آی اسپورت – نمایش خوب تاتنهام مقابل چلسی و کسب برتری ۳-۱ در مقابل رقیب همشهری، باعث شد اسپرز در جدول بالاتر از چلسی قرار گیرد و به رده سوم برسد و البته اولین باخت فصل را به تیم ساری تحمیل کند. این دیدار جذاب نکات و دستاوردهای زیادی را به همراه داشت؛ از تیزهوشی […]
آی اسپورت – نمایش خوب تاتنهام مقابل چلسی و کسب برتری ۳-۱ در مقابل رقیب همشهری، باعث شد اسپرز در جدول بالاتر از چلسی قرار گیرد و به رده سوم برسد و البته اولین باخت فصل را به تیم ساری تحمیل کند. این دیدار جذاب نکات و دستاوردهای زیادی را به همراه داشت؛ از تیزهوشی پوچتینو در استفاده از تاکتیک و بازیکنان مناسب گرفته تا نیاز مبرم چلسی به داشتن پلن بی. نگاهی داریم به برتری ۳-۱ تاتنهام مقابل چلسی.
دیدار شنبه شب، تقابل بین پوچتینو و ساری بود که سرمربی آرژانتینی با اقتدار توانست در مقابل همتای خود به برتری برسد. تاکتیک های عالی پوچتینو، سرنوشت این دیدار را رقم زد. انتخاب هونگ مین سون یکی از نکات کلیدی این مسابقه بود.
بعد از حضور سون در رقابت های بازی های آسیایی جاکارتا، توافق شد که این بازیکن در آخرین وقفه بازی های ملی به ترکیب تیم ملی کشورش اضافه نشود، این اتفاق در نهایت نقشی کلیدی را در بازی ایفا کرد. در حالی که انتظار می رفت شاید لاملا در ترکیب قرار گیرد ولی سون از ابتدا به زمین رفت و با انرژیِ ناشی از استراحت در وقفه بازی های ملی، تاثیرگذاری مشهود خود را بروز داد.
از دیگر تصمیمات شاخص پوچتینو، نیمکت نشین کردن فرتونخن و بازی دادن به خوان فویث بود که در نهایت هم نتیجه داد و این بازیکن در خط دفاع عملکرد خوبی داشت. هری وینکز نیز تا دقایق پایانی نیمکت نشین بود. در عوض دله الی را در مقابل جورجینیو قرار دارد که بر محوریت ترکیب چلسی قرار دارد و دله الی به خوبی توانست در مقابل هافبک تاثیرگذار چلسی، عمل کند.
با این کار، جورجینیو نتوانست نقش محوری خود را در بازیسازی و پاسوری برای چلسی ایفا کند و در عوض توپ بیشتر به کانته می رسید. تاتنهام نیز اجازه می داد که این بازیکن ریزنقش توپ را در اختیار داشته باشد. با این اقدام هوشمندانه، تاتنهام بازیکن موثر چلسی در بازی با توپ را از جریان بازی خارج و توپ را به بازیکنی سپرد که عمده توانایی اش در توپگیری از حریف است و نه بازی با توپ.
تیم پوچتینو با پیروزی در این مسابقه و پایان دادن به روند شکست ناپذیری چلسی، نشان داد که در مسیر پیشرفت قرار دارد و همچون فصول گذشته، رفته رفته در حال نزدیک شدن به صدر است.
در آن سمت، تیم ساری بالاخره بعد از ۱۹ مسابقه، طعم شکست را چشید. هر چند این آمار خوبی است ولی نکته مهم این مسابقه آن بود که چلسی به شدت فقدان وجود پلن بی را در ترکیب تیمش حس می کند. هر چند آن ها ۱۹ مسابقه طول کشید تا شکست بخورند ولی در شش مسابقه اخیرشان فقط دو بار برده بودند و افت شان محسوس بود.
نکته مهم در مورد چلسیِ ساری این است که این تیم به شدت با شرایط فعلی اش، قابل پیش بینی شده است. ساری اصرار فراوانی به بازی با سیستم ۴-۳-۳ دارد و به شدت به این سیستم وفادار است. او سیستم سه دفاعه ای را که توسط کونته مورد استفاده قرار می گرفت، کنار گذاشت و علاقه ای هم به تغییر سیستم مطلوبش نشان نداده است.
حال آن که در ترکیب ۴ نفره خط دفاع چلسی، با حضور رودیگر و لوئیز به عنوان مدافعین اصلی میانی، مرکز خط دفاع چلسی آسیب پذیر به نظر می آید و این موضوع در ومبلی بیش از هر زمان دیگری مشهود شد. نمایش ضعیف لوئیز و اشتباه روی دو گل در کنار بازی بد رودیگر، گواهی بر این موضوع بود.
پیش تر، چلسی اتکای زیادی به درخشش جورجینیو داشت، ولی او در این مسابقه نه تنها در امر بازیسازی نتوانست خوب عمل کند، بلکه در خط دفاع نیز وظایف زیادی روی دوش او بود. هافبک ایتالیایی چلسی نه تنها باید به مهار هری کین در خط دفاع کمک می کرد، چرا که لوئیز و رودیگر بازی خوبی را به اجرا نمی گذاشتند، بلکه باید در مقابل اریکسن و دله الی نیز بازی می کرد. به این ترتیب خط هافبک چلسی در ومبلی از کار افتاد و برای خط حمله ای که مهاجمانی مثل موراتا و ژیرو دارد که توانایی زیادی در زدن گل های متعدد در یک فصل ندارند.
