«من خوشبینم و ما باید با همین روحیه بازی کنیم». شاگردان موریسیو پوچتینو به حرف مربی‌شان گوش دادند و در نوکمپ با روحیه و رویکردی مثبت بازی کردند تا با یک تساوی مقابل بارسلونا و به لطف ناتوانی اینتر در شکست دادن آیندهوون در سن سیرو، به دور حذفی چمپیونز لیگ صعود کنند. پوچتینو اما […]

«من خوشبینم و ما باید با همین روحیه بازی کنیم». شاگردان موریسیو پوچتینو به حرف مربی‌شان گوش دادند و در نوکمپ با روحیه و رویکردی مثبت بازی کردند تا با یک تساوی مقابل بارسلونا و به لطف ناتوانی اینتر در شکست دادن آیندهوون در سن سیرو، به دور حذفی چمپیونز لیگ صعود کنند.
پوچتینو اما بعد از سوت پایان نظر واقعی‌اش، پیش از شروع این بازی بزرگ برای اسپرز، را بیان کرد: «این یک ماموریت غیرممکن بود. بعد از بازی با آیندهوون دیگر هیچکس باور به صعود ما نداشت. اما ما صعود کردیم و حالا در دور یک هشتم نهایی هستیم».
پوچتینو در راه این صعود بزرگ اما حتی یک لحظه هم دست از اصول و عقایدش برنداشت و رو به محافظه‌کاری منفی نیاورد. او کایل واکر-پیترز جوان و کم‌تجربه را در دفاع راست از ابتدا به زمین فرستاد و پیش از شروع بازی از این تصمیم خودش چنین دفاع کرد: «باید به بازیکنان جوان اعتماد کرد و بهشان باور داشت. بازی در نوکمپ از او بازیکنی قوی‌تر می‌سازد. اما مهمترین مسئله اینجاست که هر اتفاقی هم که در این بازی رخ بدهد ما به کایل اعتماد داریم. او در بلندمدت بازیکن موفقی برای این باشگاه خواهد شد».
با اینکه واکر-پیترز روی گلی که اوزمان دمبله زد مقصر بود، اما نمایش کلی او در زمین جوابی به اعتماد مربی‌اش داد. واکر-پیترز، مثل دنی رز در دفاع چپ، در تمام دقایقی که در زمین بود مدام طول زمین را طی می‌کرد تا به تیمش قدرت هجومی بیشتری بدهد.
تصمیمات شجاعانه پوچتینو در این بازی اما فقط به استفاده از واکر-پیترز محدود نشد. مربی سابق اسپانیول در نیمه دوم جدال حیاتی برابر بارسلونا لوکاس مورا، اریک لاملا و فرناندو یورنته را به جای هونگ مین سون، خود واکر-پیترز و هری وینکس به زمین فرستاد. بدین ترتیب دلی علی و کریستین اریکسن نقش هافبک‌های دفاعی را به خودشان گرفتند، موسا سیسوکو به دفاع راست منتقل شد و لاملا و مورا و یورنته به هری کین در خط حمله اضافه شدند. شاید این ترکیب اصلی بارسلونا نبود، اما واقعا تیمی که لیونل مسی را در نیم ساعت آخر در زمین دارد و قیمت فقط دو بازیکنش، دمبله و فیلیپه کوتینیو، روی هم بالای ۲۵۰ میلیون پوند است، چقدر می‌تواند ضعیف محسوب شود؟ نمایش تاتنهام در نیمه دوم به قدری چشمگیر بود که بارسا حتی اجازه زدن یک ضربه درون چهارچوب مهمانش پیدا نکرد. شاگردان پوچتینو حتی در نوکمپ مالکیت توپ بیشتری هم نسبت به میزبان نامدارشان داشتند.
جاه‌طلبی، شجاعت و ذهنیت مثبت اسپرز در نهایت نتیجه داد و گل تساوی‌بخش لوکاس به معنای صعود آن‌ها به دور بعدی بود. شاید برخی بگویند این صعود اتفاقا شانس جام گرفتن تاتنهام در این فصل را کمتر کرد، چراکه حضور آن‌ها در یوروپا لیگ فرصت منطقی‌تری برای یک قهرمانی اروپایی برایشان فراهم می‌کرد. اما این پروژه پوچتینو و اسپرز، راهی نیست که با یک قهرمانی درجه دوی اروپایی، با یک جام اتحادیه در انگلیس به پایان خودش برسد.
تاتنهام این فصل برای سومین بار پیاپی با پوچ پا به چمپیونز لیگ گذاشت و برای دومین بار پشت هم به دور حذفی صعود کرد. «وقتی خوشحالی بازیکنان با اعضای کادر فنی را بعد از پایان بازی می‌دیدید به این نتیجه می‌رسید که بعد از چهار سال و نیم اینجا یک اتفاق ویژه‌ای رخ داده». این تعریف خود پوچتینو از جایی بود که تیمش در حال حاضر در آن قرار دارد. چنین بازی بزرگ، با چنین نمایش بزرگی، لایق چنین تعریفی هم بود.