حسن صانعی پور / روزنامه نگار خارجی های بی کیفیت اما گران قیمت درست است که ارزش ریال ایران در برابر دلار و یورو و اختلاف فاحش آن را، باید در محاسبه هزینه استخدام بازیکنان خارجی در نظر گرفت. اما در هر صورت این دو باشگاه درآمدهایی دارند که منحصر به ایران بوده و قادر […]
حسن صانعی پور / روزنامه نگار
خارجی های بی کیفیت اما گران قیمت
درست است که ارزش ریال ایران در برابر دلار و یورو و اختلاف فاحش آن را، باید در محاسبه هزینه استخدام بازیکنان خارجی در نظر گرفت. اما در هر صورت این دو باشگاه درآمدهایی دارند که منحصر به ایران بوده و قادر نیستند در خارج از مرزها، حامی مالی مناسبی را به خود اختصاص بدهند. به همین دلیل باید، هنگفت بودن مبالغی که به بازیکنان غیر ایرانی پرداخت می شود را در نظر گرفت. و در استخدام بازیکن و تناسب کیفیت او با مبلغ قرارداد، وسواس به خرج داد. به جز معدود بازیکنانی که با کیفیت نسبی خوب، به لیگ ایران وارد شدند. اکثر خارجی های فوتبال ایران را باید در زمره بازیکنان مازاد باشگاه های درجه دو و سه اروپا و آمریکا بدانیم.
جونیور براندائو در راه دی کارمو
بازی کم اثر جونیور، مهاجم برزیلی پرسپولیس در مقابل سپاهان و هدر دادن یکی دو موقعیت خوب مقابل دروازه نیازمند، هواداران قرمز پوش پایتخت را به ستوه آورده بود. سانتر محمد نادری از سمت چپ، منجربه ضربه ناامید کننده بغل پای براندائو شد. تا آه از نهاد پرسپولیسی ها بیرون بیاید. سپاهان در نیمه دوم نبض بازی را در دست گرفت وهواداران بابت بازی کم اثر براندائو نالان بودند. گابریل کالدرون، مهدی عبدی گلزن دربی را جایگزین وی کرد. تعویضی که هرچند مانند دربی جواب نداد، اما فشار روانی ورزشگاه، روی سرمربی و بازیکنان را کم کرد. براستی فلسفه چنین خرید هایی در فوتبال ایران و به خصوص در دو تیم سرخابی پایتخت چیست؟ در حالی که براحتی می شود با داشتن کانون های هواداری، در شهرستان های مستعدد و ارتباط با فوتبال غنی آنان، نخبگان فوتبال ایران را شناسایی نمود و با همین بازیکنان بومی اما پر انگیزه، حد اقل در فوتبال ایران یکه تازی کرد.
اعتراف کالدورن، واقعیت فوتبال ایران
فرهنگ غلط نپذیرفتن ضعف ها و به قولی انداختن توپ به زمین حریف، در فوتبال ایران رایج شده است. حتی کالدرون تازه وارد هم برای فرار از واقعیت، سخن از دیگر تیم ها و خرید های آنان می کند. در حالی که اگر با خصوصیات فوتبال پارسی و خرده فرهنگ ها و استعداد های آن آشنا باشد. به راحتی می تواند در کوتاه ترین مدت، به موفقیتی ماندگار تر برسد. موفقیتی که با تغییر شرایط و مربی و مدیر، پایدار بماند و دستخوش تغییرات نشود. کالدرون در پایان بازی مقابل سپاهان می گوید؛ ما همچنان در خط حمله مشکل داریم. و تأثیرگذاری لازم وجود ندارد. مهاجمان ما امروز به اندازه مهاجمان تیم‌های دیگر، آن بُرندگی و خطر لازم را نداشتند. این یک دردسر و مشکل برای ماست. درد کهنه فوتبال ایران که بعد از بازنشستگی علی دایی؛ دوا نشده، کمبود یک مهاجم ششدانگ که تحت هر شرایطی موفق به گلزنی بشود، می باشد. «این مقوله در فوتبال باشگاهی و ملی ایران به شدت خودنمایی می کند.» آرش برهانی، غلامرضا عنایتی و حتی سردارآزمون و مهدی طارمی، هرگز تنوانسته اند به شرایطی برسند که فاتح مطلق دروازه ها باشند. مقوله ای که مدیران باشگاه های را مجاب به استخدام مهاجمان خارجی، علیرغم کمبود بودجه می نماید.
