آرمن ساروخانیان / استقلال این روزها پرماجراترین تیم فوتبال ایران است. از یک طرف خبر نقل و انتقالات تابستانی است و بازیکنان جدیدی که با پیراهن این تیم عکس می‌گیرند و از طرف دیگر بدهی‌هایی که باشگاه را در منگنه قرار داده و حتی پنجره نقل و انتقالات را بسته است. همین […]
آرمن ساروخانیان /
استقلال این روزها پرماجراترین تیم فوتبال ایران است. از یک طرف خبر نقل و انتقالات تابستانی است و بازیکنان جدیدی که با پیراهن این تیم عکس می‌گیرند و از طرف دیگر بدهی‌هایی که باشگاه را در منگنه قرار داده و حتی پنجره نقل و انتقالات را بسته است. همین پنجره بسته به استقلال اجازه نداد بازیکنان جدیدش را به قطر ببرد و نامجومطلق مجبور است تیمش را با همان بازیکنان قبلی به زمین بفرستد.
جذب بازیکنان جدید و مهم‌تر از آن پروژه بازگرداندن استراماچونی از استقلال تصویر یک باشگاه متمول را ارائه می‌دهد، در حالی که بسته شدن پنجره نقل و انتقالات نشان از بحران مالی باشگاه دارد و این سؤال را مطرح می‌کند که سعادتمند با وجود محدودیت منابع چرا دست به این ریخت و پاش‌ها زد و مهم‌تر از آن ایده بازگرداندن مربی ایتالیایی را مطرح کرد؟ همین تناقض است که روی سیاست نقل و انتقالات این روزهای باشگاه سایه انداخته و باید سؤال کرد که کدام پرداخت‌ها برای تیم در اولویت قرار داشتند؟
استقلال لیگ نوزدهم را با تغییرات زیادی شروع کرد. هفده بازیکن تیم جدا شدند و استراماچونی مجبور شد کارش را با بازیکنان تازه‌وارد شروع کند. همین تغییرات پرشمار مهمترین دلیل امتیازات از دست رفته شروع فصل بود، ولی این مربی به تدریج توانست تیمش را به هماهنگی خوبی برساند و فرهاد مجیدی هم در نیمه دوم فصل این رویه را ادامه داد.
تمام کارشناسان معتقد بودند که اولویت استقلال باید حفظ اسکلت تیم باشد و دروازه‌بان تنها پستی بود که تیم نیاز به تقویت داشت. اولویت دیگر باشگاه پرداخت بدهی شفر بود تا مانع بسته شدن پنجره شود. اگر سعادتمند می‌خواست اولویت‌ها را در نظر بگیرد، منطقی‌تر بود که بدهی شفر را پرداخت کند و بعد از آن سراغ تمدید قرارداد بازیکنان کلیدی تیم مثل علی کریمی برود.
قطعاً حفظ علی کریمی برای فصل آینده مهم‌تر بود تا خرید بازیکنان جدیدی که به جز رشید مظاهری قرار است روی نیمکت بنشینند و تنها گزینه‌های جایگزین به شمار می‌روند. با این حال مدیریت استقلال راه حل دیگری را انتخاب کرد. اگر از خرید مظاهری که بهترین دروازه‌بان موجود در بازار بود و ضعف استقلال در این پست را تقویت می‌کند بگذریم، باشگاه با بابک مرادی، سید احمد موسوی، متین کریم‌زاده و محمدحسین مرادمند قرارداد امضا کرده است.
آنها فصل گذشته در تیم‌های‌شان نمایش خوبی داشتند، ولی بررسی پست‌های آنها نشان می‌دهد که در حالت عادی راهی به ترکیب اصلی نخواهند داشت. مرادمند در حالی برای دفاع وسط جذب شده که استقلال در این پست ترافیک شدیدی دارد. موسوی در دفاع راست وریا غفوری، کاپیتان تیم را جلوتر از خودش می‌بیند. مرادی در خط حمله یا گوش چپ بازی می‌کند، جایی که قایدی، ستاره استقلال و ارسلان مطهری حضور دارند. در نهایت کریم‌زاده هم در پست دفاع چپ میلیچ و رضاوند را جلوتر از خودش دارد.
سعادتمند پیش از هزینه کردن برای این خریدها بهتر بود رضایت علی کریمی را جلب می‌کرد؛ هافبکی که بهترین بازیکن فصل قبل استقلال بود و در بازار جایگزینی برای او وجود ندارد. مدیرعامل باشگاه اما به قیمت از دست دادن طراح تیمش ترجیح داد نیمکت را شلوغ کند.
دومین زیان بزرگ استقلال ممکن است جدایی دیاباته باشد که ظاهراً مطالباتش عقب افتاده و فعلاً به قطر نرفته است. اگر آقای گل لیگ نوزدهم قراردادش را فسخ کند، استقلال یک مهره کلیدی دیگر در بخش هجومی‌اش را از دست خواهد داد. پروژه جنجالی بازگرداندن استراماچونی و سر و صدایی که بابت آن راه افتاد سپری فولادی مقابل سعادتمند ساخت تا از انتقادات مصون باشد، ولی اتفاقات اخیر نشان می‌دهد که باشگاه در نقل و انتقالات هم چندان منطقی عمل نکرده است و سرمربی جدید در لیگ بیستم احتمالاً مجبور است فصل را بدون دو مهره کلیدی شروع کند.
