وقتی می‌گوییم فوتبال ایران هنوز در راه حرفه‌ای شدن تاتی تاتی کردن را هم خوب یاد نگرفته به برخی بر می‌خورد و ما را به سیاه‌نمایی متهم می‌کنند که شما زحمات افرادی که در سال‌های اخیر برای حرفه‌ای شدن فوتبال ایران زحمت کشیده‌اند را ندیده می‌گیرید بله قبول برای حرفه‌ای شدن فوتبال ایران زحمت کشیده […]
وقتی می‌گوییم فوتبال ایران هنوز در راه حرفه‌ای شدن تاتی تاتی کردن را هم خوب یاد نگرفته به برخی بر می‌خورد و ما را به سیاه‌نمایی متهم می‌کنند که شما زحمات افرادی که در سال‌های اخیر برای حرفه‌ای شدن فوتبال ایران زحمت کشیده‌اند را ندیده می‌گیرید بله قبول برای حرفه‌ای شدن فوتبال ایران زحمت کشیده شده است و کسی هم منکر آن نیست، اما واقعیت چیز دیگری است حرفه‌ای شدن در فوتبال نه به حرف است و نه به تغییر شماره‌های پشت پیراهن بازیکنان بلکه حرفه‌ای شدن هم یک فرهنگ خاص می‌خواهد حرفه‌ای شدن باید با پوست و گوشت و خون فوتبال ایران آمیخته شود و تفکرات اهالی فوتبال هم حرفه‌ای باشد . حرفه‌ای شدن به ژست و فیگور گرفتن نیست به حرف های قلمبه و سلمبه زدن نیست حرفه‌ای شدن یک فرایند است که از نقطه‌ای آغاز و به یک نقطه‌ی دیگر برسد و قابل لمس و محسوس باشد از صفر تا صد فوتبال از یک فرایند مدیریتی مشخص پیروی کند. مدیران، مربیان و بازیکنان و حتی هواداران هم حرفه‌ای فکر و حرفه‌ای هم عمل نمایند. ژست حرفه‌ای باشد اما منش آماتور هیچ ارزشی ندارد و این همان آب در هاون کوبیدن است که سال‌هاست انجام می‌شود و هنوز هم باید به کره‌جنوبی بگوییم دیدید در امارات شش گل به شما زدیم و این در حالی است که کره بعد از آن شش گل، گل‌های زیادی به ما زده و ما هنوز در باد آن شش گل هستیم! چرا ما هنوز بلد نیستیم که قبول کنیم ایرادات فراوانی داریم و باید در پی رفع آن اقدام کنیم؟
انتقال محمد‌حسین کنعانی‌زادگان
به پرسپولیس
مدافع فصل گذشته‌ی ماشین سازی تبریز با قراردادی دوساله به جمع سرخپوشان پایتخت پیوست. خبر یک خبر عادی از میان دهها خبر نقل و انتقالاتی دیگر است که این روزها هر لحظه و ساعت می‌شنویم، اما این بازیکن که یک مقطع بسیار نا‌موفق در استقلال هم گذرانده است برای توجیه انتقال خود به پرسپولیس و به دست آوردن دل هواداران سرخ و نوشتن یک متن به اصطلاح ادبی تن نویسندگان معاصر و غیر معاصر در گور لرزانده است. جدا از غلط‌های فروان نوشتاری و نوع کلمات به کار رفته در پست اینستاگرامی جناب کنعانی‌زادگان و حتی چرخش عجیب این بازیکن به سمت پرسپولیس نوع توجیهی است که این بازیکن برای پیوستن به استقلال در چند سال پیش بیان کرده، ایشان چرب زبانی برخی و نشان دادن در باغ سبز که مبلغ قرارداد چند برابری استقلال نسبت به پرسپولیس بوده را باعث انحراف و اشتباه خود ذکر کرده وگرنه او یک سرخ‌دل تمام عیار است این بازیکن خود را تا اندازه‌ی یک بچه‌ی دبستانی پایین آورده که راحت فریب چرب زبانی دیگران را خورده و وقتی در باغ سبز را بهش نشان داده‌اند فریب خورده است. آقای کنعانی زادگان شما یک بازیکن فوتبال هستید که تصمیم گرفتی برای لیگ نوزدهم فوتبالتان را در پرسپولیس ادامه دهید اگر بنا به این توجیه عجیب و غریب است کاش هرگز این کار انجام نمی‌دادید شما نه از آسمان آمده‌ای و نه تافته‌ای جدا بافته هستید از شما خیلی بزرگتر هم میان این دو باشگاه جابجا شدند و مردم هم با آن کنار آمدند. با این کارهاست که نمی‌توان راه حرفه‌ای را درست طی کرد درگیر احساساتی هستیم که حتی خودمان به آن اعتقاد نداریم.
