سعید سرفرازیان روزنامه نگار دیپورت برانکو از الاهلی برانکو ایوانکوویچ با امید فراوانی به الاهلی عربستان رفت، اما اتفاقات هرگز بر وفق مرادش پیش نرفت. حذف از لیگ قهرمانان آسیا و نتایج ناامید کننده در لیگ داخلی شبه جزیره باعث شد صبر مدیر الاهلی خیلی زود تمام شود تا درب خروج از باشگاه را به […]
سعید سرفرازیان
روزنامه نگار
دیپورت برانکو از الاهلی
برانکو ایوانکوویچ با امید فراوانی به الاهلی عربستان رفت، اما اتفاقات هرگز بر وفق مرادش پیش نرفت. حذف از لیگ قهرمانان آسیا و نتایج ناامید کننده در لیگ داخلی شبه جزیره باعث شد صبر مدیر الاهلی خیلی زود تمام شود تا درب خروج از باشگاه را به برانکو نشان دهد. برانکو ایوانکوویچ به طمع دلارهای نفتی و فروان شیخ‌های عربستانی از ایران رفت و نتایج خوبش در پرسپولیس او را غره کرده بود که در عربستان کولاک خواهد کرد. برانکو خیلی زود به همان برانکویی تبدیل شد که ما می‌شناختیم یک مربی معمولی و منفعل در برابر یاغی گری بازیکنان ، سوما برای برانکو تره هم خرد نکرد مثل علی کریمی که در برابر چشمان برانکو ساک پزشک تیم ملی را به لگد بست و یا اتفاقات مشابه دیگر، با این اتفاقات معلوم شد که اخراج کردن برخی از بازیکنان پرسپولیس در زمان حضورش در جمع سرخپوشان به جایی دیگر مرتبط بوده و فقط پز این کار نصیب برانکو ایوانکوویچ شده است. برانکو همان مربی‌ای است که از آلمان ما را قال گذاشت و به کرواسی برگشت. دعوای او با کی‌روش هم به واسطه‌ی تشویق و حمایت رسانه‌ها داغ شد و این گروه برای انتقام از کی‌روش پشت سر برانکو درآمدند وگرنه حرفهای برانکو را قبلاً امیر قلعه‌نویی هم گفته بود پس چرا مورد حمایت رسانه‌ها قرار نگرفت. فعلا تا اینجا کافی است و بیشتر از این انصاف نیست که به لایه‌های پنهان و دلایل موفقیت پروفسور در پرسپولیس پرداخته شود.
مهاجرت فغانی به استرالیا
علی‌رضا فغانی داور بین‌المللی فوتبال ایران بالاخره تصمیم خود را مبنی بر مهاجرت از ایران را عملی کرد. پارسال پس از جام جهانی روسیه خبر مهاجرت این داور فوتبال در رسانه‌ها منتشر شد اما فغانی آن را تکذیب کرد. علی‌رضا فغانی از داورانی بود که با وجود موفقیت در فعالیت حرفهای خود ولی در برقراری رابطه‌ی مناسب با اهالی فوتبال موفقیتی کسب نکرد و به دلیل واکنش و عکس‌العمل هایش در برابر بازیکنان و مربیان داخلی همیشه باعث به وجود آمدن حواشی و جنجال با مربیان و بازیکنان می‌شد. فدراسیون فوتبال یک داور بین‌المللی و خوب دیگر را از دست داد تا مشخص شود وقتی طریقه‌ی درست مدیریت و استفاده از سرمایه‌ها را بلد نباشید باید تاوان های سنگینی پس بدهد. عدم بهره‌مندی از کاربلدان و متخصصان که می‌دانند فارغ از هرگونه حب و بغض از ظرفیت‌های موجود استفاده کنند سبب می‌شود تا با چینش های عجیب و غریب در انتخاب داوران بازی‌های مختلف حساسیت و واکنش منفی باشگاه‌ها نسبت به برخی از داوران به جایی برسد که داوران قبل از پایان دوره داوری از فعالیت حرفهای خود کنار بروند. از مظفری زاده تا فغانی که عطای داوری را به لقایش بخشیدند حاصل عملکرد غلط کمیته‌ی داوران و فدراسیون فوتبال است. شاید این مهاجرت تلنگری برای برخورد درست و استفاده‌ی بهینه از داشته‌ها و ظرفیت‌هایی باشد که از سوی مدیران و مسئولان ورزش کشور مورد غفلت قرار گرفته است. بسیاری از ورزشکاران و مربیان در رشته‌های مختلف به دلیل مشکلات و چالش‌ها که از سر کارنابلدی و اهمال کاری مدیران به وجود آمده خون به دل هستند.
