سعیدسرفرازیان روزی که سعیدآذری مدیرعامل ذوب آهن در برابراصرار های فتحی سرپرست جدید استقلال تهران کوتاه آمد و رضایت نامه مرتضی تبریزی را برای آبی پوشان تهرانی صادر کرد. خوش حالی زیادی میان هواداران استقلال به وجود آمد ، گمان همگان براین بود تبریزی جانشینی شایسته برای مامه تیامی خواهد بود که نگرانی از جدایی […]
سعیدسرفرازیان
روزی که سعیدآذری مدیرعامل ذوب آهن در برابراصرار های فتحی سرپرست جدید استقلال تهران کوتاه آمد و رضایت نامه مرتضی تبریزی را برای آبی پوشان تهرانی صادر کرد. خوش حالی زیادی میان هواداران استقلال به وجود آمد ، گمان همگان براین بود تبریزی جانشینی شایسته برای مامه تیامی خواهد بود که نگرانی از جدایی او هنوز استقلالی ها را آزار می داد . مدیران سابق استقلال در بازار نقل و انتقالات تابستان نتوانستند انتظارات را برآورده کنند . از دست دادن چند مهره اصلی هم حسابی هواداران را شاکی کرده بود . این اتفاقات استقلال را در شرایط سختی قرار داد ، دست گذاشتن روی تبریزی از سوی فتحی و همکاران جدیدش در استقلال نشان داد مدیران جدید از هوشمندی خاصی برخوردار هستند . انتقال تبریزی به استقلال از چند منظر برای مدیران جدید استقلال یک پیروزی محسوب می شد ، قدرت چانه زنی در بازار نقل و انتقالاتی ، گرفتن یک بازیکن تاثیر گذار از رقیبی چون ذوب آهن و راضی کردن خیل عظیم هواداران از نکاتی است که می توان به عنوان برگ برنده فتحی و همکارانش به آن ها اشاره کرد . اما اوضاع برای تبریزی آنچنان که هواداران انتظار داشتند پیش نرفت و در چند روز اخیر خبر جدایی این بازیکن از جمع آبی پوشان در نیم فصل نقل محافل خبری شده است . تبریزی در ذوب آهن بازیکنی تاثیر گذار بود و همیشه با قدرت سرزنی و دوندگی های بی امان برای بازیکنان کناری خود موقعیت سازی می کرد و در طول فصل بارها به عنوان بازیکن برتر در ترکیب تیم هفته قرار می گرفت . ولی در استقلال نتوانست آنچنان که انتظار می رود تاثیر گذار باشد البته در روز های ابتدایی ورودش به استقلال شرایط برای او خوب پیش می رفت ، گل زنی به تراکتور سازی و سپس درخشش در بازی برگشت با السد در دوحه باعث شد که تبریزی زود تر از آنچه که تصور می کرد محبوب قلوب آبی دوستان شود . اما روزهای افت تبریزی خیلی زود فرا رسید ، مصدومیتی جزیی ، عدم وفق با شرایط استقلال و بازی در پست غیر تخصصی تبریزی را از کانون توجه شفر دور کرد و به کار گیری در چند بازی به عنوان بازیکن جانشین و بعد دوخته شدن به نیمکت ماحصل کار تبریزی در این مقطع شده است . شایعه فسخ قرار داد و بازگشت زود هنگام به ذوب آهن باعث شده که تبریزی اعتماد به نفس خود را از دست بدهد . مطمئنا در این شرایط تنها کسی که می تواند به تبریزی کمک کند خود اوست او باید با تلاش و سخت کوشی نظر شفر را به سمت خود برگرداند . دلسرد نشدن و جنگیدن لازمه کار یک بازیکن در فوتبال است . انتظار از تبریزی بیشتر از این حرف هاست او در ذوب آهن شایستگی هایش را ثابت کرده و اگر هواداران استقلال از او انتظار دارند مطمئنا انتظاری به جا و به حق می باشد .
شیوه عاشق کشی
محمد جوادی فر
شاید حالا سید جلال حسینی به روزهایی فکر کند که برای اولین بار پیراهن سفید تیم ملی را برتن کرد. چه حس خوبی در آن روزها و ساعات داشته است. پر از امید و سراسر غرور.دوازده سال زمان کمی برای یک فوتبالیست نیست. پر است از خاطرات شیرین و البته گاه تلخ. حالا شاید او هم مثل بسیاری از هم بازیان خود که کفش ها را آویختند به نامهربانی مسئولان فکر کند. مدیرانی که نمی خواهند این سنت غلط را ترک کنند و برای بازیکنان ملی پوش که از دنیای فوتبال خداحافظی می کنند یک وداع با شکوه و آبرومند برگزار کنند.
چند وقت پیش بود که کشور استرالیا برای تجلیل از تیم کیهیل بازیکن با سابقه خود یک بازی دوستانه تدارک دیده بود و درست در میانه میدان و در حضور هزاران تماشاگر علاقه مند از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. مراسم خداحافظی که کیهیل و خانواده او مورد تجلیل قرار گرفتند و او شاید خستگی و مرارت های این سال ها را به واسطه این تقدیر فراموش کرد. این تنها یک نمونه از مراسم هایی است که در کشورهای مختلف برای بازیکنان باسابقه و ستاره های بازنشسته دنیای فوتبال برگزار می گردد.بازیکنان فوتبال در سراسر دنیا پس از خداحافظی به حال خود رها نمی شوند و شما با نگاهی به پست های مدیریتی در باشگاه های مختلف دنیا یا فدراسیون های فوتبال این کشورها متوجه خواهید شد که این افراد در پست های مختلف به کار گرفته خواهند شد. ولی در ایران این قضیه متفاوت است ، نه تنها برای بازیکنان بازنشسته هیچ طرح و برنامه ای وجود ندارد بلکه متاسفانه شاهد آن هستیم که نخبه های این حوزه به دلایل نامعلوم از فعالیت محروم شده یا مثل همین نمونه آخر پس از یک سال دوری از فوتبال به دلایل نامعلوم تبرئه خواهند شد.
سید جلال حسینی آخرین بازیکن بازنشسته از فوتبال ملی نخواهد بود ولی ای کاش او آخرین بازیکنی باشد که خارج از مستطیل سبز خداحافظی می کند. اتفاقی که طی چند سال اخیر بارها و بارها از سوی بازیکنان رخ داد و متاسفانه هیچ گونه عزم راسخی برای تغییر این جریان وجود ندارد.شاید فدراسیون فوتبال بتواند با یک ساز و کار مناسب و دعوت از تعدادی از ستارگان دنیای فوتبال یک بازی خداحافظی شکوهمند برای بازیکنان بازنشسته در دو دهه اخیر برگزار کند و به نوعی این سنت غلط را برای همیشه منسوخ کند.بازیکنان ملی پوش فوتبال ایران سرمایه های گرانبهایی هستند که شاید بسیاری از کشورها برای داشتن انها سر و دست بشکنند ولی متاسفانه مدیریت فوتبال ایران تاکنون نتوانسته به خوبی قدردان و پاسخگوی زحمات این عزیزان باشد.