فرشید باقری را درک نمی کنیم
تا امروز که دو هفته از تمرینات استقلال گذشته و این تیم برای ادامه‌ی تمرینات پیش فصل خود عازم ترکیه شده است تا گام بعدی برای آماده‌سازی خود را در ترکیه و فضای جدید آن‌جا بردارد فرشید باقری بازیکن تحت قرارداد استقلال تنها برای یک دیدار چند دقیقه‌ای با سرمربی تیم و اعلام مصدومیت خود به تمرینات استقلال آمده است و ظاهراً او در پی مداوای مصدومیتش می‌باشد، اما این بازیکن که چند وقتی است به جاده خاکی زده و تنه به حاشیه و جنجال می‌زند با انتشار یک استوری که در آن با بازیکنان کنار گذاشته شده‌ی استقلال به هر دلیلی، عکس گرفته و به نوعی به تصمیم سرمربی تیم واکنش منفی نشان داده است. فرشید باقری با این حرکت نشان داد که او به دنبال فوتبال نیست و قصد و غرض دیگری دارد وگرنه جایگاه او کاملاً مشخص است او بازیکنی است با وظایف تعریف شده دیگر نیازی نیست که او به عنوان وکیل مدافع سایرین دست به این حرکات غیر حرفه‌ای بزند . تفاوت امثال باقری و کنعانی زادگان با محمد صلاح که از فوتبال نه چندان مطرح مصر به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا رسیده و سری میان سرها برآورده در این نوع عکس‌العمل‌ها مشخص می‌شود از مسی و رونالدو حرفی به میان نیاوردیم از محمد صلاح و بازیکنان ژاپنی می‌گوییم، از بازیکنان کره‌ای که اکنون چشم و چراغ فوتبال اروپا شده‌اند. آیا زمان آن نرسیده که بازیکنان ما به جای نگرانی صفرهای قراردادهایشان کمی نگران فوتبال و سقف آرزوهای خود باشند. به جای طعنه و کنایه زدن به تصمیمات سرمربی و مدیران باشگاه کمی فکر کنند فوتبال تنها قرارداد بستن نیست.
دعواهایی که پایان ندارد
فتح‌الله‌زاده با افتخاری درگیر است و واعظ‌آشتیانی با فتحی، طاهری گرشاسبی را مقصر می‌داند و عرب طاهری را و این دور باطل همچنان ادامه دارد. پیامد این حکایت تکراری سر گیجه‌‌ای است که هواداران استقلال و پرسپولیس را در برگرفته بالاخره حق با کدامیک از این مدیران و شیفتگان خدمت به فوتبال و باشگاههای سرخابی است. پول برای چه کسی بوده و برای چه کسی نه؟ وزارت ورزش هم نظاره‌گر بر این جدال و بحث و دعواها و اصلا به روی مبارک هم نمی‌آورد که این مدیران که امروز به جان هم افتاده‌اند همه از فیلتر و نظر مستقیم وزارت ورزش گذشته‌اند و با سلام و صلوات به مدیریت استقلال و پرسپولیس رسیده‌اند.
پس چگونه می‌شود باور کرد که وزارت ورزش برای زمین زدن مدیر انتصابی خود جلوی رسیدن پول به باشگاه را بگیرد تا یک فرد دیگر زمامدار مدیریت پرسپولیس یا استقلال شود. این دیگر چگونه مدیریت و تیم داری می‌باشد. واقعاً مگر داریم که وزارت ورزش نیروی خود را قربانی کند تا یک فرد دیگر جایگزین او شود. این درد کهنه‌ای است که ورزش و حتی در سطح کلان مدیریت سایر بخش‌ها هم جامعه را در برگرفته است. در حالی‌که باید کارنامه و نتیجه بیان کننده‌ی توان و موفقیت یک مدیر باشد مدیران انتصابی وزارت ورزش مجبور هستند با جنگ و جدال حقانیت خود را به اثبات برسانند و از مظلومیتی بگویند که وزارت ورزش و وزیر ورزش در حق آنها روا داشته است.
