صنعت گردشگری آفریقا در دوران قرنطینه خسارات شدیدی را متحمل شده است. طی مدت کوتاهی رزرو اتاق‌های هتل‌ها لغو شد، سفرها به تعویق افتادند و تورهای گردشگری منحل شدند. در ابتدای سال ۲۰۲۰، آینده روشنی برای حوزه گردشگری آفریقا پیش‌بینی می‌شد. قاره آفریقا عنوان دومین مقصد با بیشترین سرعت پیشرفت در حوزه گردشگری […]
صنعت گردشگری آفریقا در دوران قرنطینه خسارات شدیدی را متحمل شده است. طی مدت کوتاهی رزرو اتاق‌های هتل‌ها لغو شد، سفرها به تعویق افتادند و تورهای گردشگری منحل شدند. در ابتدای سال ۲۰۲۰، آینده روشنی برای حوزه گردشگری آفریقا پیش‌بینی می‌شد. قاره آفریقا عنوان دومین مقصد با بیشترین سرعت پیشرفت در حوزه گردشگری را به خود اختصاص داده بود، اما با شیوع ویروس کرونا ورود گردشگران متوقف شد و صنعت گردشگری این قاره با توقفی ناگهانی مواجه شد. گردشگری در سراسر این قاره به مسافران بین‌المللی وابسته است اما این روزها آمیزه‌ای خطرناک از قرنطینه‌های داخلی، درآمد نه‌چندان چشمگیر حاصل از گردشگری داخلی و صنعت وابسته به گردشگران بین‌المللی سبب شده تا احتمال ویرانی صنعت گردشگری آفریقا مطرح شود. این روزها، تورهای گردشگری در مقاصد دیدنی «غنا» متوقف شده است، وسایل نقلیه‌ای که برای عکاسی از حیات وحش «سرنگتی» مورد استفاده قرار می‌گرفتند بلااستفاده باقی مانده‌اند و کمپ‌های لوکس «دلتای اوکاوانگو» واقع در «بوتسوانا» خاک می‌خورند. در سال ۲۰۱۹،«غنا» ۱.۹ میلیارد دلار از صنعت گردشگری درآمد داشت که این رقم ۵.۵ درصد از تولیدات ناخالص این کشور را در برمی‌گیرد. موسسات حفظ منابع طبیعی نیز از خسارات این روزها بی‌نصیب نمانده‌اند. در «دریاچه ویکتوریا»، «مرکز آموزشی حفاظت از منابع طبیعی اوگاندا» در حالت عادی میزبان بازدیدکنندگان شیرها، زرافه‌ها و شامپانزه‌ها است. این موسسه خانه‌ی بیش از ۲۹۱ حیوان از ۵۲ گونه مختلف است.
ایران زیباست؛ آبشار گَزو مازندران
ایران دارای آبشارهای فراوانی است. اما تعداد محدودی از آن در دل جنگل قرار دارد. آبشار گَزو از جمله آبشارهای مرتفع ایران است که در دل جنگل‌های هیرکانی واقع شده است. پایین این آبشار حوضچه‌ای قرار دارد که در فصول گرم بازدیدکننده‌ها در آن آب‌تنی می‌کنند. این محل به علت دسترسی مشکل، یکی از مناطق کمتر دیده شده ایران محسوب می‌شود. این آبشار در حوزه شهرستان سوادکوه و ۲۵ کیلومتری شهر زیرآب واقع شده است. در قلب منطقه جنگلی لفور در سوادکوه شمالی، همان منطقه‌ای که یکی از علت‌های معروف شدنش سد قشنگ لفور است، هرچند هنوز هم جزو مناطق بکر شمال ایران محسوب می‌شود. مسیر رسیدن به این آبشار با اینکه طولانی‌ست، آنقدر باصفاست که احساس خستگی به سرعت رخت برمی‌بندد. هوای خوب و درخت‌های بلند و خود آبشار، هر آدم ناامیدی را می‌تواند به زندگی برگرداند. برای رسیدن به آبشار حدود ۴۰ کیلومتر جاده خاکی را می‌توانید با ماشین بروید(ماشین مناسب) و به امامزاده گَزو که رسیدید ماشین را در پارکینگش پارک کنید و بقیه مسیر را که نیم ساعت است پیاده بروید. ارتفاع آبشار گزو ۴۸ متر است و از دو آبشار تشکیل شده که اولی ۵ متر و ارتفاع دومی به ۴۳ متر می‌رسد و در پایینش حوضچه‌ایست که می‌توان در آن تنی به آب زد. نیمه بهار تا نیمه پاییز زمان مناسبی برای سفر به این منطقه است.
