آتشکده ساسانی کازرون که گفته شده در سال ۱۳۱۸ در فهرست میراث ملی ایران ثبت شده، به پارکینگی برای خودروهای سنگین کشاورزی و سواری تبدیل شده است. به گزارش ایسنا، سیاوش آریا ـ پژوهشگر و فعال میراث فرهنگی ـ با انتشار عکس‌های جدیدی از وضعیت نابه‌سامان این آتشکده ساسانی که در بی‌توجهی تمام رها شده […]
آتشکده ساسانی کازرون که گفته شده در سال ۱۳۱۸ در فهرست میراث ملی ایران ثبت شده، به پارکینگی برای خودروهای سنگین کشاورزی و سواری تبدیل شده است.
به گزارش ایسنا، سیاوش آریا ـ پژوهشگر و فعال میراث فرهنگی ـ با انتشار عکس‌های جدیدی از وضعیت نابه‌سامان این آتشکده ساسانی که در بی‌توجهی تمام رها شده است، نسبت به شیوه نگهداری و تعرض‌هایی که از سوی کشاورزان به عرصه و حریم آن شده است، هشدار داد.
این دوستدار میراث فرهنگی در سال ۱۳۹۶ نیز درباره ساخت گلخانه در عرصه و حریم این اثر ساسانی هشدار داده بود، اما اکنون می‌گوید: نه تنها به آن هشدارها توجهی نشده که تعداد بیشتری گلخانه در حریم درجه یک این یادگار ساسانی ساخته شده است. او اضافه کرد: از همان سال درباره تعیین عرصه و حریم این بناهای ساسانی با مسؤولان میراث فرهنگی استان فارس گفت‌وگو کرده و آنها قول‌هایی داده بودند، اما با گذشت بیش از پنج سال‌ونیم، نه‌تنها حریم و عرصه‌ای برای آتشکدۀ کازرون تعیین نشده و از ساخت گلخانه پیشگیری نشده، بلکه در کمال شگفتی و ناباوری چندین گلخانۀ دیگر در حریم درجه یک و چند متری آتشکدۀ کازرون سبز شده است که چیزی جز افسوس و دریغ از این همه بی‌مهری و بی‌تفاوتی و کم‌کاری متولیان میراث فرهنگی برجای نمی‌ماند. این فعال میراث فرهنگی به تبدیل این آتشکده به محلی برای پارک کردن خودروهای سنگین کشاوری و سواری اشاره کرد و گفت: کشاورزان و زمین‌داران از عرصه این آتشکده به عنوان پارکینگ بهره می‌برند، ابزار و ماشین‌آلات خود را در اطراف آن رها کرده‌اند و منظره‌ای زشت را به نمایش گذاشته‌اند.
او نصب تیرهای برق در عرصه و حریم آتشکده ساسانی کازرون را معضل دیگری دانست و اظهار کرد: اگر عرصه و حریم این اثر تاریخی تا کنون تعیین شده بود، این چنین فضا برای دست‌اندازی و دست‌درازی بیشتر به این اثر تاریخی باز نبود. در اطراف این آتشکده حتی یک تابلوی معرفی وجود ندارد تا مردم به‌ویژه بومی‌ها به اهمیت این اثر تاریخی پی ببرند.
آتشکدۀ کازرون در ۱۰ کیلومتری جنوب شرقی شهر کازرون در استان فارس واقع شده و به باور برخی از پژوهشگران از سوی «مهرنرسی یا مهرنرسه»، وزیر نامدار بهرام پنجم ساسانی ساخته شده است.
این پژوهشگر میراث فرهنگی در ادامه گفت: این آتشکده طبق برخی اسناد، در سال ۱۳۱۶ خورشیدی از سوی «ماکسیم سیرو» کشف شد. این چهارتاقی روی چهار پایۀ سنگی استوار شده و گنبدی منحنی شکل داشته است. مصالح اصلی به کار رفته در سازه، سنگ و ملات گچ است. بلندای هر یک از ضلع‌ها ۵ متر و نیم است. ضخامت پایه‌های سنگی آتشکده یک متر و پهنای دهانۀ هر یک از تاق‌ها دو مترونیم است. بلندای پایه‌ها تا پهنۀ زمین نیز، دو متر و چهل سانتی‌متر است. دیوارهای آتشکده اندازه‌ای نزدیک به ۲/۲۰ در ۱ متر دارند، اما هم اینک تنها دو پایه از چهارپایۀ چهارتاقی موجود است و از سقف گنبدی آن هم دیگر اثری برجای نمانده است. این دو پایۀ برجای مانده نیز تا نیمه در گذشته بازسازی و مرمت شده است. بنا بر نوشته‌های تاریخی، آتشکدۀ کازرون تا سدۀ سوم مَهی (قمری) کامل سالم بوده است.
آتشکدۀ کازرون با همین نام با شمارۀ ۳۳۱ در بهمن ماه ۱۳۱۸ خورشیدی به ثبت ملی رسیده است.
