همه چیز مهیا شده بود تا پرسپولیس پس از سالها به ناکامی و حسرت تیم های ایرانی در رقابت های باشگاه های آسیا خاتمه دهد. ورزشگاه آزادی پس از سالها نونوار شده بود، زنان و دختران ایران زمین توانسته بودند به رویای خود برسند و سکوهای ازادی را هر چند کم به تسخیر خود درآورند […]
همه چیز مهیا شده بود تا پرسپولیس پس از سالها به ناکامی و حسرت تیم های ایرانی در رقابت های باشگاه های آسیا خاتمه دهد. ورزشگاه آزادی پس از سالها نونوار شده بود، زنان و دختران ایران زمین توانسته بودند به رویای خود برسند و سکوهای ازادی را هر چند کم به تسخیر خود درآورند و میلیون ها نفر در سراسر کشور منتظر بودند تا کاپیتان حسینی جام را بالای سر ببرد.هنوز یک مرحله از عملیات غیرممکن برانکو و پسران باوفا و سختکوش سرخ باقی مانده بود.آنها روزهای زیادی بود که با ۱۳ جنگجو به نبرد تیم های تا دندان مسلح می رفتند. ولی امشب مجال فکر کردن به کمبودها و نقص ها نبود. امشب آنها برای تاریخ سازی باید از جان مایه می گذاشتند.دقیقه هشتاد که از راه رسید تقریبا همه ناامید شده بودند. محمد انصاری مصدوم کنار زمین ادراز کشیده بود و دیگر نتوانست به زمین بازگردد. روی نیمکت مهره هایی بودند که حتی در بازی های لیگ و جام حذفی نیز در ترکیب ثابت قرمزها به میدان نرفته بودند. شاید برانکو بهتر بود در دیدار مقابل تیم گمنام ارومیه ای در جام حذفی به طاهرخانی و علوان زاده بیشتر میدان می داد شاید در شب تلخ آزادی به کار می آمدند. ریسکی که او در مورد آدام همتی جوان و کم تجربه انجام داد و او به خوبی توانست در فینال لیگ قهرمانان و مقابل بازیکنان باتجربه کاشیما عرض اندام کند.به هر حال قهرمانی لیگ قهرمانان فصل ۲۰۱۸ بازهم با ناکامی تیم های ایرانی به پایان رسید ولی تاریخ هیچ گاه رشادت پسران سرخ و سرمربی انها را فراموش نخواهد کرد.
