حسن همتی که مراحل پایانی تمرین نمایش «شین» را در پردیس تئاتر تهران پشت سر می‌گذارد، در باره نمایش‌اش گفت: «شین» درباره مادرانی‌ است که فرزندان‌شان قربانی تجاوز حکومت‌های دیکتاتوری که تا ابد نام منفورشان در تاریخ ثبت است نوشته شده است. دیکتاتورهایی که هدف‌شان نسل‌کشی و از بین بردن یک عده انسان بی‌گناه بود. […]

حسن همتی که مراحل پایانی تمرین نمایش «شین» را در پردیس تئاتر تهران پشت سر می‌گذارد، در باره نمایش‌اش گفت: «شین» درباره مادرانی‌ است که فرزندان‌شان قربانی تجاوز حکومت‌های دیکتاتوری که تا ابد نام منفورشان در تاریخ ثبت است نوشته شده است. دیکتاتورهایی که هدف‌شان نسل‌کشی و از بین بردن یک عده انسان بی‌گناه بود.
وی که این نمایش را با نقش‌آفرینی تعدادی از هنرجویانش آماده کرده توضیح داد که «شین» بر اساس روایت کردهایی‌ نوشته شده است که پس از بمباران شیمیایی کردستان عراق به دستور صدام‌حسین و در ادامه نسل‌کشی کردها به ایران پناه می‌آورند.
همتی که پیش از این کارگردانی نمایش های «لباسی برای مهمانی» نوشته محمد رحمانیان، «زاغ» نوشته آرش منصوری و «ریما» نوشته اصغر خلیلی را در پرونده کاری خود داشته این بار با پرداختن به نسل‌کشی کردهای عراق از بیان یک مادر کرد تازه‌ترین اثرش را روی صحنه خواهد برد.

 

نمایش کهن‌ترین نقاشی دیواری صدر اسلام در موزه ملی ایران

نقاشی دیواری مشهور به «تپه تاکستان» نیشابور که در زمان کاوش‌های موزه متروپولیتن در نیشابور کشف شده بود، در سالن اصلی موزه‌ باستان شناسی و هنر دوران اسلامی موزه ملی ایران به نمایش درآمد.
کرم میرزایی – مسئول موزه باستان‌شناسی و هنر دوران اسلامی- با بیان اینکه این نقاشی دیواری که روی گچ کشیده شده، نمایان‌گر مرد سوار بر اسب با شاهینی بر دست و خرگوشی آویزان به زین است، اظهار کرد: به اعتقاد پژوهشگران، این نقاشی، احتمالاً یکی از امرای سامانی را به تصویر کشیده یا صرفاً یک نگاره‌ نمادین با مضمون سنت شکار در این دوره را یادآوری می‌کند.
وی توضیح داد: مرد “قوشچی” جزو کهن‌ترین نقاشی‌های دیواری پس از اسلام در ایران است که در هنگام کاوش‌های موزه‌ «متروپولیتن» نیویورک در نیشابور کشف شد. این نقاشی، نمایشگر یک صحنه‌ شکار مربوط به سده‌ سوم قمری است که در محدوده‌ی تپه‌ی تاکستان نیشابور به دست آمد.
او با بیان این‌که این نقاشی در کادر مربع مستطیلی با بلندی۱۴۰ سانتی متر و پهنا۱۲۰ سانتی متر ساخته شده است، بیان کرد: ساختار نقاشی سوارکار نیشابور صرف نظر از صورت مَرد، با خطوط محیطی پر رنگ و قلمی محکم و استوار روی گچ کشیده که یادآور نقش برجسته‌های دوره ساسانی است.
وی با تاکید بر این‌که بررسی‌های انجام شده روی این نقاشی نشان می‌دهد که سوارکار، افسار یک اسب را با یک دست گرفته و با آرامش مرکب خود را هدایت می‌کند و روی دست دیگر وی یک شاهین نشسته، افزود: نقاش، اسب را که در حال تاختن است، واقعگرایانه‌تر از سوار کار ترسیم کرده و سوار را با کلاهی قبه مانند بر سر، جبه‌ای ابریشمین بر تن، با اجزای لباس و تجهیزات و همچنین ساز و برگ بسیار غنی نشان داده است.
به گفته‌ی مسئول موزه باستان‌شناسی و هنر دوران اسلامی، این مرد که چهره‌اش تخریب شده، دو شمشیر و سه تسمه‌ چرمی مرصع است که از کمربند وی آویخته است. روی زین اسب پوششی از پوست پلنگ با حاشیه‌ گوهر نشان و جزییات کاملی از نقش‌های آذینی روی جبه با گل‌های چهار برگ محاط شده در دایره‌ها و نقش شبیه خط کوفی روی بازوبند دیده می‌شود.

