گوردَخمه‌ی بیش از دو هزارساله‌ی «آبشخور رستم» در شهر مَرودشت، امروز به مکانی برای یادگاری‌نویسی‌هایی تبدیل شده که انجام دهندگان آن نیز به نظر می‌رسد هدفی از انجامش ندارند. پژوهشگر و فعال میراث فرهنگی با بیان اینکه گوردخمه‌ی آبشخور رستم، متعلق به خاندان کمتر شناخته شده‌ی «پَرَتَرَکه‌ها» یا «فراته‌داران» مورد تعرض قرار […]
گوردَخمه‌ی بیش از دو هزارساله‌ی «آبشخور رستم» در شهر مَرودشت، امروز به مکانی برای یادگاری‌نویسی‌هایی تبدیل شده که انجام دهندگان آن نیز به نظر می‌رسد هدفی از انجامش ندارند.
پژوهشگر و فعال میراث فرهنگی با بیان اینکه گوردخمه‌ی آبشخور رستم، متعلق به خاندان کمتر شناخته شده‌ی «پَرَتَرَکه‌ها» یا «فراته‌داران» مورد تعرض قرار گرفته است، گفت: برخی افراد با رنگ روی نقاط مختلف این گور دخمه‌ی تاریخی و ارزشمند اقدام به یادگاری نویسی کرده‌اند
سیاوش آریا بیان کرد: در این دوران برخی کشورهای نوپا و همسایه به دنبال دست و پا کردن هویت و پیشینه‌ای کهن تلاش می‌کنند تا برای خود تمدن و فرهنگی ساخته و گردشگران را برای خود جذب کنند، اما متاسفانه برخی افراد در کشورمان نشانه‌های هویتی، فرهنگی، تاریخی خود را به راحتی از بین می‌برند.
وی با بیان اینکه گور دخمه به «آبشخور رستم» در شهر مَرودشت، بدون تعیین حریم درکنار جاده‌ی آسفالته به حال خود رها شده است، درباره‌ی وضعیت این اثر تاریخی اظهار کرد: گذشت زمان به همراه عوامل طبیعی و محیطی و بدتر از همه، دست‌اَندازی‌های انسانی رَحمی به آن نکرده و این یادمان باستانی را در خطر ویرانی جای داده است. شکستگی ها و تَرک نیز در نقاط مختلف این اثر تاریخی دیده می‌شود.
او با اشاره به رخنه کردن گُل‌سنگ‌ها به درون این اثر ملی، افزود: در دو سال گذشته نیز روی این یادمان ملی تبلیغِ کار خود را با رنگ انجام داده بودند که شرایط کنونِ آن، این اثر را به پازلی کامل از آسیب‌ها و دست‌اَندازی‌ها تبدیل کرده است.
آریا از سوی دیگر علاوه بر آسیبی که از نظر موقعیت قرارگیری آن که در کنار جاده‌ی آسفالته قرار گرفته و حرکت خودروها آسیب به آن را می‌تواند بیشتر کند، ادامه داد: همچنین از یک سو احتمالِ تعریض جاده در آینده وارد شدن آسیب‌های بیشتر به این اثر تاریخی را بیشتر می‌کند و از سوی دیگر نبود تابلوی شناسایی و معرفیِ برای این گوردخمه نشان از بی توجهی به این اثر تاریخی دارد.
این کنشگر میراث فرهنگی درباره‌ی این اثر تاریخی نیز توضیح داد: گوردخمه‌ی «آبشخور رستم» را نخستین بار «لویی واندِنبِرگ» بلژیکی شناسایی کرد و در بررسی‌های خود آن را متعلق به اواخر دوره‌ی هخامنشی دانست، هر چند در پرونده‌ی ثبتی این اثر تاریخی آن را به دوره‌ی ساسانی نسبت داده‌اند.
این اثر تاریخی را می‌توان از نمونه‌های استثنایی گوردخمه‌ها دانست که تا کنون در استان شناسایی شده‌اند، چون معمولا در دیگر گوردخمه‌ها در آن روی پاشنه باز و بسته می‌شود، ولی درِ این گوردخمه به صورت کِشویی باز و بسته می‌شده است.
