به گزارش خبرنگار جمله، در حاشیه برگزاری دور دوم مسابقات رده‌بندی دسته برتر بزرگسالان بانوان تنیس روی میز، فرصتی مهیا شد تا با خانم مهشاد عبادیان، کمک سرداور این دوره از رقابت‌ها، به گفت‌وگو بنشینیم. وی در گفت‌وگویی صمیمی و پرجزئیات، از کیفیت برگزاری، سطح فنی مسابقات، داوران و حتی آینده تیم ملی بانوان سخن گفت. در ادامه مشروح این گفت‌وگو را می‌خوانید:
خانم عبادیان، به‌عنوان کمک‌سرداور این دوره از رقابت‌ها، چه مسئولیت‌هایی بر عهده داشتید و تقسیم وظایف میان شما و سرداور چگونه انجام شده بود؟
در این دوره، بنده مسئولیت نظارت میدانی بر روند برگزاری مسابقات، هماهنگی با داوران میزها، پیگیری مشکلات فنی و اجرایی لحظه‌ای و همچنین مدیریت جریان بازی‌ها بر اساس جدول زمان‌بندی را برعهده داشتم، خانم پوران رحیمی به‌عنوان سرداور مسابقات، بر تطبیق کلی روند رقابت‌ها با آیین‌نامه‌های رسمی، رسیدگی به اعتراضات و نظارت عالیه بر تصمیمات داوری تمرکز داشتند، خوشبختانه هماهنگی کامل میان ما برقرار بود و همین تعامل سازنده موجب شد مسابقات با نظم و کمترین میزان ناهماهنگی برگزار شود.
در روند اجرا، چه چالش‌هایی پیش روی تیم داوری قرار داشت و چگونه با آنها مواجه شده‌اید؟
مهم‌ترین چالش، هم‌راستا نگه‌داشتن سه ضلع بازیکنان، داوران و تیم اجرایی بود؛ به‌ویژه در شرایطی که بازی‌ها به ست پنجم می‌رسید و فشار روانی افزایش می‌یافت. حفظ دقت و تمرکز در این لحظات حیاتی‌ست، فلذا تیم داوری با بهره‌گیری از تجربه و آرامش در تصمیم‌گیری، توانست فضای مسابقه را کنترل و نظم برنامه را حفظ کند، ناگفته نماند انعطاف‌پذیری در اجرا و تعامل مؤثر با سرداور اصلی، در مدیریت این چالش‌ها نقش کلیدی ایفا کرد.
به‌عنوان کسی که از نزدیک شاهد سطح عملکرد شرکت‌کنندگان بودید، چه ویژگی‌ای در بازیکنان این دوره برایتان برجسته‌تر بود؟
جسارت؛ بسیاری از شرکت‌کنندگان، به‌ویژه بازیکنان جوان، با اعتماد به نفس بالا و بی‌پروا وارد زمین می‌شدند؛ گویی تجربه‌ای معادل سال‌ها حضور در رقابت‌های ملی را در کارنامه دارند، در کنار این جسارت، پیشرفت قابل توجه در تکنیک‌های فردی نیز کاملاً مشهود بود، اما چیزی که بیش از همه چشمگیر بود، جسارت در بازی و قدرت ذهنی بالای این نسل بود.
در موقعیت‌هایی که فشار بازی بالا می‌گیرد یا بازیکنی به تصمیم داوری معترض می‌شود، نحوه برخورد شما چگونه است؟
اولین و مهم‌ترین اصل، حفظ آرامش است. بسیاری از اعتراض‌ها ناشی از استرس و بار روانی مسابقه است، نه لزوماً ایراد در داوری. در چنین موقعیت‌هایی، توانایی شنیدن و تشخیص نیت واقعی بازیکن اهمیت دارد، فلذا داور باید بداند چه زمان باید توضیح بدهد و چه زمان سکوت و تسلط کافی می‌تواند اثربخش‌تر باشد. این مهارت در داوری، با تجربه و شناخت فضای رقابت به‌دست می‌آید.
