آلکساندر اندرس ظاهرا، مناقشه بر سر ارسال کمک های انسان دوستانه شامل مواد غذایی و پزشکی به ونزوئلا است. اما در حقیقت، موضوع بسیار جدی تر می باشد. در مبارزه قدرت بین رئیس جمهور نیکولاس مادورو و خوان گوایدو، رئیس پارلمان (که در ماه ژانویه خود را به عنوان رئیس جمهور اعلام کرد)، هر طرف […]
آلکساندر اندرس
ظاهرا، مناقشه بر سر ارسال کمک های انسان دوستانه شامل مواد غذایی و پزشکی به ونزوئلا است. اما در حقیقت، موضوع بسیار جدی تر می باشد. در مبارزه قدرت بین رئیس جمهور نیکولاس مادورو و خوان گوایدو، رئیس پارلمان (که در ماه ژانویه خود را به عنوان رئیس جمهور اعلام کرد)، هر طرف به دنبال تامین منافع خود است: مخالفان، آمریکا و همچنین مادورو. بنابراین، کمک های اضطراری برای جمعیتی فقیر به یک ابزار سیاسی تبدیل می شود. اهداف طرفین درگیر چیست؟
اگرچه مردم ونزوئلا به کمک های انسان دوستانه نیاز دارند، اما ٦٠٠ تن غذا و دارویی که اپوزیسیون می خواست به کشور وارد کند برای بر طرف کردن نیازهای آنان به هیچ وجه کافی نبود.
با این حال، کامیون ها ی مستقردر مرز یک نماد قدرتمند بودن هستند: اگر آنها در واقع وارد کشور شده بودند، خوان گوایدو به عنوان فردی که غذا و داروی مورد نیار را در اختیار مردم قرار داده، شناخته می شد. مخالفین در پی افزایش فشار از طریق کمک های ارسالی بوده و می خواستند با مقابله مستقیم در مرز با نیروهای نظامی، آنان را متقاعد کنند تا به اپوزیسیون بپیوندند.
پس از درگیری های شدید در مرز در روز شنبه، اکنون یک نکته روشن است: گوایدو به اهداف خود دست نیافته است. او خود از میان مرزبانان عبور کرده و به کلمبیا رفت. بلومبرگ گزارش داد که حدود ٦٠ عضو نیروهای امنیتی به وی پیوسته اند. اما سایر این نیروها با تمام قوا از عبور کامیون های حامل کمک ها از مرز کلمبیا و برزیل جلوگیری کردند.
این کمک های انسان دوستانه عمدتا از سوی آمریکا فرستاده شده که دولت آن به ریاست جمهوری دونالد ترامپ، علنا اعلام کرده می خواهد نیکولاس مادورو را سرنگون کند. ترامپ همچنین احتمال مداخله نظامی را رد نکرده است. اگرچه در نگاه اول به نظر می رسد این اقدامات با سیاست “آمریکا اول” رئیس جمهور متناقض است؛ اما ونزوئلا با داشتن بزرگترین ذخایر نفتی در جهان، مهم ترین تامین کننده نفت آمریکا می باشد.
رئیس جمهور ونزوئلا مدت هاست درباره تلاش آمریکا برای اعمال نفوذ و تهاجم هشدار داده است. با توجه به قوانین بین المللی، اگر بقای جمعیت کشوری در معرض تهدید باشد، باید کمک های اضطراری را بپذیرد اما این کمک ها باید بی طرفانه باشند. چنین چیزی در اینجا صدق نمی کند. بنابراین سازمان ملل متحد درباره سیاسی سازی این کمک ها هشدار داده و صلیب سرخ حاضر به کمک برای توزیع آنها نیست.
اما بحران ونزوئلا واقعی بوده و اقتصاد کشور به طور کامل ویران شده است. این واقعیت که مادورو با خشونت مانع از ورود کمک ها در روز شنبه شد، نشان می دهد که او به هیچ وجه حاضر به ترک قدرت نیست.
هفته گذشته در حالی که کامیون ها در آتش می سوختند و مردم در مرز جان خود را از دست می دادند، مادورو با همسرش در یک مراسم دولتی در کاراکاس حضور یافت و گفت: “او قوی تر از همیشه است. او در حال حاضر و برای سال های آینده بر ونزوئلا حکومت خواهد کرد.
بر اساس این سخنان، احتمال دستیابی به نتیجه ای صلح آمیز بسیار اندک است. مادورو هنوز هم قوی بوده و از پشتیبانی نیروهای نظامی و همچنین روسیه، کوبا و چین برخوردار می باشد.
اما گوایدو، رقیب او از هنگامی که چند هفته پیش خود را به عنوان رئیس جمهور اعلام کرد، به بخشی از اهداف خود رسیده است: بسیاری از مردم در ونزوئلا از او حمایت می کنند و ٥٠ کشور ادعای ریاست جمهوری او را پذیرفته اند.
مادورو مرزهای ونزوئلا را کاملا بسته و در نتیجه وضعیت معیشتی مردم بیش از پیش به وخامت خواهد گرایید. این که در نهایت چه خواهد شد، به رفتار آمریکا طی روزهای آینده بستگی دارد./ مترجم: عطیه خرم
