امروز ما در چهل سالگی انقلاب قرار داریم آیا بعداز گذشت چهار دهه آن آرمان‌ها و شعارهایی که در ابتدای انقلاب مطرح بود در جامعه جاری و ساری است؟ مردم در آن زمان رهبری را فهمیدند و معانی شعارهایی که مطرح می‌شد را به خوبی درک کرده بودند. هنگامی که تنور انتخابات داغ شد، سه […]
امروز ما در چهل سالگی انقلاب قرار داریم آیا بعداز گذشت چهار دهه آن آرمان‌ها و شعارهایی که در ابتدای انقلاب مطرح بود در جامعه جاری و ساری است؟
مردم در آن زمان رهبری را فهمیدند و معانی شعارهایی که مطرح می‌شد را به خوبی درک کرده بودند. هنگامی که تنور انتخابات داغ شد، سه شعار محور حرکت مردم قرار گرفت و بر اساس آن گام‌های انقلابی خود را برداشتند. استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی شعارهایی بود که مردم در سال ۵۷ سر دادند و برای آن از جان مایه گذاشتند.
مردم روزهایی سختی را تحمل کردند، آنان شهید دادند و از خود گذشتگی کردند تا انقلاب پیروز شد. امروز هر ایرانی استقلال و آزادی را حس می‌کند و ما مستقل‌ترین کشور دنیا هستیم.
امروز آزادی وجود دارد و می‌توان گفت از آزادترین کشورهای دنیا هستیم که البته باید خاطرنشان کرد آزادی تعاریفی دارد؛ فردی و اجتماعی. فردی یعنی اینکه فرد هرکاری دلش می‌خواهد انجام دهد که آن شاید در ایران خیلی تعریف نداشته باشد و در چارچوب قانون است اما از نظر اینکه یک ایرانی می‌داند آن کسی که حکومت را تعیین می‌کند مجموعه و اکثریت مردم هستند.
ممکن است مسائلی هم به زبان بیاورند، اما مشاهده می‌کنند که در هر دوره انتخابات از ریاست جمهوری گرفته تا مجلس شورای اسلامی و شوراهای شهر افراد عوض می‌شوند سلایق و گرایشات مختلف روی کار می‌آیند این یعنی اینکه مردم در انتخاب حکومت و کارگزاران درحدی که قانون اساسی به آن اجازه داده آزاد هستند.
جمهوری اسلامی که یکی از اصلی‌ترین خواسته‌های مردم بود تحقق پیدا کرده است و بسیاری از شعارهایش نیز محقق شده است.
البته درحال حاضر که با یکدیگر گفت وگو می‌کنیم به دلیل اتفاقاتی که در کشور اتفاده است یک مقداری سفره مردم کم‌رنگ و کوچک شده است مخصوصا در طبقاتی که حقوق‌بگیر هستند و درآمدهای کمتری دارد که معقتد هستم دولت می‌تواند با یک حرکت سریع و محکم این را اصلاح کند.
سوالی که پیش می‌آید این است آیا می‌شد از ابتدای انقلاب و در طی این چهل سال به گونه ای رفتار کرد که به وضعیت امروز نرسیم؟
بله می‌شد ؛ علت این که کاری هم نکردیم که به شرایط امروز نرسیم این بود که از اول انقلاب مجبور شدیم به دلیل وجود جنگ که شرایط خاص خودش را دارد، اقتصاد را دولتی کنیم.
باید گفت توقع مردم آن زمان بسیار پائین بود، اما بعد بر مبنای آن چیزی که انقلاب می‌پسندید میبایست اقتصاد را به دوبخش مهم سیاست گذاری اقتصادی و اجرایی اقتصادی تقسیم می‌کردیم.
سیاست‌گذاری که همان هدایت، حمایت، برنامه‌ریزی و کنترل است را باید دولت انجام می‌داد و اجرا را صددرصد به مردم و بخش خصوصی می‌داد اما متاسفانه در این چهل سال هنوز هم می‌گویند ۸۵ درصد اقتصاد ما دولتی است.
اگر اقتصاد مردمی بود ما وضعیت کنونی، مشکلات ارزی ، فساد، ارتشاء و اختلاس نداشتیم. امروز اینها وجود دارد چون اقتصاد ما دولتی تعریف شده است.