 

اعلام نامزدهای جایزه ادبی «مدیسی»

به گزارش جمله به نقل از فیگارو، «روزهای شجاعت» نوشته «بریجت ژیرو»، «رز صحرا» نوشته «ویولن هویسمان»، «آهوی بزرگ» از «کلودی هاتزینگر»، «حرارت» نوشته «ویکتور جاستین»، «وسوسه» به قلم «لوک لانگ»، «نزاع» نوشته «کوین لمبرت»، «پروتکل حاکم» نوشته گیلیام لاوننت»، «چشمان سرخ» از «ماریام لروی»، «کورا در مارپیچ» نوشته «وینسنت مساژ»، «جد من پواسون» نوشته کریستین مونتالبتی»، «جنگل‌های قرمز» از «ژان نئو-اورنگو»، «عدن» به قلم «مونیکا سوبولو»، «خورشید در تبعید» نوشته «ژان فرانسوا ساملانگ»، «و سایه مسافران را با خود می‌برد» نوشته «مارنی تینس» و «گتوی درونی» از «سانتیاگو آمیگورنا»؛ ۱۵ رمان فرانسوی هستند که به فهرست اولیه نامزدهای جایزه مدیسی راه یافته‌اند.
در بخش رمان‌های خارجی نیز «شکستگی» از «نینا آلن»، «کتاب شهدای آمریکایی» نوشته «جویل کرول اوتس»، «سلنوید» نوشته «میرکا کارتاراسکو»، «فرمان را بچرخان» نوشته «لورا هینکل»، «دوقلو» نوشته «گیورگی فالکو»، «قلمرو بزرگ سایه‌ها» از «آرنو گینر»، «رودخانه» نوشته «لیدیا خورخه»، «فاسلران» نوشته »کریستین کراشت»، «کینتو» به قلم «جنیفر نانسوبوگا»، «خانم ایسلند» نوشته «آئور آوا اولافدوتیر»، «آنچه کاشتی» از «رجینا پورتر»، «دختر نوشته «ادنا اوبراین» و »اوردسا» نوشته «مانوئل ویلاس» که همگی از زبان غیر فرانسوی به فرانسوی ترجمه شده‌اند، برای کسب جایزه رقابت خواهند کرد.
جایزه‌ ادبی «مدیسی» در سال ۱۹۵۸ راه‌اندازی شد تا نویسندگان خلاق را با وجود ناشناخته بودن‌شان در دنیای ادبیات مورد تقدیر قرار دهد. این جایزه در سال‌های اولیه تنها ویژه بهترین رمان فرانسوی بود، اما از سال ۱۹۷۰ بخش‌ رمان خارجی و سپس در سال ۱۹۸۰ بخش مجموعه مقالات نیز به آن افزوده شد. از میان نویسندگان سرشناسی که تاکنون موفق به دریافت جایزه رمان خارجی «مدیسی» شده‌اند می‌توان به «پل آستر»، «اورهان پاموک»، «میلان کوندرا»، «اومبرتو اکو» و «فیلیپ راث» اشاره کرد.
سال گذشته «حماقت» نوشته «پیر گویوت» در بخش رمان‌های فرانسوی و «کلوپ مریخ» نوشته «راشل کوشنر» در بخش ادبیات خارجی موفق به کسب جایزه ادبی «مدیسی» شدند.
فهرست برندگان جایزه ادبی مدیسی فرانسه در سال ۲۰۱۹ در تاریخ ۸ نوامبر (۱۷ آبان) معرفی می‌شود.