انتخاب دو مسئول برای دو پست کلیدی در ماه‌های اخیر بخشی از ذهن وزیر ورزش را درگیر کرده اما «فقر مدیر» در بدنه ورزش باعث شده وی نتواند تصمیمی سریع و به موقع در این مورد اتخاذ کند. اولین چالش حمید سجادی در وزارت ورزش وقتی ایجاد شد که جعفر سمیعی از مدیریت باشگاه پرسپولیس […]
انتخاب دو مسئول برای دو پست کلیدی در ماه‌های اخیر بخشی از ذهن وزیر ورزش را درگیر کرده اما «فقر مدیر» در بدنه ورزش باعث شده وی نتواند تصمیمی سریع و به موقع در این مورد اتخاذ کند.
اولین چالش حمید سجادی در وزارت ورزش وقتی ایجاد شد که جعفر سمیعی از مدیریت باشگاه پرسپولیس کناره گیری کرد (۱۴ شهریورماه). سریع‌ترین تصمیم وزیر ورزش در مواجهه با بحران هم درست بعد از این استعفا و با انتخاب مجید صدری به عنوان سرپرست باشگاه اتخاذ شد (۱۶ شهریورماه)؛ بعد از آن اما تصمیم گیری های اساسی و نقش پرداز در ساختمان وزارت ورزش وارد فرآیندی طولانی شد که هنوز به نتیجه نرسیده است مثل فرآیند مربوط به تعیین معاون اول و مدیر عامل سرخ پوشان.
استعفایی که کاتالیزور نشد
همزمان با حضور حمید سجادی در ساختمان وزارت ورزش نام گزینه‌های زیادی دست به دست می‌شد که بعضاً به صندلی‌های معاونت این وزارتخانه نسبت داده می‌شدند. حتی فراگیری برخی از این نام‌ها و صندلی‌های پیش بینی شده برای آنها به قدری زیاد بود که تصور می‌شد کادر مدیریتی و همراهِ وزیر ورزش خیلی زود چیده و کامل خواهد شد در حالیکه بعد از چهار ماه هنوز «دو دوتا چهار تای» وزیر در مورد کارسازترین صندلی کناریِ خود ادامه دارد و حتی استعفای صورت گرفته در مورد آن هم نتوانست کاتالیزور آن باشد.
مهدی علی نژاد ۲۰ آذرماه از معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش کناره گیری کرد در حالیکه نام محمد پولادگر به عنوان جایگزین وی خیلی واضح‌تر از قبل در راهروهای وزارت ورزش به گوش می‌رسید طوریکه تصور می‌شد عن قریب او از فدراسیون تکواندو خداحافظی می‌کند و حکم به دست وارد این وزارتخانه می‌شود اما بعد از دو هفته نه تنها از این حکم و جابه جایی به خاطر آن خبری نشده بلکه گزینه موردنظر (پولادگر) از صندلیِ هدف دورتر هم شده است. البته پولادگر یکی از گزینه‌هایی بود که قبل از استعفای علی نژاد هم نامش در فهرست گزینه‌های محتمل برای معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای در کنار علی رغبتی، مهرزاد حمیدی، محمد علیپور و … قرار گرفته بود اما تا به امروز نه او و نه رقیبان اسمی‌اش، متصدی این معاونت نشده‌اند.
محمد پولادگر یکی از گزینه‌های اصلی بود که هنوز به صندلی معاونت نرسیده است.
گزینه‌ای تمام عیار در دسترس نیست
به نظر می‌رسد دلیل کش و قوس زیادی که در انتخاب کلیدی ترین معاونت وزارت ورزش ایجاد شده، نبودِ گزینه تمام عیار برای آن است. البته که اهمیت این معاونت در تأخیر برای تصمیم گیری قطعی بی تأثیر نبوده است اما باید توجه داشت که همیشه در همین مواقع یعنی گرفتن تصمیم برای مقرهای مهم، خلأ بزرگ ورزش به لحاظ داشتن مدیران کارکشته عیان می‌شود.