دولت ها باید با یک تصمیم انقلابی دست به کار شوند . به طور مثال دولت یازدهم وزارت اقتصاد و دارایی را مامور کرد تا بررسی کند موانع کسب و کار مردمی چیست و چند مورد است که هنوز مهلت دولت تمام نشده بود هزار و ۵۰۸ مورد از موانع بر سر راه کسب و کار مردم را پیدا کرده بودند.
مطمئنا اگر دولت این بخش را مورد توجه قرار دهند و از اجرای اقتصاد خودش را انقلابی بیرون بکشد، این مسائل قطع رفع و حل خواهد شد.
آیا باتوجه به شرایطی که وجود دارد این اصلاح ساختار می‌تواند صورت گیرد؟
ما مجبور هستیم که این اصلاح ساختاری را انجام دهیم مخصوصا اینکه ما در شرایط تحریم قرار داریم. معتقدم همان کاری که در زمان جنگ انجام دادیم امروز هم باید انجام دهیم یعنی تحریم و تهدید را به فرصت تبدیل کنیم آن هم باتوجه و اتکا به نیروهای داخلی کشور که امروز نسبت به گذشته افزون‌تر شده اند.
قبل از انقلاب ما حدود ۳۴ میلیون جمعیت داشتیم و تعداد دانشجویان ما در آن زمان ۴۰۰ هزار نفر بود حال جمعیت ما حدود ۳ برابر شده است و تعداد دانشجویان تحصیلکرده و در حال تحصیل ما ۴ میلیون نفر شده است این اتفاق کمی نیست.
تحصیلکرده‌های ماباید بدانند که همیشه قرار نیست پشت میز بنشینند بلکه باید کت را از تن‌شان دربیاورند و به صحنه بیایند. دولت هم باید بداند تحریم‌ها نه تنها کم نمی‌شود بلکه اضافه‌تر می‌شود و مدیران باید همان کنند که در زمان به آن رسیدیم. در آن زمان گفتیم ایران، ایران است و آمریکا ، آمریکا و همین دو سیستم هم حکومت می‌کنند ما انتظار پشتیبانی نظامی از هیچ کشوری نمی‌توانیم داشته باشیم.
ما امروز در رتبه نظامی در کجا قرار داریم؟ در رتبه‌ای هستیم که آمریکا وقتی که اسرائیل موشکی را امتحان می‌کند ناراحت نمی‌شود اما وقتی ایران دست به چنین کاری می‌زند ناراحت می‌شود، لذا حتما ضروری است که مدیران ما تهدیدها را به فرصت تبدیل کنند زیرا در کشور ما همه امکانات وجود دارد.
در صحبت‌ها به مسئله فساد اشاره کردید، یکی از علت‌های اصلی اینکه مردم انقلاب کردند این بود که رژیم شاه دارای فساد بود و مردم این را نمی‌خواستند، امروز هم مطرح می‌کنند در کشور آنطور که باید و شاید با فساد مبارزه نمی‌شود چه پاسخی باید به این خواسته مردم داد؟
ابتدا ذکر یک نکته ضروری است هنگامی که بحث مبارزه با فساد صورت می‌گیرد رسانه‌های گروهی چنان این مسئله را تبلیغ می‌کنند که انگار همه مملکت فساد است این کار غلط و نادرست و نباید صورت گیرد.
من هم با شما هم عقیده هستم، بیشتر از این باید با فساد برخور شود، یعنی برخورد با مفسد به گونه‌ای باشد که علاوه بر مجازات مفسد، نقش بازدارندگی هم داشته باشد تا کسی جرأت نکند دیگر دست به فساد بزند. اما همان حدی که فساد اتفاق افتاده را به مردم بگویند و حتی عقیده دارم باید مجازات بیشتری هم در نظر بگیرند زیرا در نظام ما نباید فسادی وجود داشته باشد.
«جهان را چشم و خط و خال ابروست که هرچیزی به جای خود نیکوست»
اعتقاد دارم در نظام جمهوری اسلامی ایران باید با فساد برخورد و اشد مجازات صورت گیرد و مردم اطمینان پیدا کنند اگر در کشور فاسدی پیدا می‌شود قطعا با او برخورد صورت می‌گیرد.
شما می‌گویید رسانه باید فساد را بازگو کند، اما در نظر داشته باشید روی فساد آن قدر سرپوش می‌گذارند تا خودش یک دفعه بروز پیدا کند آیا این رفتار غلط نیست؟
بله غلط است. از همان ابتدا باید به مردم گفته شود. اما در نظر داشته باشید از نظر شرع و عقل اتهام زمانی باید ثابت شود که جرمی صورت گرفته و بعد آن را منتشر کنند، مخصوصا در مورد آدم‌های شناخته شده. اگر فردی را پیش از آن که جرمش ثابت شود متهم کردیم و آبروی وی را بردیم اما او تبرئه شد چه کنیم؟
برخورد با فساد باید این گونه باشد که اگر یک مدیر متهم به فساد شد دستگاه مربوطه باید به سرعت وارد عمل شود و تحقیق کند؛ که از دو حالت خارج نیست در تحقیقات مشخص می‌شود جرمی انجام داده است که باید به دلیل مماشاتی که با او شده دو برابر مجازات شود یا اینکه فسادی نکرده و تبرئه می‌شود.اعتقاد دارم فردی که فساد انجام داده باید محاکمه‌اش علنی باشد و از صحنه دورش کنند.
شرایط امروز خاص است، بر کسی پوشیده نیست که تداوم این وضعیت بسیار خطرناک است مسئولان و تصمیم‌گیران چه کاری باید انجام دهند؟
نظام برای این شرایط باید فکر کند اما بیشتر قوای مجریه و مقننه درگیر این موضوعات باشند و بعد اگر مشکلی پیش آمد قوه قضائیه وارد شود که آن هم باید جنبه پیشگیری داشته باشد.
بازرسی کل کشور وقتی خبردار می‌شود که فسادی در حال شروع است تنها رصد نکند تا زمانی که با سر در لجن افتاد، همان اول به سراغش برود و با زبان نصیحت آن را حل کند.
مجلس و دولت باید بررسی کنند مملکتی ارز، دولت، زمین ، دانشجوی تحصیل کرده آب هرچند کم دارد مشکلش چیست؟ باید برنامه‌ریزی کند و معضلات و نقطه ضعف‌ها را کم‌کم از سر راه بردارد. معتقدم تا ملت را برای حل این مشکلات شریک نکنیم، دولت از پس آنها برنمی‌آید.
مدیران امروز با مدیران زمان انقلاب و جنگ چه تفاوت‌هایی دارند؟
اخیرا به مناسبتی نامه‌ای به مقام معظم رهبری نوشتم و به ایشان عرض کردم که ممکلت باید انقلابی شود تا اقتصاد مقاومتی اجرایی شود در غیر اینصورت ما درجا خواهیم زد.
به خصوصی شدن اقتصاد اشاره کردید اینکه در زمان جنگ و اوایل انقلاب نمی‌شد این اتفاق بیفتد، اما امروز چرا نمی‌شود چه مانعی بر سر راه دولت وجود دارد؟
بدنه بزرگ دولت مانع همین کار است. دولت اول باید محاسبه کند برای اینکه همه اجرای اقتصاد مردمی شود. باید محاسبه کند در بدنه‌اش چه میزان نیرو اضافه دارد برای همان‌ها ابتدا کاری انجام دهد و سروسامانی صورت گیرد و سپس کار را به دست مردم بسپارد. این نسخه در مالزی هم جواب داده است از مهاتیر محمد پرسیدم گفت ظرف یکسال درآمد کشورم ۳۰ درصد افزایش پیدا کرد زیرا اینها قبلا مالیات نمی‌دادند و مردم می‌دادند.
فکر می‌کنید صبوری مردم تا کجا ادامه پیدا می‌کند؟
امروز خیلی‌ها به این موضوع فکر می‌کنند. مردم ما بنا به دلایلی که می‌فهمند نظام را محکم نگه داشتند و به آن کاری ندارند انتقادشان به مجلس، دولت و قوه قضائیه است .
مردم باید از دولت بخواهند با این همه امکانات مشکلات را برطرف کنند. هنگامی که دولت اعلام می‌کند ۲۱۲ میلیارد دلار ذخیره ارزی دارم و می‌گوید ۷۰ میلیارد دلار خرج مملکت است و ۱۴۳ میلیارد دلار اضافه دارم این چند نرخی شدن دلار چه معنی دارد؟ چرا نگهش داشتند؟
چرا ما یکسری از رفتارها مانند خرید ارز و سکه که ناشی از نگرانی و ترس از آینده است در مردم مشاهده می‌کنیم ، برای اینکه مردم به مسئولان اطمینان پیدا کنند، چه باید کرد؟
دولت باید ابتدا خودش اقدام کند و ارز را پائین بیاورد و با مردم صحبت کند و بگوید مردم من به شما اطمینان می‌دهم که اوضاع خوب است پولتان را تبدیل و در خانه پنهان نکنید.
