برای دومین هفته متوالی استقلال در دقایق بعد از ۹۰ گل دریافت کرد تا هواداران این تیم همچنان منتظر ثبت اولین پیروزی برای این تیم در فصل جدید باشند. روی کاغذ اوضاع برای هواداران استقلال مثل فصل‌های قبل در جریان است. از دست دادن امتیازات در هفته‌های ابتدایی و احتمالاً حسرت خوردن برای آنها در […]

برای دومین هفته متوالی استقلال در دقایق بعد از ۹۰ گل دریافت کرد تا هواداران این تیم همچنان منتظر ثبت اولین پیروزی برای این تیم در فصل جدید باشند. روی کاغذ اوضاع برای هواداران استقلال مثل فصل‌های قبل در جریان است. از دست دادن امتیازات در هفته‌های ابتدایی و احتمالاً حسرت خوردن برای آنها در هفته‌های پایانی. پر واضح است که استقلال در خارج زمین مشکلات فراوانی دارد و تیم مدیریتی این باشگاه از پس تأمین یک جو آرام و بی‌حاشیه برای این تیم عاجزند اما اگر همه این قصه پر آب چشم تیم مدیریتی استقلال در بیرون زمین را کنار بگذاریم و فقط برای همین دو بازی به تیم درون زمین استراماچونی نگاهی بیندازیم چه چیزی را می‌بینیم؟ کسب یک امتیاز از دو بازی بی‌شک هواداران را ناامید کرده و آنها از زمین و زمان ناراضی هستند اما اگر با دیده انصاف به دو بازی اخیر استقلال نگاهی بیندازیم از بازی خوب، مالکانه و درگیرانه این تیم نمی‌توانیم بگذریم. مخصوصاً در بازی دوم که تیم هماهنگ‌تر استراماچونی جز در دقایق کوتاهی اجازه خودنمایی به فولاد نداد. با این حال در دقیقه ۹۶ فولاد تنها موقعیتش را به گل تبدیل کرد تا استقلال صاحب اولین امتیاز فصلش شود. در استقلال همه از نبود یک پاسور و پلی‌میکر در میانه زمین حرف می‌زنند. جایی که در نیم فصل دوم سال گذشته پاتوسی با عملکردی عالی موتور محرک استقلال بود. این درست که نبود یک بازیکن بازیساز در میانه زمین استقلال به خوبی احساس می‌شود اما به نظر می‌رسد همه داستان کمبودهای استقلال در نبود چنین بازیکنی خلاصه نمی‌شود. خصوصاً اینکه فرشید اسماعیلی در بازی پنجشنبه عملکرد قابل توجهی داشت و در خلق موقعیت برای هم‌تیمی‌هایش بسیار مؤثر عمل ‌کرده بود اما آنچه استقلال در این روزها از نبود او بیش از هر چیزی رنج می‌برد نبود یک فرمانده در میانه زمین است. کسی که بازیکنان و زمان را درون زمین مدیریت کند و بتواند در سی ثانیه پایانی از گل زده تیمش دفاع کند. استقلالی‌های جوان شده و پر انرژی هنوز با هماهنگی فاصله زیادی دارند اما با همین تیم هم می‌شد از دل این دو بازی به جای یک امتیاز، چهار امتیاز کسب کرد و به جای بردن تیم به حاشیه و جنجال‌های روی سکوها و فضای مجازی از هواداران همراه‌تری بهره برد. همه اینها می‌توانست با داشتن یک فرمانده درون زمین برای استقلال میسر شود. وریا غفوری که این فصل کاپیتان استقلال است شخصیت متفاوت‌تری نسبت به سایر کاپیتان‌های این تیم دارد و پیش از فصل یکی از نقاط امیدواری هوادران استقلال بود. اگرچه انتظار می‌رفت وریا بتواند این نقش را در استقلال به خوبی بازی کند اما گویا او هم مثل هم‌تیمی‌های جدیدش در نقش خود به خوبی جا نیفتاده است. استقلال اگر بتواند بر هیجانات که منجر به کارهای غیرحرفه‌ای می‌شود غلبه کند و آن فرمانده درون زمینش را پیدا کند بی‌شک می‌تواند روزهایی گرم‌تر از این روزها را در لیگ تجربه کند.