کمیته‌ی انضباطی و تغییر مفاد آئین نامه‌های انضباطی
اعلام رای محرومیت یک جلسه‌ای علی‌رضا بیرانوند به خاطر رفتار نامناسب و نامتعارف این دروازه‌بان با هواداران تراکتور با واکنش بسیاری از هواداران و باشگاههای دیگر روبرو شده است. دلیل این واکنش و اعتراض وجود رای محرومیت سه جلسه‌ای و تعلیقی بیرانوند بود که به آن توجهی نشده و رای یک جلسه‌ای محرومیت جدید بیرانوند کاملاً در فضایی جدا با آن محرومیت تعلیقی مورد بررسی قرار گرفته است.
وکیل بیرانوند معتقد است که محرومیت‌های ورزشی با محرومیت های اخلاقی متفاوت است و این توجیه در حالی صورت گرفته که حکم هر محرومیتی به دنبال انجام عملی غیر اخلاقی صادر می‌شود. بیرانوند وقتی سه جلسه محرومیت تعلیقی دارد یعنی به محض انجام یک عمل غیر اخلاقی دیگر در آن واحد محرومیت سه جلسه‌ای به عنوان محرومیت قطعی به جریان می‌افتد. اما کمیته‌ی انضباطی فدراسیون به دلیل اینکه در برابر دروازه‌بان ملی‌پوش پرسپولیس قبلاً مماشات زیادی صورت داده و در پیش بودن دربی سرخابی‌ها به آسانی پا روی اجرای عدالت گذاشت تا پرونده‌ی سیاه دیگری به سوابق این کمیته اضافه شود. فقط امیدواریم این بدعت‌های غلط در آینده به عنوان پاشنه آشیل فدراسیون فوتبال مورد سوء استفاده تیم‌های دیگر قرار نگیرد چون پایه‌های اخلاق مداری در فوتبال ایران لرزان تر آن چیزی است که فدراسیون فوتبال فکر می‌کند.
سوتی لالیگایی جناب سرهنگ علیفر
علی‌رضا علیفر که به دلیل شهرت بسیار مجبور است با کلاه و عینک آفتابی بیرون برود کاش حداقل از عینک طبی قوی هم استفاده کند تا بهتر بتواند مطالب مربوط با گزارش کردن یک مسابقه‌ی فوتبال را به بینندگان انتقال دهد. ایشان خیلی وقت است که سر خود کلاه گذاشته و فکر می‌کند که آخر گزارشگری در جهان است.
گزارشگر به اصطلاح قدیمی و کارکشته رسانه‌‌ی ملی یک انتقال فوتبالی را سه سوته انجام داده است و از بسته شدن پنجره نقل و انتقالات فوتبال اروپا بی اطلاع است آیا بهتر نیست این محرومیت و یا به عبارتی توفیق اجباری را به فرصت مغتنمی برای وداع با گزارشگری در تلویزیون تبدیل کند و در اوج و با یک انتقال تاریخی در فوتبال ایران با تلویزیون وداع کند. سید جلال حسینی هم که توانسته در آستانه‌ی چهل سالگی به لالیگا برود تا عمر دارد این لطف جناب سرهنگ علیفر را فراموش نخواهد کرد.
سردار رفوزه در آزمون اخلاق
امتناع سردار آزمون از دستور داور بازی برای بیرون رفتن از زمین مسابقه از نزدیک‌ترین نقطه برای جلوگیری از اتلاف وقت مورد توجه رسانه‌ها در اروپا قرار گرفته است. آنها این رفتار را با نوع رفتار دروازه‌بان جوان چلسی با ساری سرمربی فصل قبل چلسی مقایسه کرده‌اند.
مطمئناً رسانه‌ها دانسته‌اند که سردار از تعویض ناراحت نبوده بلکه آنها رفتار غلط و خارج از عرف آزمون جوان را مورد توجه قرار داده‌اند که زمین فوتبال جای اینگونه بی اخلاقی‌ها و ادا و اطوار های بچگانه نیست. به هر دلیلی که باشد سردار حق ندارد جلوی چشمان دوربین‌های تلویزیونی، هواداران و بازیکنان دو تیم با قاضی میدان درگیر شود و اگر دخالت هم باشگاهی او نبود چه بسا حتی کارت قرمز دریافت کند. سردار با وجود اینکه از نظر فنی بازیکن خوبی است اما متأسفانه از نظر اخلاقی با سردار فوتبالیست فاصله‌ی زیادی دارد. داستان خداحافظی از تیم ملی و انتقاد به منتقدانش با لحن نامناسب هنوز در خاطر فوتبال‌دوستان مانده است. علامت هیس نشان دادن بعد از گلزنی به تیم نه چندان مطرح هنگ کنگ هم مزید بر علت شد تا هواداران از سردار به خاطر این رفتارها راضی نباشند.
سردار آزمون که فرزند یک ورزشکار حرفهای است باید بداند راز ماندگاری در دل‌های هواداران زدن گل و دریبل های پیاپی نیست بلکه اخلاق خوب و احترام به جایگاه عوامل اجرایی یک مسابقه‌ی فوتبال خیلی بالاتر از گلزنی و یکه تازی در بعد فنی است.
