رضا شریعتی، روزنامه نگار چندی پیش در روزنامه جمله با تیتر شورای قهر از اختلافات و فساد در درون شوراها حرف زدیم اما گویا دوستان در برخی شهرداری‌ها متاثر از فضای پارلمان شهری از آب گل آلود ماهی می‌گیرند و خود شریک دزد و رفیق غافله می‌شوند. یک روز از اشباع بودن نیرو در شهرداری‌ها […]
رضا شریعتی، روزنامه نگار
چندی پیش در روزنامه جمله با تیتر شورای قهر از اختلافات و فساد در درون شوراها حرف زدیم اما گویا دوستان در برخی شهرداری‌ها متاثر از فضای پارلمان شهری از آب گل آلود ماهی می‌گیرند و خود شریک دزد و رفیق غافله می‌شوند. یک روز از اشباع بودن نیرو در شهرداری‌ها حرف می‌زنند و روز بعد فامیل فلان عضو جذب می‌شود تا دوستان دور هم نان و بوقَلَمونی بخورند. متاسفانه مشکلات این دو بخش یکی دوتا نیست که بتوان از آن چشم پوشی کرد و شامل پروژه‌های نیمه‌تمام عمرانی گرفته تا تخریب بی‌دلیل اماکن گردشگری و رفاهی، تکیه شهرداری‌ها بر درآمدهای مقطعی همچون عوارض ساخت و ساز و رکود حاکم بر این بخش، نبود درآمدهای پایدار، کاهش حمایت‌های مالی دولت از شهرداری‌ها و قراردادهای صوری می‌شود.
البته منکر آن نیستیم که توسعه فعالیت‌ها و حوزه خدمات رسانی شهرداری‌ها با توجه به اقتضائات جدید اداره امور شهری شامل سیستم حمل و نقل درون شهری، کاربری اراضی در شهرها، حوزه بهداشت، سلامت و درمان، اقتصاد شهرها، تولید شغل، معماری شهری، مبلمان شهری و فضای سبز، توسعه فیزیکی شهرها، محله بندی، ترافیک و آلودگی های شهری، برنامه ریزی‌های زیست محیطی، از جمله زمینه‌هایی است که منابع مالی بالایی را می‌طلبد اما سخن آنجاست که مدیران شهری به جای چاره‌اندیشی برای حل مشکلات شهروندان و رسیدن به توسعه شهرها درگیر مشکلات درون سازمانی خود هستند و در نوع برنامه ریزی جهت تامین نیازهای مالی شهرداری‌ها برنامه ریزی اصولی، دقیق و آینده‌نگر متناسب با ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های شهرها انجام نمی‌دهند؛ در حال حاضر شهرداری‌ها و شورای شهرها بیشتر درگیر مسائل داخلی خودشان هستند و متاسفانه آن‌طور که باید اعضای این دو مجموعه نمی‌توانند به اهداف و مسائل شهری و مردمی رسیدگی کنند.
از طرفی برخی‌ها هم هستند که نمی‌خواهند افراد مجرب و توانمند امور شهرها را به دست گرفته و پیگیر مشکلات مردم شوند، به همین جهت طی کمتر از دو سال گذشته تاکنون که از عمر شورای پنجم می‌گذرد کمتر اقدامی در خصوص مشکلات اجرایی و عمرانی صورت گرفته و عمده کار شورا و شهرداری‌ها رسیدگی به مشکلات جزیی شهروندان شده و از کارهای عمرانی خبری نمی شود، در واقع درون شهرداری‌ها سنگ روی سنگ بند نشده است؛ از افراد کارآمد برای تصمیم‌گیری‌های شهری استفاده نمی‌شود. در بسیاری مواقع تصمیمات در اتاق‌های دربسته انجام می‌شود و از نظر و رای افراد متخصص و یا آگاه به موضوع استفاده نمی‌شود. در صورتی که کارکنان شهرداری برای توسعه و آبادانی شهر باید با هم تعامل داشته تا خواسته‌های به حق مردم را عملی کنند اما گاهی گرایش‌های فکری و عقیدتی وجدان کاری آنان را به خواب می‌برد و برخی از آنان به جای آنکه در صدد حل مشکلات مردم با توجه به گسترش شهرنشینی و تقاضای مردم در شهرها برای توسعه پایدار و دستیابی به رفاه، امکانات و خدمات بهتر پیش روند درگیر لابی بازی می‌شوند!
با این اوصاف نباید فراموش کرد تغییر نگاه و تعاملی کارکردن مجموعه مدیریت شهری با یکدیگر با استفاده از برنامه ریزی شهری و درک متقابل یک اصل برای برون رفت از مشکلات و موانع پیش روست . از طرفی بررسی وضعیت عوارض در بلندمدت، ایجاد مراکز تفریحی و گردشگری، ارائه خدمات مناسب به شهروندان جهت جلب حمایت و مشارکت آنان، جذب سرمایه گذاری بخش‌های خصوصی و بین المللی، اجرای کامل طرح جامع مدیریت شهری و…. در چارچوب برنامه ریزی شهری ضروری است. چراکه متخصصان مدیریت شهری معتقدند هدف اصلی برنامه ريزی شهری عبارت است از محيطی راحت‌تر، بهتر، آسانتر و موثرتر برای شهر نشينان. آنها می‌گویند: برنامه ريزی شهری مجموعه گسترده‌ای از فعاليت‌های نظام مند است که به منظور نيل به اهدافی برای آينده شهر در نظر گرفته می‌شود که با وجود معضلات شهری امروزه احساس نياز به برنامه ريزی را بيشتر می‌کند و در چارچوب اين تفکر، ايجاد تعادل، تناسب و هماهنگی در بخش‌های مختلف شهر امکان پذير می‌شود.
