شهرداری‌ای که خود در کارنامه‌اش نقاط مبهمی نسبت به مسائل مختلفی چون قطع درختان و تخریب آثار باستانی وجود دارد. برخی دانشگاه‌ها در کشور به معنای واقعی در حال فروریزش و مایه و باعث آبروریزی هستند و انگار نه انگار که محل اجتماع فرهیخته‌ترین قشر جامعه‌اند. این معضل هم اینطور نیست که در بازه‌ای از زمان به وقوع پیوسته باشد و متاسفانه سبقه‌ای طولانی دارد. مثلا به گزارش تسنیم، سال ۱۴۰۰ تداوم وضعیت نامناسب ساختمان‌های دانشگاه فرهنگیان باعث شد برخی از دانشجومعلمان پردیس شرافت دانشگاه فرهنگیان در تهران، از مالک یکی از موسسات کنکور برای بازسازی خوابگاه، فضای آموزشی و فراهم کردن امکانات مورد نیاز در این پردیس درخواست کمک کنند. یا مثلا در نوروز ۱۴۰۱ ساخت وساز در زمین‌های ژئوفیزیک دانشگاه تهران، باعث قطع درختان شد که در نهایت هم شکایت شهرداری را به دنبال داشت. گفتنی‌است؛ این اتفاق تاثیر نامطلوبی بر تفاهم‌نامه دانشگاه تهران و شهرداری جهت ایجاد باغ گیاه‌شناسی گذاشت.
ساختمان‌های دانشگاه آزاد اسلامی نیز نیازی به هیچ توضیحی ندارند. درواقع گویا نام دانشگاه آزاد پیوند با عدم پرداخت به موقع حقوق، سازه‌های ناایمن، صندلی‌های خراب و آسانسورهای خطرناک دارد اما اینکه دانشگاه‌های دولتی که در ردیف برترین دانشگاه‌های کشور هستند دارای این شرایطند، بسیار باعث تاسف است. به گزارش تجارت نیوز در تازه‌ترین مورد، در ضلع جنوب غربی دانشگاه تهران در انبوه‌ترین بخش فضای سبز، دو ساختمان بنا شد که مساحت تقریبی زیر بنا و حریم آن ۴۰۰ متر مربع است که با احتساب تخریب‌های پیرامونی حداقل ۶۰۰ متر مربع منطقه به کل تخریب و به پوشش گیاهی آسیب وارد شد. در برخی توضیحات مربوط به این اقدام نکوهیده، باز شدن فضا برای نماز جمعه عنوان شد. ادعایی که اگر هم درست باشد، مغایر با تاکیدات دین و منویات مقام معظم رهبری است. و این عین جمله رهبر انقلاب است: «از همه‌ی مسئولان و همه‌ی آحاد مردم عزیزمان بخواهیم که به مسئله‌ی فضای سبز اهمّیّت بدهند و مانع بشوند از اینکه کشور و ملّت و زندگی مردم، از این کمک الهی، از این نعمت بزرگ پروردگار محروم بشود. ۱۳۹۲/۱۲/۱۴» «حسین آخانی»، استاد دانشگاه تهران در این خصوص گفته است: «در آن منطقه من یک باغچه گونه‌های بومی گزهای ایران را از سال ۹۰ کاشته بودم. متاسفانه همه گزها را ریشه کن کردند. علاوه بر آن دو درخت قدیمی توسکا است که قدمت آنها بالای ۵۰ سال است که به دلیل مجاورت با ساختمان آسیب دیده و در آینده خشک می‌شوند.»
او با بیان اینکه اما فاجعه این است که این بخش از فضای دانشگاه تنها لکه جنگلی دانشگاه بود، ادامه می‌دهد: «همه می‌دانند به دلیل آنکه بخش عمده زمین بازی و فضای سبز دانشگاه از اول انقلاب محوطه نماز جمعه است، حفظ لکه‌های باقیمانده در مرکز شهر اهمیت زیادی دارد.»
به اعتقاد این استاد دانشگاه فاجعه بزرگتر هم این است که کل دانشگاه و محوطه آن طبق قانون ثبت میراث فرهنگی است و دخل و تصرف و تغییر کاربری آن بدون مجوز ممنوع است. این اقدامات دقیقا روبنای میزان احترامی است که دانشجویان دارند و گویی سطور سفید رابطه میان دانشگاهیان و مسئولان، همین نامناسب بودن شرایط ساختمان دانشگاه‌هاست و اصلا در مثل هم می‌گویند، مشت نمونه خروار است.