مدیرانی که در ماه‌های اخیر نام‌شان به عنوان گزینه‌های معاونت وزارت ورزش بر سر زبان‌ها افتاد هر یک از قدیمی‌های ورزش هستند که در حوزه مربوط به خود تخصص و تجربه چندساله دارند و اتفاقاً امروز به نوعی درگیر با همین حوزه‌های‌شان هستند طوریکه رفتن‌شان به ساختمان سئول باعث ایجاد یک «جای خالی جدید» در بخش دیگری از بدنه آسیب پذیر ورزش می‌شود. احتمالاً در نظر گرفتن این مهم و جلوگیری از ایجاد خلاءهای جدید در ادامه تردید وزیر ورزش برای انتخاب نهایی متصدی معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای بی تأثیر نبوده است اما نگاه دقیق به این موضوع از زاویه دیگر بازهم به در دسترس نبودن گزینه کارکشته ختم می‌شود که باعث می‌شود برای تعیین تکلیف یک صندلی دست روی گزینه‌هایی گذاشته شود که خود صاحب صندلی هستند، اتفاقی که در مورد علی رغبتی رخ داده است.
مدیریتِ بدون حکم در وزارت ورزش
رغبتی مدیر دفتر برنامه ریزی و نظارت وزارت ورزش است که با وجود گزینه بودن برای معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای، حکمی بابت آن نگرفت اما طی دو هفته اخیر یعنی درست پس از استعفای علی نژاد در تمام نشست‌ها و بازدیدها به جای او و به عنوان دست راست وزیر ورزش شرکت داشته است. حتی خبرنگار مهر کسب اطلاع کرده که پیشنهاد شده رغبتی حداقل تا زمان بازی‌های آسیایی متصدی این پست باشد تا بعد از آن، تعیین تکلیف قطعی در مورد او و صندلی اش انجام شود.
اینکه این پیشنهاد چقدر با استقبال وزیر مواجه شود و اصلاً رغبتی تمایلی به پذیرش آن داشته باشد یک روی سکه است، روی دیگر همان چالش همیشگی است و اینکه در مواقع حساس و ضروری، ورزش خالی بودن خود از مدیران متخصص و متبحر را یادآور می‌شود.
علی رغبتی از مدیران باتجربه ورزش فعلاً بدون حکم مسئولیت‌های معاون وزیر را انجام می‌دهد.
پرسپولیس هم قربانی چالش بزرگ ورزش شده است
در هر صورت اینکه وزیر ورزش در ماه‌های اخیر بخش زیادی از تمرکز خود را روی انتخاب معاون اولش گذاشته اما به نظر می‌رسد دلیل اصلی اینکه وی هنوز با خود و گزینه‌های موردنظر برای انتخاب نهایی به جمع بندی نرسیده به مشکل ورزش و کمبودی که از حیث مدیران اصلح و زبردست دارد، مربوط می‌شود. مشکلی که در رابطه با پرسپولیس و انتخاب مدیرعامل برای این باشگاه هم دست وزیر را در پوست گردو گذاشته است.
بیش از سه ماه است که پرسپولیس با سرپرستی مجید صدری مدیریت می‌شود. در این فاصله سرخپوشان علاوه بر لیگ برتر، در لیگ قهرمانان آسیا هم شرکت داشتند و همزمان با مصائب حاصل از بسته بودن پنجره نقل و انتقالات هم مواجه بودند. در این شرایط پرسپولیس بیشتر از همیشه به مدیریت با ثبات نیاز داشت و همین مسئله کافی بود تا تلاش وزیر ورزش برای تعیین زودهنگام مدیریت باشگاه بیشتر شود.
به واقع انتخاب مدیرعامل برای باشگاه پرسپولیس هم از دغدغه‌های پررنگ حمید سجادی در ماه‌های گذشته بوده است که به خاطر آن رایزنی‌های زیادی جهت بررسی وضعیت گزینه‌های محتمل داشت و نشست‌های مختلفی را هم با آنها برگزار کرد اما هیچیک به نتیجه نرسیده است چون مدیریت پرسپولیس هم مسئولیتی نیست که به هر فردی با هر تخصص و میزان تجربه‌ای سپرده شود.
به هر حال انتخاب متصدی جایگاه‌های تعیین کننده همیشه در ورزش با گره مواجه شده طوریکه زمان و انرژی زیادی برای بازکردن شأن به هدر رفته است مگر اینکه با یک انتخاب سرسری از کنار پرونده و اهمیت آن گذشته باشند. شاید اینبار قرار نیست این راه در مورد معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای و مدیریت باشگاه پرسپولیس تکرار شود.