به‌طور کلی، وضعیت حضور داوران زن در این سطح از رقابت‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در سال‌های اخیر شاهد رشد کمی و کیفی حضور داوران زن در سطوح ملی و حتی بین‌المللی بوده‌ایم، اما بدون تردید این مسیر نیازمند تداوم و حمایت ساختاری بیشتری است، لازمه ارتقای داوری بانوان، فراهم کردن فرصت‌های آموزشی باکیفیت، مشارکت در دوره‌های بین‌المللی و نیز اعتماد بیشتر به ظرفیت‌های
موجود است.
تجربه همکاری نزدیک با خانم رحیمی چه تاثیری در روند کاری شما داشت؟
بدون اغراق، کار کردن در کنار خانم رحیمی برای من یک دوره آموزشی تمام‌عیار بود، نوع مدیریت ایشان، توانایی در کنترل فضاهای حساس، قاطعیت توأم با احترام، و دقت در جزئیات، همگی الگوهای ارزنده‌ای بودند که برایم الهام‌بخش خواهند بود. این تعامل موجب شد فضای داوری منسجم‌تر و هماهنگ‌تر پیش برود.
تفاوت داوری در بخش بانوان و آقایان را در چه عواملی می‌دانید؟
در مسابقات بانوان، توجه بازیکنان به جزئیات داوری و حساسیت آنها نسبت به قوانین، بیشتر است، گاهی این موضوع نیاز به دقت و تمرکز مضاعف از سوی تیم داوری دارد، در مقابل، در برخی مواقع، ارتباط انسانی‌تری بین داور و بازیکن برقرار می‌شود که به مدیریت بهتر فضای مسابقه کمک می‌کند، هر دو بخش، پیچیدگی‌ها و ویژگی‌های خاص خود را دارند که شناخت آنها برای داور ضروری است.
آیا در این دوره از مسابقات، داوران تازه‌کار هم حضور داشتند؟ چگونه آنها را هدایت و حمایت کردید؟
بله، حضور داوران جوان برای من بسیار مهم و امیدوارکننده بود. تلاش کردم با گفت‌وگوی مداوم، پاسخ به پرسش‌هایشان و ارائه بازخوردهای سازنده، فضایی امن و حمایتی برای رشد آنها فراهم کنم. باور دارم سرمایه‌گذاری روی داوران جوان، تضمین‌کننده آینده داوری کشور خواهد بود.
از منظر شما، آینده داوری بانوان در ایران چگونه ترسیم می‌شود و چه توصیه‌ای برای داوران جوان دارید؟
چشم‌انداز این حوزه روشن است، به‌شرط آنکه حمایت نهادی و فرهنگی از داوران زن استمرار یابد. توصیه‌ام به داوران جوان این است که صبور، پیگیر و همواره در مسیر یادگیری باشند. داوری تنها قضاوت لحظه‌ای نیست؛ بلکه ترکیبی است از دانش، اخلاق، تمرین و تسلط روانی.
آیا مسابقه‌ای در این دوره برای شما خاطره‌انگیز بود؟
قطعاً؛ یکی از مسابقات بسیار نزدیک میان دو بازیکن نوجوان که با نتیجه ۳–۲ به پایان رسید، برایم به‌یادماندنی بود. نه فقط به‌خاطر کیفیت بالای بازی، بلکه به دلیل رفتار حرفه‌ای و احترام متقابل بازیکنان پس از مسابقه، فلذا آن صحنه، ارزش‌های واقعی ورزش را به‌خوبی نمایان کرد.
در پایان، اگر بخواهید پیامی برای بازیکنان، داوران یا برگزارکنندگان این دوره داشته باشید، چه می‌گویید؟
برای بازیکنان: با تمام توان ادامه دهید، حتی اگر دیده نشوید، مسیرتان ارزشمند است، برای داوران: ستون عدالت در مسابقات شمایید؛ با صلابت و منصف بمانید، برای برگزارکنندگان: از تلاش بی‌وقفه‌تان سپاسگزارم. با همین همت، میتوانیم ورزش بانوان را به جایگاه شایسته‌اش برسانیم.
- نویسنده : فرزانه حسنی
