هیچ جنگی، طرف پیروز ندارد و هر جنگی به هر دو سوی کارزار، آسیب‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، روانی و سیاسی وارد خواهد کرد و درخصوص جنگ بین تهران و تل‌آویو هم این‌گونه خواهد بود.
دولت اسراییل و رژیم نتانیاهو قبلاً سابقه توحش عریان خود را در جنگ غزه و کشتار مردم بی‌دفاع فلسطین و لبنان به نمایش گذاشت و همه کشورهای منطقه و به‌طور خاص مردم ایران با آن جنایات آشنا هستند.
اقدام تلافی‌جویانه تهران در حمله موشکی به اسراییل نیز اقدامی مشروع بود و لازم است به این دولت متجاوز نشان داده شود که نباید جمهوری اسلامی ایران را مانند برخی کشورهای منطقه، ضعیف تصور کند.
تحلیل ما این است که اسراییل با آگاهی و حتی به امید مداخله آمریکا، این جنگ را آغاز کرد و امروز ما باید هوشمندانه‌تر رفتار کنیم و اجازه ندهیم پای استکبار جهانی به این جنگ باز شود که حجم خسارات، موجبات نابودی چند نسل را فراهم خواهد کرد.
در چنین شرایط حساسی که همه بر طبل جنگ و ادامه حملات می‌کوبند از دولت و همچنین شخصیت‌هایی که نفوذی در سطح بین‌المللی دارند، توقع داریم نیم‌نگاهی به صلح هم داشته باشند و در ستایش صلح هم چیزی بگویند.
ستایش از صلح در میانه‌ی جنگ، لزوماً به این معنا نیست که ما ضعیف هستیم یا از نبرد با اسراییل یا آمریکا ترسیدیم بلکه به معنای تکمیل مقاومت و تلاشی است که در جبهه‌های نبرد داریم و به اندازه جنگیدن، ضرورت دارد.
امروز لازم است دولت چهاردهم به‌موازات مدیریت میدان جنگ و جهاد، از ظرفیت‌های دیپلماتیک خود در سطح منطقه‌ای کمک بگیرد تا تب جنگ را کُند و در نهایت آن را آرام کند و به این شکل جلوی تخریب بیشتر را بگیرد آن هم در شرایطی که کشور درگیر انواع ناترازی‌ها و کمبودها است.
برابر اعلام رسمی دستگاه‌ها و نهادهای دولتی، در شرایط عادی در حوزه برق، گاز، سوخت، آب و بسیاری دیگر از مایحتاج ضروری دچار ناترازی هستیم و برای مدیریت این ناترازی نیازمند آرامش و ثبات می‌باشیم و روشن است که ادامه جنگی با چنین ابعاد و وسعت که دشمن بی‌مهابا همه زیرساخت‌های کشور و حتی منازل مسکونی را آماج حملات ویرانگر خود قرار داه است، نه تنها توانی برای جبران ناترازی‌ها نداریم که در بن‌بستی ویرانگر گرفتار خواهیم شد.
نکته مهم بعدی این است که اسراییل در کنار خود حامیانی بزرگ چون غرب و آمریکا دارد و نگرانی در این زمینه‌ها احساس نمی‌کند اما ما در جهان به تعبیر سردار حسین سلامی فرمانده شهید سپاه پاسداران در همه دنیا یک متحد متعهد نداریم.
اگر نتانیاهو و سران رژیم صهیونیستی لازم بود درسی بگیرند از پاسخ قاطعانه ما در حملات موشکی گرفتند و مردم ساکن در اراضی اشغالی هم با چشم خود دیدند نه سامانه تاد، نه گنبد آهنین و نه پیکان جلودار موشک‌های جمهوری اسلامی ایران نیست و عمق خرابی‌ها را با چشم غیرمسلح مشاهده کرده‌اند و لازم است دولت‌مردان نیم‌نگاهی هم به زیرساخت‌های حیاتی کشور داشته باشند که اگر در آتش جنگ بسوزد، کشور به عهد قبیح قجری برخواهد گشت و جبران آن برای این دولت و همچنین دولتهای آینده، ناممکن است.
ما ضمن محکوم کردن اقدام وقیحانه رژیم صهیونیستی در حمله به خاک کشور و به شهادت رساندن فرماندهان ارشد نظامی و جمعی از بهترین فرزندان این سرزمین و ضمن دفاع از اقدام متقابل رزمندگان غیور این سرزمین، توقع داریم سیاسیون فرصتی به صلح هم بدهند.
هشت سال جنگ تحمیلی ما با صدام معدوم برای بسیارانی ثابت کرد که پایان هر جنگی، یک گزینه مطلوب وجود دارد و آن آتش‌بس است چون نمی‌توان به شیوه دوران سلطان محمود غزنوی، جنگی را تا فتح کامل سرزمین متخاصم و متجاوز ادامه داد همان‌گونه که تجاوز عراق به مرزهای کشور در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ در نهایت به قطعنامه ۵۹۸ و صلح بین تهران و بغداد منتهی شد.
