودار خرید بلیت یک نمایش در روزهای مختلف نوسان دارد و بررسی کنیم که چه خوراکی را به رسانه‌ها داده‌ایم که آمار فروش با نوسان روبه‌رو شده است. البته برخی از روابط عمومی‌ها هم حواسشان جمع است و مثلا می‌دانند از امروز چطور برای فروش آخر هفته‌شان برنامه‌ریزی کنند.
