شهرداری تهران لایحه نحوه اخذ عوارض پارکینگ و هزینه‌کرد آن را به شورای شهر ارائه کرده و این هفته کمیسیون های تخصصی، این لایحه را مورد بررسی قرار می دهند. براساس این لایحه ساختمان هایی که امکان  فنی تامین پارکینگ را ندارند می توانند با پرداخت عوارض پروانه و گواهی ساختمان دریافت کرده و درآمدهای […]

شهرداری تهران لایحه نحوه اخذ عوارض پارکینگ و هزینه‌کرد آن را به شورای شهر ارائه کرده و این هفته کمیسیون های تخصصی، این لایحه را مورد بررسی قرار می دهند. براساس این لایحه ساختمان هایی که امکان  فنی تامین پارکینگ را ندارند می توانند با پرداخت عوارض پروانه و گواهی ساختمان دریافت کرده و درآمدهای حاصل از این عوارض نیز صرف ساخت پارکینگ های عمومی خواهد شد.

در گزارش توجیهی این لایحه با اشاره به مشکلات برخی ساختمان ها در محلاتی که دربافت ناکارآمد،تاریخی و سکونت گاه های غیر رسمی و حاشیه ای قرار دارند برای تامین پارکینگ دارند آمده است:  به دلیل ماهیت و مختصات کالبدی این محلات از جمله فرسودگی بنا و خطرآفرین بودن ساختمان برای ساکنین و عابرین، وقوع ملک در بافت تاریخی با ممنوعیت تعریف گذرها و قرارگیری ملک در پیاده راه ها با وسعت زیاد که امکان تأمین پارکینگ را عملا غیر ممکن می کند و در راستای افزایش تاب آوری شهری و کاهش خطرپذیری شهر تهران در مواجهه با بلایای احتمالی در صورت تأیید عدم امکان تحقق تأمین پارکینگ در داخل ساختمان و یا در پارکینگ های محله ای برای ساختمان های دارای حقوق مکتسبه مجاز و ساختمان هایی که به دلایل فنی امکان تأمین پارکینگ را ندارند، اخذ عوارض پارکینگ و هزینه‌کرد آن در پارکینگ های عمومی پیش‌بینی می شود.

در بند یک این لایحه آمده است: شهرداری تهران موظف است وجوه لازم حاصل از اجرای این ماده را در حسابی جداگانه واریز کرده و با نظر شورای شهر صرفا در جهت احداث پارکینگ عمومی با امکان صدور سند مستقل و قابل واگذاری به اشخاص هزینه کند.

همچنین در بند دو دلایل فنی عدم امکان تأمین پارکینگ شرح داده شده،قرار گیری ساختمان در بر بزرگراه ها(۴۵متری) و آزادراه های شهری(۷۶متری ) که فاقد کندروسوار است، قرار گیری ساختمان در موقعیتی که ورود به پارکینگ مستلزم قطع درختان کهنسال با بن بیش از ۵۰ سانتی متر بوده و به تشخیص کمیسیون ماده ۷ جابجایی، انتقال و قطع درخت مجاز نباشد ، قرارگیری ساختمان در گذرگاه های کم عرض که طبق طرح تفصیلی مصوب یا ضوابط میراث فرهنگی در بافت تاریخی فاقد تعریض بوده و امکان دسترسی سواره مقدور نباشد، قرار گیری ساختمان در معبر با شیب زیاد و یا گذر پله ای که احداث پارکینگ در آن از نظر فنی مقدور نباشد و قرار گیری ساختمان در گذرگاه هایی که به موجب مصوبات شورا در آن گذرگاه ها، حرکت سواره حذف و به منظور آرام سازی ترافیک به صورت پیاده راه مورد استفاده قرار می گیرد و یا گذرگاه هایی که مسیر اتوبوس تندرو بوده است  مواردی است که عدم تامین پارکینگ مورد پذیرش است .

اخذ عوارض پارکینگ جهت ساختمان های دارای حقوق مکتسبه مجاز به منظور تخریب و نوسازی در حد حقوق مکتسبه موجود به شرح جدول زیر است: