این انتخابات برای بسیاری از ایرانیان داخل و خارج کشور نیز اهمیت دارد چون به‌طور سنتی و گاه به خطا تصور می‌شود که دموکرات‌ها از جمهوری‌خواهان بهتر هستند ضمن اینکه سابقه عملکرد دونالد ترامپ در فاصله ۱۰۱۶ تا ۲۰۲۰ که در کاخ سفید حضور داشت و اعمال تحریم‌های شدید، این حس را به جامعه داد که اگر ترامپ موفق شود به کاخ سفید راه یابد، همان مسیر را تکرار خواهد کرد و فشار اقتصادی و معیشتی بر مردم بیشتر خواهد شد.
این گروه همچنین باور دارند نوع مواجهه جو بایدن و معاون اول وی کامالا هریس طی چهار سال اخیر که بیشتر بر مدار و محور تعامل بود نه تقابل را نیز شاهدی بر این است که درصورت رأی آوردن کامالا هریس، چهار سال بعدی دولت آمریکا شباهت بسیاری به دولت جو بایدن خواهد داشت و البته این نگاه و نظر چندان دور از واقعیت نیست.
کسانی که دوست دارند حضور دموکرات‌ها در کاخ سفید استمرار داشته باشد همچنین به موضوع اوکراین اشاره می‌کنند که دموکرات‌ها بر حمایت همه‌جانبه از این کشور و مقاومت در برابر تجاوز روسیه تأکید دارند در حالی‌که ترامپ که پیشینه تجارت وی بر سیاست‌ورزی‌اش می‌چربد ممکن است سیاستی دیگر اتخاذ کند و به همین دلیل نگران هستند که ممکن است دولت وی ارسال سلاح برای حمایت از اوکراین را متوقف کند و شکست اوکراین در نهایت موجب جسارت روسیه و احتمال اقدام مسکو به تجاوز ارضی بیشتر شود.
پایه و بنای این استدلال هم درست است اما یک نکته مهم را نمی‌توان از نظر دور داشت و آن این است که هم دموکرات‌ها و هم جمهوری‌خواهان در نهایت مانند هم هستند و خیلی در موضوعات کلیدی بین‌المللی با هم متفاوت عمل نمی‌کنند.
بزرگان گفته‌اند «گذشته چراغ راه آینده است» و اگر به گذشته نگاهی بیندازیم متوجه خواهیم شد که در بسیاری از موضوعات حوزه بین‌الملل دو جریان اصلی سیاسی در ایالات متحده مانند هم عمل کرده‌اند. امروز هم در منازعات داخلی انتخاباتی، اختلاف اصلی بین دو حزب رقیب بر سر اقتصاد و حمایت‌های اجتماعی و بیمه‌ای دولت از شهروندان است و تحلیل ما این است که این حوزه، برنده انتخابات را تعیین خواهد کرد.
در این دو حوزه هم دو حزب، بسیار نزدیک به هم عمل کردند و اعتباری یک‌سان نزد مردم دارند و همین موجب شد آرای دو نامزد دموکرات و جمهوری‌خواه بسیار به هم نزدیک باشد به شکلی که در همین لحظه که تنها چهار روز تا انتخابات زمان باقی مانده است، بسیار دشوار است تعیین کرد کدام یک از دو نامزد برنده انتخابات خواهد بود.
نتیجه نظرسنجی‌ها نیز بسیار نزدیک به هم است و در برخی از آن‌ها دونالد ترامپ، با چند درصد جلودار است و در برخی دیگر از نظرسنجی‌ها نیز کامالا هریس آن هم تنها با چند درصد جلوتر است و بسیار بعید است تا روز انتخابات، به‌طور قطع برنده انتخابات را پیش‌بینی کرد.
آنچه که برای ایرانیان داخل کشور و فعالان بخش خصوصی و همچنین دولت‌مردان چهاردهم اهمیت دارد این است که برنده انتخابات پنجم نوامبر فردی باشد که بتواند راه تعامل و دیپلماسی را با تهران در پیش بگیرد و تلاش کند جنگ خاورمیانه به آتش‌بس دائمی برسد.
تنها در این صورت می‌توان امیدی برای کاهش تنش و حرکت به سمت موضوعاتی چون رفع تحریم‌ها و تدبیر ممنوعیت‌های بانکی و در نهایت باز شدن دالان‌های صادرات و فروش بیشتر نفت امیدوار شد، موضوعی که برای اقتصاد ملی و همچنین معیشت مردم در اولویت است.
البته موضوعات سیاسی موضوعاتی سیال هستند و دونالد ترامپ که در ماه‌های نخست آغاز به کار خود در سال ۲۰۱۶ تحریم‌های سنگینی بر تهران اعمال کرد در آخرین اظهارنظر خود وعده داد که درصورت راهیابی به کاخ سفید، با تهران توافق خواهد کرد و اگر وی چنین نیت و نظری داشته باشد، لازم است سیاستمداران دولت چهاردهم نیز از این طرح استقبال کنند و به دنبال نگاه تنگ و تاریک افراطیون پایداری نباشند و مذاکره را مرادف با تسلیم و انفعال ندانند.
