از زمان ورود آندره آ استراماچونی به فوتبال ایران و گرفتن هدایت استقلال نام رحمان رضایی مدافع سابق تیم ملی ایران که هفت سال در فوتبال ایتالیا فوتبال بازی کرده است شنیده می شد. این در حالی است که باشگاه استقلال گزینه های متفاوتی را برای مرد ایتالیایی در نظر گرفته بود اما گویا استراماچونی […]
از زمان ورود آندره آ استراماچونی به فوتبال ایران و گرفتن هدایت استقلال نام رحمان رضایی مدافع سابق تیم ملی ایران که هفت سال در فوتبال ایتالیا فوتبال بازی کرده است شنیده می شد. این در حالی است که باشگاه استقلال گزینه های متفاوتی را برای مرد ایتالیایی در نظر گرفته بود اما گویا استراماچونی تاکیدش روی حضور رضایی بوده است. با این وجود امروز خبری از قول این باشگاه منتشر شد با این عنوان “رحمان رضایی نه! فقط دستیار استقلالی” موضوعی که واکنش بازیکن سابق تیم ملی و تیم های پروجا، مسینا و لیورنو را به همراه داشت.
رضایی در این ارتباط گفت:« قبل از هرچیز باید بگویم که احترام خاصی برای هواداران و باشگاه استقلال همیشه قائل بوده ام و خوشبختانه احترام متقابلی بین ما وجود دارد. اما با این وجود مجبور هستم یک مسایلی را بگویم.»
مدافع سابق تیم ملی ایران در ادامه افزود:« من سه هفته است نه به استراماچونی زنگ زده ام و نه اگر او زنگ بزند جوابش را خواهم داد. من کلا با او قطع ارتباط کردم.»
او اضافه کرد:« به خاطر رفاقتی که داشتیم مدیربرنامه های استراماچونی از من خواست که به او کمک کنم و من هم به خاطر این دوستی و برای اینکه او در فوتبال ایران موفق شود کمکش کردم.» او گفت:« امروز متاسفانه دیدم که یک رسانه مطلبی از قول باشگاه زده که رحمان رضایی نه! متاسفانه باید بگویم که باشگاه ضعف مدیریتی و نتیجه نگرفتن هایش را می خواهد با آوردن اسم من پنهان کند و این به نوعی پنهان شدن پشت اسم من است. این حرف ها برای این است که ذهن هواداران را از نتایج تیم و اتفاقاتی که افتاده منحرف کنند.»
رحمان رضایی همچنین گفت:« من می خواستم به استراماچونی کمک کنم که در استقلال موفق باشد. خوشبختانه در این مدت هواداران استقلال را هرجا دیدم به من احترام گذاشتند اما متاسفانه انگار برخی در باشگاه برای جبران ضعف های خودشان می خواهند از اسم من سواستفاده کنند و این کار اصلا برای من صورت خوشی ندارد. همانطور که گفتم منکر کمک به استراماچونی نیستم، علی خطیر و مدیربرنامه مربی ایتالیایی از من خواستد که او را کمک و راهنمایی کنم و من هم این کار را انجام دادم. او برای شناخت بازیکنان و جذب بازیکن از من کمک گرفت و من هم اطلاعات کافی را به او دادم.»
خداحافظی رسمی تیم های ملی با برند آدیداس
چند سال پیش در مذاکره صورت گرفته میان فدراسیون فوتبال و شرکت آدیداس این شرکت اعلام کرد به دلیل عدم قانون کپی رایت در ایران و یک سری مسایل دیگر نمی تواند اسپانسر تیم ملی شود اما البسه مورد نیاز را به تخفیف خوبی به تهران خواهد فرستاد که این همکاری شکل گرفت. همکاری که البته خیلی زیاد تدوام نداشت. با توجه به تحریم های وضع شده از سوی ترامپ برای شرکت هایی که در زمینه های مختلف با ایرانی ها همکاری مستقیم دارند شرکت آدیداس از ادامه همکاری با فدراسیون فوتبال عذرخواهی کرد. با وجود قطع همکاری از سوی شرکت آدیداس تیم ملی تا مدت ها البسه این شرکت را برتن می کرد به این خاطر که ایران در گام نخست لباس های زیادی را وارد کرده بود و حتی در جام جهانی هم با آدیداس بازی کرد. اما اکنون تداوم این همکاری غیر قانونی است به این خاطر که فدراسیون فوتبال با شرکت آل اشپورت قرارداد امضاء کرده است و در ادامه مسیر نه تنها تیم ملی بلکه همه تیم های منتخب ایران باید آل اشپورت را برتن کنند که این اتفاق در تمرین تیم ملی هم رخ داده است.
لباس های این شرکت در آینده ای نزدیک در اختیار دیگر تیم های ملی قرار خواهد گرفت. اما دیروز تیم ملی در شرایطی با آدیداس خداحافظی کرد که برای ادامه تمرین با البسه این شرکت مشکلی نداشت و همان طور که اشاره شد قرارداد فدراسیون فوتبال با اسپانسر جدید موجب شد تا ملی پوشان لباس نویی برتن کنند.
بر اساس توافقات صورت گرفته میان فدراسیون فوتبال و شرکت آل اشپورت قرار است لباس هایی که در اختیار تیم های ملی برای تمرین قرار می گیرند لباس های اصل شرکت و با کیفیت لازم باشد. در غیر اینصورت فدراسیون فوتبال می تواند قرارداد را فسخ کند. واقعیت این است در داخل کشور کپی همه برندهای لباس انجام می شود و تعداد آن خیلی زیاد است.
پایان حق رشد و رضایتنامه در فوتبال!
هوشنگ نصیرزاده در این باره در صفحه شخصی خودش نوشت: چیزی به نام حق رشد در فوتبال وجود ندارد و استفاده از این اصطلاح به معنی عدم آگاهی است. در فوتبال غرامت آموزشی وجود دارد که به بازیکن تا سن ۲۱ سال تعلق می گیرد و مبلغی است که باشگاه جدید باید به باشگاه قدیم بدهد. اصطلاح حق رشد من درآوردی و غیر کارشناسی است.
در ادامه یادداشت هوشنگ نصیرزاده می خوانیم: از سال ۱۳۹۳ دیگر چیزی به نام رضایت نامه در فوتبال وجود ندارد و استفاده از این اصطلاح به معنی عدم آگاهی از آیین نامه نقل و انتقالات است. قرارداد بازیکن با باشگاه به طور یک طرفه فسخ می شود یا با توافق طرفین اقاله (فسخ دو جانبه) می گردد. پس ۶ سال است که دیگر چیزی به اسم رضایتنامه در فوتبال ایران موضوعیت ندارد و نباید از آن استفاده کرد.
