هر چه از روزهای ابتدایی سال می گذرد، سیاهه سیاه دوپینگی های ورزش ایران هم بیشتر می شود. شمار ورزشکارانی که از مواد نیروزای ممنوعه استفاده می کنند، دم به دم بیشتر و خطر محدودیت مشارکت در رقابت های بین المللی هم افزون می گردد. بعد از اینکه تیم ملی وزنه برداری ایران متهم به […]
هر چه از روزهای ابتدایی سال می گذرد، سیاهه سیاه دوپینگی های ورزش ایران هم بیشتر می شود.
شمار ورزشکارانی که از مواد نیروزای ممنوعه استفاده می کنند، دم به دم بیشتر و خطر محدودیت مشارکت در رقابت های بین المللی هم افزون می گردد.
بعد از اینکه تیم ملی وزنه برداری ایران متهم به ۱۱ مورد دوپینگ در فاصله المپیک پکن تا ریو شده، فقط می تواند از دو ورزشکار در توکیو ۲۰۲۰ سود ببرد که خسرانی باورنکردنی است.
شیوع دوپینگ به عنوان پدیده ای شوم که از سر و روی ورزش ایران بالا می رود، به یک واقعیت بدل شده و راهی برای لاپوشانی آن نیست اما به نظر می رسد رفتارهای مقابله ای و پیشگیرانه در حد و اندازه همان چاپ تراکت و آگاهی نامه مانده است!
ورزش ایران در خود یک رقابت میان استعدادهای فراوان دارند که شماری از آنها و بهتر است بگوئیم تمام کسانی که عقب مانده و نمی رسند، در حال استفاده از مواد نیروزای مضر نیروزا هستند و غالب شان به دلیل نداشتن استطاعت مالی از دوپینگ هایی بهره می برند که حتی امکان دارد مصرف کننده را از بین ببرد!
اگر استفاده از مواد نیروزا در باشگاههای بدنسازی فقط یک تهدید در گذشته بود امروز حتی به فضاهای تمرینی هم کشیده شده و نمی توان آن را به یک رشته خاص نسبت داد و بقیه را پاک دانست.
دوره هشدار دهی از طریق بروشور و تبلیغات مکتوب گذشته و نیاز است تا به شکل چهره به چهره برای از بین بردن این نقص عظیم تلاش کرد. می هراسیم که ادامه این روند ناخوشایند وجهه بین المللی مان را تخریب کرده و به سرنوشت روس ها دچار شویم که هر بار و در هر رشته ای به موفقیت می رسند، گفته می شود که محصول استفاده از مواد نیروزاست. روس ها متهم هستند که دوپینگ های سازمان یافته داشته اند و ازدیاد محرومیت ها علیه ایران بدین معنا خواهد بود که وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون پزشکی ورزشی عاجز از تقابل با این رویه ناخوش هستند.
تشکیل کار گروهی ویژه و پیگیری مجدانه راهکارهای دوری از این مصیبت و بلای تسری یافته میان همه رشته های ورزشی می تواند اولین قدم برای پاک کردن لکه دوپینگ از دامان پاک ورزش است.