استراماچونی باید صبورتر باشد
استراماچونی یک مربی احساسی، برون گرا و پرحرارت است. او به سرعت، نسبت به اتفاقات داخل زمین واکنش های مختلفی نشان می دهد. اشتباهات داوران، و عملکرد ضعیف تعدادی از بازیکنان، آندره را به مرز انفجار می رساند. اخراج وی در بازی با ذوب آهن، اوج هیجانات وی را در فوتبال نشان داده، و ادامه این روند به سود هیچ یک( خود و استقلال) نیست. هرچند تفکرات حرفه ای او باعث شد تا در انتها بازی به خاطر رفتارش عذرخواهی نماید. و هرچند استقلال آندره، با وجود تحولات فراوان، به گواه بسیاری از کارشناسان، تاکتیکی و امیدوار کننده بازی می کند. و هوادار استقلال را به آینده(هرچند دیر) امیدوار کرده است. اما عطش مهار نشدنی استراما و عکس العملهای او در مسابقات، می تواند در لیگ داخلی و آسیا درد سرهای ناخواسته ای را برای او و استقلال بوجود بیاورد.
پرسپولیس عجول، استقلال سردرگم
خوش ثبات ترین تیم چهار سال اخیر ایران را باید پرسپولیس بنامیم. همان ثباتی که باعث شد علیرغم پنجره بسته، و به دلیل هماهنگی حاصل از همان ثبات، تا فینال آسیا هم پیش برود. در واقع شرایط این باشگاه طوری پیش رفته است که با درایت مسئولینش، توانسته، مهره های تاثیر گذار خود را حفظ کند. شاید اگر برانکو از تیم جدا نمی شد و پرسپولیسی ها کمی از هزینه های تمدید را، خرج ماندن او می کردند. کاریزمای موفقیت این باشگاه دچار تزلزل نمی شد. عادت این تیم و هوادارنش به موفقیت و برد، ذهن مجموعه آنان را عجول کرده، و برای رسیدن به موفقیت دوباره، طاقت ناکامی های حاصل از تغییرات کم را هم ندارند. چه بسا اگر تعدادی از بازیکنان این تیم، جدا می شدند. جایگاه این تیم در جدول لیگ نوزدهم، نازل تر از وضعیت کنونی بود. سردرگمی های حاکم بر استقلال، در هر سال به نوعی، گریبان موفقیت این تیم را گرفته است. بروبیایی که حتی در کاروانسرای ها و مهامنسرا های بین شهری هم دیده نمی شود. نمودار موفقیت استقلال را، با فراز و نشیبی غیر معمول، روبرو کرده است. مهره های تاثیر گذاری که هر ساله، و پس از درخشش، از استقلال جدا می شوند. و ورود بازیکنانی که برای هماهنگ شدن حداقل به یک نیم فصل حضور، نیاز دارند. سردرگمی های استقلال را رقم زده، و نباید از چنین تیمی انتظار، برد، با زدن گل های فراوان را داشت. باشگاه استقلال، حتی در سطح مدیران و سرپرستان خود نیز، همواره دچار تغییرات فراوان است. و اغلب آنانی که به تیم اضافه می شوند. فرصت زیادی برای هماهنگی و درک شرایط لازم را ندارند. دیروز، همگان جست و خیزهای فراوان، استراما و آرامش زرینچه را در لحظه تعویض مهدی قائدی دیدند. گویا تعریف مناسبی از پست ها در این باشگاه، نشده است.
یک مشت کری بی ارزش
سرخابی های ایران، بیشتر از آنکه، ذهن خود را به مسایل فنی معطوف کنند. ودرک مناسبی از شرایط واقعی فوتبال ایران داشته باشند. درگیر یک مشت کری های نامناسب و بی ارزش شده اند. دامنه این کری ها گاهی از حوزه آبی و قرمز هم گذشته، و درهواداران و بازیکنان تیم های دیگر هم رسوخ کرده است. بی دلیل ترین و بدموقع ترین پست سعید آقایی، اورا ازالکلاسیکوی ایران محروم کرد. کلیت موضوعات فضای مجازی، و اسفناک تراز آن، بسیاری از تحلیل های موجود در سایت ها و روزنامه ها، به مطالبی آلوده شده است. که هوادار را از واقعیت فوتبال، و فلسفه آن دور کرده است. بدتر از آن اینکه، فدراسیون فوتبال، کمیته های اخلاق و انضباطی، راهکاری جز محرومیت های کوتاه و یا بلند مدت برای حل این موضوع نداشته و ندارد.
