پس از جنگ جهاني دوم سازمان ملل متحد به عنوان بزرگترين سازمان بينالمللي دنيا، جانشين جامعه ملل شد كه در فاصله بين دو جنگ جهاني، فعاليت ميكرد. نمايندگان دولتهاي متفقين در جنگ جهاني دوم شامل امريكا، شوروي، انگلستان و فرانسه، در مذاكراتي كه در زمان جنگ انجام داده بودند، مقدمات تشكيل سازمان ملل متحد را […]
پس از جنگ جهاني دوم سازمان ملل متحد به عنوان بزرگترين سازمان بينالمللي دنيا، جانشين جامعه ملل شد كه در فاصله بين دو جنگ جهاني، فعاليت ميكرد. نمايندگان دولتهاي متفقين در جنگ جهاني دوم شامل امريكا، شوروي، انگلستان و فرانسه، در مذاكراتي كه در زمان جنگ انجام داده بودند، مقدمات تشكيل سازمان ملل متحد را فراهم آوردند. بعدها در جلساتي كه در واشينگتن، يالتا و مسكو تشكيل شد، زمينه تشكيل اين سازمان فراهم گرديد. سرانجام در كنفرانس سانفرانسيسكو در امريكا، نمايندگان پنجاه كشور جهان، تأسيس سازمان ملل متحد و اساسنامه آن را تصويب كردند. منشور سازمان ملل كه در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۵م تنظيم شد اعلام داشت كه سازمان مزبورْ كانوني از كشورهايى خواهد بود كه هدفشان حفظ صلح و ثبات و همكاري بينالمللي است. و سرانجام در ۲۴ اكتبر ۱۹۴۵ با تأييد منشور آن، توسط ۲۹ كشور جهان، تحقق پيدا نمود. مقرّ سازمان ملل متحد در نيويورك و داراي شش ركن اصلي است كه عبارتند از: مجمع عمومي، شوراي امنيت، شوراي اقتصادي و اجتماعي، شوراي قيموميت، ديوان بينالمللي دادگستري و دبيرخانه. در حالي كه مجمع عمومي اين سازمان در برگيرنده تمام كشورهاي عضو است اختيارات چنداني ندارد، در همان حالْ شوراي امنيت با پنج عضو ثابت و ده عضو موقت، قدرت فراواني دارد و وجود حق وتو آن را ابزاري جهت اعمال زور و فشار اعضاي آن قرار داده است. ۲۴ اكتبر برابر با دوم آبان هر سال، سالروز تأسيس سازمان مللمتحد، در سراسر جهان با نام روز ملل متحد ناميده شده است.
