شهلا منصوریه: دور و نزدیک ندارد؛ از فرسنگ‌ها دور هم دیده می‌شوند، هیولاهایی که پاهایشان را محکم بر زمین کوبیده‌اند. و دستان پر از سیم‌هایشان دورتادور محله را محاصره کرده‌اند. صدای وزوزشان نزدیک و نزدیک‌تر و مهیب و مهیب‌تر می‌شود، گویی در زمینی پر از انواع حشرات گیر افتاده‌ای که بالای سرت وزوز می‌کنند. هر […]
شهلا منصوریه: دور و نزدیک ندارد؛ از فرسنگ‌ها دور هم دیده می‌شوند، هیولاهایی که پاهایشان را محکم بر زمین کوبیده‌اند. و دستان پر از سیم‌هایشان دورتادور محله را محاصره کرده‌اند. صدای وزوزشان نزدیک و نزدیک‌تر و مهیب و مهیب‌تر می‌شود، گویی در زمینی پر از انواع حشرات گیر افتاده‌ای که بالای سرت وزوز می‌کنند. هر آن احساس می‌کنی که می‌خواهند تو را نیش بزنند، در گرماگرم بهار و تابستان، انسان را جان به لب می‌کنند، گویی مرگ از آسمان به زمین می‌آید توسط هیولاهایی که دکل‌های برق فشار قوی نامیده می‌شوند، دکل‌هایی که سیم‌هایشان از دلشان درامده تا هر بار یک قربانی بگیرند. مردم محلی بیش از ۴۰ سال است که صبح‌ها با وزوز این سیم‌ها از خواب بیدار می‌شوند و شب‌ها هم گویی تا صدای آنها را نشنوند خوابشان نمی‌برند. روزها و شب‌هایی که شاید بدترین خاطرات زندگی را در کنار این هیولاهای غول آسا و دکل‌های فشار قوی تجربه کرده‌اند. تجربه‌هایی که یادآوری آن زندگی را به کامشان تلخ می‌کند.
در جنوبی‌ترین منطقه پایتخت، همسایگان پرسروصدایی وجود دارند، همسایگانی درشت هیکل که علاوه بر اشغال فضا، سلامتی اهالی محله را هم به خطر انداخته‌اند. محله‌ای حوالی شهرری، جوانمرد قصاب. محله‌ای حوالی شهرری. کارشناسان حوزه سلامت هشدار می‌دهند که امواج الکترومغناطیسی که از این دکل‌ها ساطع می‌شود، می‌تواند بر سلامت ساکنین اطراف دکل تا شعاع ۲۰ تا ۵۰ متر اثر بگذارد و برای آنان مشکلات خونی، مغزی و حتی معلولیت به وجود آورد.
در این منطقه هر آن ممکن است جانی قربانی شود، فرقی نمی‌کند، جوان باشد یا پیر؛ زن باشد یا مرد. همین که به این هیولاهای غول آسا نزدیک می‌شوند، چیزی جز خاکستر از اینان باقی نمی‌ماند. کودکانی که در این محله به دنیا می‌آیند از همان آغاز زندگیشان پر از خط‌های نوارهای مغزی هستند که روی سلامت جسم آنها خط‌های عمیقی می‌اندازد.
یکی از اهالی می‌گوید: «این سیم‌های بلای جان ما و بچه‌هایمان شده‌اند. بچه من را برق گرفت، الان گوشه خانه افتاده، چه کسی می‌تواند او را به من برگرداند؟ قبلاً هم یک سیم افتاد روی سر یک زن و بچه‌هایش را بی‌مادر کرد.» این زن که حدود ۵۰ ساله است با حسرت و ناله ادامه می‌دهد: «ما اول انقلاب آمدیم، شاه که فرار کرد، ما هم آمدیم. آن موقع این سیم‌ها نبود، بعداً این سیم‌ها را زدند، بچه‌های ما را هم مریض کرد و کشت.»
دکل‌های سرطان زا
خانه‌ها و آلونک‌ها درست چسبیده به دل دکل‌ها هستند. دکل‌هایی که میله‌های آهنی‌اش حکم دیوار آجری خانه را دارد. به داخل خانه که بخواهی بروی باید از زیر دکل رد شود.. سیم‌های برق، از بالای خانه رد شده، فاصله‌اش زیاد نیست، شاید دو متر یا حتی کمتر. بالای پشت‌بام همین که دستت را بالا بگیری، قدت هم بلند باشد، می‌خوری به یکی از همان سیم‌ها.
گوشه‌ای از زندگی مردمی که با این دکل‌های غول‌آسا کنار می‌آیند و به جرات می‌توان گفت که یک زندگی مسالمت‌آمیز نیست؛ سیم‌های قاتل، منتظرند کسی بالای پشت‌بام برود، تا جانش را بگیرند.
بچه‌ها در کنار هیولاها مشغول بازی هستند و انگار به نوعی آنها نیز همبازی بچه‌ها به حساب می‌آیند. آن‌هایی که شیطنتشان بیشتر است برای بالا رفتن از این دکل‌ها، با یکدیگر مسابقه هم می‌گذارند و شاید اگر داد و فریاد همسایه‌ها نباشد همچنان بالا و بالاتر روند.
زندگی زیر سایه دکل‌ها
سال‌هاست که موضوع تأثیر امواج دکل‌های برق بر سلامت بر سر زبان‌هاست و از رسانه‌های مختلف منعکس شده است. چهاردهم اردیبهشت امسال نیز پروانه مافی، نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس نیز با بیان اینکه مجلس به بحث جمع آوری دکل‌های مخابراتی بدون مجوز ورود کرده است گفت: دکل‌های مخابراتی در محیط‌های مسکونی و شهری بسیار خطرناک بوده و تاثیرات مهمی در سلامتی افراد دارد.
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که مسئول بهداشت پرتوهای وزارت بهداشت می‌گوید مجموع این پرتوها در تهران اندازه‌گیری می‌شود و می‌توان گفت فعلاً جای نگرانی وجود ندارد.
علی گورانی می‌گوید: این آنتن‌ها حامل انرژی هستند و بافت بدن ما نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد. اینکه ما می‌توانیم با تلفن همراه صحبت کنیم، یعنی انرژی این آنتن‌ها حرکت کرده و به ما رسیده است. هر وسیله‌ای محدودیت‌های خود را دارد و ممکن نیست وسیله‌ای بی خطر باشد؛ اما نکته آن است که اگر مقدار و زمان این انرژی زیاد باشد، بدن ما بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد. باید این موضوع را در نظر بگیریم که اگر از این وسیله به درستی استفاده نشود، احتمال ایجاد خطر وجود دارد.
وی می‌گوید: بدن انسان نیز یک بافت زنده است و بسته به قدرت میدان مغناطیسی، زمان حضور در این میدان‌ها، نزدیک بودن به منبع تولید و همچنین تفاوت‌های فیزیولوژیکی بدن انسان، این میدان‌ها می‌توانند آسیب رسان باشند.
به گفت علی گورانی، بارها در این خصوص تذکر داده و تاکید کرده اشده است که این دکل‌ها در محدوده حاشیه شهرها مشکلات بیشتری ایجاد کرده‌اند. به این علت که مردم در حاشیه شهرها خودشان خانه می‌سازند و حتی در چارچوب دکل‌ها چادر می‌زنند و در معرض امواج قرار دارند. در حالی که این موضوع بسیار خطرناک است.
گورانی تاکید کرد: مسئولان شهری باید به صورت جدی به فکر ساماندهی این آنتن‌ها باشند. اگر این اصول رعایت نشود، آسیب دیدن دور از انتظار نیست.
