کاوه ایرانی مهاجرت بی وقفه به شهرهای بزرگ و به طبع آن افزایش جمعیت شهرنشینی موجب رشد آپارتمان نشینی در شهرهای بزرگ شده است. این در حالی است که زندگی در آپارتمان تفاوت بسیاری با زندگی در خانه های ویلایی به سبک قدیم دارد. زندگی در آپارتمان نیازمند فرهنگی است که اگر توسط ساکنان رعایت […]
کاوه ایرانی
مهاجرت بی وقفه به شهرهای بزرگ و به طبع آن افزایش جمعیت شهرنشینی موجب رشد آپارتمان نشینی در شهرهای بزرگ شده است. این در حالی است که زندگی در آپارتمان تفاوت بسیاری با زندگی در خانه های ویلایی به سبک قدیم دارد. زندگی در آپارتمان نیازمند فرهنگی است که اگر توسط ساکنان رعایت نشود، باید قید آرامش را زد و با یک زندگی پر تنش ادامه حیات داد.
یکی از خصوصیات بارز جامعه ایرانی این است که قبل از آموختن فرهنگ استفاده از وسیله ای ، آن وسیله در اختیارش قرار می گیرد. این موضوع را به وضوح می توان در بکارگیری خودرو قبل از آموختن فرهنگ آن، بکارگیری تلفن همراه قبل از آموختن فرهنگ آن و صدها نمونه دیگر مشاهده کرد. آپارتمان نشینی هم یکی از همین موارد است. بسیاری از افراد قبل از اینکه حتی با فرهنگ شهرنشینی آشنا شوند، وارد جامعه ای به نام آپارتمان می شوند. جامعه ای که حتی کمترین آشنایی به فرهنگ آن ندارند. از سوی دیگر یکی از خصوصیات برخی افراد این است که همواره به دنبال قانونی می گردند تا آن را زیر پا بگذارند. برای این افراد هیچ تفاوتی ندارد که این قانون، رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی باشد یا قوانین حاکم در یک مجتمع مسکونی . میل به قانون شکنی همواره این افراد را به نقض قوانین و مقررات تشویق می کند و همچون مبتلایان به سادیسم باطن آنان را شاد می کند.
در سال های گذشته به لطف ساخت و سازهای بدون نظارت توسط برخی پیمانکارن سودجو ، زندگی در آپارتمان ها با معضلات جدیدی همراه شده است. بکارگیری مصالح نامرغوب و ساخت دیوارهای نازک و غیر استاندارد موجب شده تا صدا به راحتی از واحدی به واحد دیگر وارد شود. در این میان برخی از خانواده ها به لحاظ فرهنگ خانوادگی و برخورداری از حجب و حیای ایرانی سعی می کنند تا صدایشان از حریم خصوصیشان بیرون نرود چه برسد که بخواهند موجب سلب آرامش دیگران شوند. اما سیاه بخت خانواده ای است که به رغم رعایت اصول و فرهنگ آپارتمان نشینی اسیر همسایه ای شود که نه تنها کمترین اهمیتی به فرهنگ آپارتمان نشینی نمی دهد بلکه به رغم آگاهی از این موضوع که صدا به راحتی از دیوارهای مقوایی آپارتمان عبور می کند، با سرو صداهای نابهنگام موجبات آزار دیگر همسایه ها را فراهم می آورد. این افراد به لحاظ سطح فرهنگی در پائین ترین حد ممکن قرار دارند تا جایی که نه تذکرات دوستانه و نه تذکرات مدیر ساختمان برآنان کارگر نیست. این خانواده ها گرچه تعداد معدودی هستند اما حضور همین تعداد معدود می تواند آرامش تعداد زیادی از خانواده ها را از بین ببرد. بارزترین نمونه های ایجاد مزاحمت در محیط های آپارتمانی می توان به این موارد اشاره کرد: ایجاد سر و صدا در ساعات شبانه، آواز خواندن با صداهای نخراشیده در آپارتمان، تعمیر خودرو در محیط پارکینگ عمومی آپارتمان، تردد های شبانه همراه با سر صدای فراوان، برپایی جشن و پایکوبی در ساعات پایانی شب، عدم رعایت نزاکت و ادب و بیان حرفهای خلاف شئونات اخلاقی با صدای بلند، بازگذاشتن درب آپارتمان هنگام پخت و پز و ایجاد بوی نامطبوع در محیط های مشاع آپارتمان…
این موارد مصادیق بارزی از عدم رعایت فرهنگ آپارتمان نشینی هستند که موجب آزار دیگر همسایگان شده و بر اساس قوانین مدنی جرم تلقی شده و قابل پیگرد قانونی هستند.
تعریف مزاحمت در قانون
طبق قانون عرف یعنی قانونی که از آرای دادگاهها استخراج و استنباط میشود، اشخاصی که اموال غیر منقولی را در اختیار دارند، خواه مالک یا مستاجر، حق دارند از ملک خود در آرامش استفاده کنند. هر گونه مداخله یا جلوگیری در انتفاع کامل از این حق، مزاحمت خوانده میشود. برای مثال، اگر همسایهای با ایجاد سر و صدای نامتعارف، بوی آزار دهند یا آلودگی وغیره اجازه ندهد تا شما از ملک خود استفاده مطلوب ببرید و این کار وی برای مدتی ادامه داشته باشد، برایتان مزاحمت ایجاد کرده است و میتوانید علیه او در دادگاههای مدنی اقامه دعوی کنید. در “مزاحمت” خسارت فیزیکی به ملک وارد نمیشود، بلکه مزاحمت پیوسته باعث میشود شخص نتواند از ملک خود در آرامش استفاده کند و او را مجبور به شکایت میکند.
اگر همسایهای برای شما مزاحمت ایجاد میکند، و تذکرات شما و مدیر ساختمان هیچ تاثیری نداشت می توانید از طریق شکایت قانونی با او برخورد کنید. برای این کار لازم است ابتدا مستند سازی کنید.
مستندسازی کنید
اگر قرار است اقدامی اساسی انجام دهید لازم است که دستتان پر باشد. شما باید از آزار و اذیتهای همسایهتان لیست تهیه کنید. سعی کنید لیستتان دقیق باشد. مثلا زمان وقوع مزاحمت، نوع آن و حتی اگر امکانش هست ویدیویی از مزاحمت مذکور ضبط کنید. مثلا اگر همسایهتان تا ساعت ۳ صبح سر و صدا می کند و امانتان را بریده میتوانید از خودتان فیلمی ضبط کنید که در آن ساعت مشخص باشد و صدای همسایه هم به وضوح شنیده شود.
نیازی نیست که همسایهتان را از این مستندسازیها مطلع کنید. همچنین می توانید از مدیر ساختمان بخواهید تا به او تذکر کتبی داده و یک نسخه از آن را به شما ارائه دهد تا در دادگاه از آن استفاده کنید. اگر دادگاه همسایه شما را در ایجاد مزاحمت مقصر میتواند: ۱-علیه همسایه “قرار منع” صادر کند تا به مزاحمت ادامه ندهد.۲- به همسایه شما دستور دهد تا از انجام کاری که میتواند منجر به مزاحمت و اذیت شما در ملک خود شود، اجتناب کند.۳-به همسایه شما دستور پرداخت خسارت دهد.
راهکار آخر اینکه اگر مزاحمتها خیلی اذیتتان میکند به شکلی جدی به عوض کردن خانه فکر کنید. بالاخره قرار است یک عمر در خانهتان زندگی کنید و نمیشود تمام عمر بیشعوری همسایه را تحمل کرد.