پکن برای برخی از کشورها که به علت تحریم از سوی آمریکا با مشکل روبرو می شوند نقش پشتیبان مالی را ایفا می کند. اما با نگاهی دقیق به رویکرد چین به ایران و روسیه که هر دو با تحریم های آمریکا روبرو هستند متوجه می شویم که چین در ارتباط با این دو کشور […]
پکن برای برخی از کشورها که به علت تحریم از سوی آمریکا با مشکل روبرو می شوند نقش پشتیبان مالی را ایفا می کند. اما با نگاهی دقیق به رویکرد چین به ایران و روسیه که هر دو با تحریم های آمریکا روبرو هستند متوجه می شویم که چین در ارتباط با این دو کشور که متحد راهبردی پکن محسوب می شوند، سیاست هایی را در پیش می گیرد که به زیان تهران و مسکو می باشند.
در پیش گرفتن چنین رویکردی نشان می دهد که برای چین بازار آمریکا از جذابیت خاصی برخوردار است و پکن نمی خواهد خود را با تحریم های برونمرزی آمریکا به علت حمایت از ایران و روسیه، روبرو کند. افزون براین، باید دانست که برخی از شرکت ها و موسسات چینی منافع خاص خود را دنبال می کنند و از نوعی استقلال از منافع ژئوپولیتک دولت متبوع خود برخوردارند.
در سطح ژئوپولیتیک، چنین به نظر می رسد که چین، روسیه و ایران همگام هستند. اما با وجود نزدیک بودن مواضع این سه کشور به یکدیگر که در دیدار مقامات ارشد آن ها به ویژه روسای جمهور چین و روسیه بر آن تاکید می شود، روابط پکن با مسکو و تهران با تنش های جدی دوجانبه همراه است. این تنش و اختلاف در زمینه اقتصادی بیش از عرصه های دیگر به چشم می خورد و ایران و روسیه از خودداری موسسات مالی و شرکت های چینی از سرمایه گذاری در این دو کشور ناراضی هستند.
همین مسایل درمورد ایران نیز صدق می کند، کشوری که مقامات آن تلاش می کنند تا از چین برای دور زدن تحریم های آمریکا استفاده کنند اما تشدید تدابیر و تحریم های آمریکا باعث شده است تا شرکت ها و موسسات مالی چین از گسترش همکاری های خود با ایران اکراه داشته باشند.
تازه ترین مورد از اکراه داشتن نهادهای مالی چین از همکاری با ایران برای مقابله با تحریم های آمریکا تصمیم کونلون بانک چین است که بیشتر سهام آنرا شرکت ملی نفت چین در اختیار دارد. این بانک در ماه دسامبر اعلام کرد که فقط تا پایان ماه مه که مهلت تعیین شده اس سوی آمریکا برای چین در زمینه خرید نفت از ایران به پایان می رسد، بهای نفت خریداری شده از ایران را پرداخت خواهد کرد. این بانک به علت نگرانی از به خطر افتادن منافعش در بازار آمریکا، چنین تصمیمی را اتخاذ کرده است.
عوامل فراوانی در اکراه چین از همکاری گسترده با ایران و روسیه دخیل هستند که یکی از عمده ترین آن ها رویکرد نهادهای مالی و شرکت های بزرگ چینی است که در مواردی با رویکرد دولت این کشور متفاوت است . انتظار این که همه شرکت ها و نهادهای مالی چین با سیاست های راهبردی دولت این کشور همگام شوند انتظاری بهیوده است.
عامل دیگر، سود جویی شرکت ها و موسسات مالی چین است چون در اجرای طرح ها عمرانی و دیگر سرمایه گذاری ها، شرکت ها چینی صاحب سرمایه هستند و می خواهند قراردادهایی منعقد کنند که بیشترین منافع را برای آن به همراه داشته باشد و همین سیاست باعث می شود تا طرف های مقابل از تن دردادن به خواستهای چینی ها خودداری کنند
در ایران دولت این کشور از مردم می خواهد تا از خرید کالاهای چینی خودداری کنند چون با خرید محصولات چینی، بیکاری در کشور تشدید خواهد شد. به هرحال باید توجه داشت که روابط ایران و روسیه با چین پیچیده تر از آن است که تصور می شود و در این رابطه ترس از تحریم های آمریکا نقش مهمی درکاهش همکاری های این سه کشور دارد.
