در حالی که پنج تانکر نفتی ایران به سمت ونزوئلا می روند، گزینه هایی برای جلوگیری از تحویل سوخت نفتی که آنها حمل می کنند، به دونالد ترامپ ارائه شده است. چشم انداز کشتن دو پرنده‌ی سرکش با یک سنگ باید برای ترامپ جذاب باشد. سیاست او در برابر هر دو کشور، فشار […]
در حالی که پنج تانکر نفتی ایران به سمت ونزوئلا می روند، گزینه هایی برای جلوگیری از تحویل سوخت نفتی که آنها حمل می کنند، به دونالد ترامپ ارائه شده است. چشم انداز کشتن دو پرنده‌ی سرکش با یک سنگ باید برای ترامپ جذاب باشد. سیاست او در برابر هر دو کشور، فشار حداکثری است. اما سوال اینجاست که ایالات متحده چه کاری می تواند انجام دهد و آیا اقداماتش در مقابل ایران و ونزوئلا قانونی است؟
در ادامه این مطلب آمده است: رسانه های ایرانی نوشتند که چهار فروند ناو جنگی نیروی دریایی آمریكا برای رویارویی احتمالی با تانكرهای ایران در كارائیب مستقر شده‌اند. وزیر امور خارجه ایران، جواد ظریف، علیه حرکات دریایی ایالات متحده که اقدامات مداخله‌ای انجام دهند و سعی در ایجاد اختلال در انتقال سوخت به ونزوئلا داشته باشند، هشدار داد.
برای نیروی دریایی ایالات متحده بسیار غیرمعمول و تحریک آمیز است که کشتی های ایرانی را در دریاهای آزاد هدف قرار دهد، اما واشنگتن در این زمینه بی تجربه هم نیست. در سال ۲۰۰۳، نیروی دریایی اسپانیا، بر اساس اطلاعاتی که از آمریكا به دست آورد، یك كشتی كره شمالی را كه حامل موشك های اسکاد به مقصد یمن بود، توقیف کرد. این مجازات قانونی بود، زیرا کشتی سو سان ثبت نشده بود. در دهه ۱۹۹۰، نیروی دریایی ایالات متحده کشتی هایی را که از خلیج فارس عبور می کردند، متوقف کرد و مانع از صادرات نفت توسط صدام حسین به دلیل نقض تحریم های آمریکا شد.
اما در قضیه‌ی فعلی، هیچ قطعنامه ای از سازمان ملل، صادرات سوخت توسط ایران یا واردات آن توسط ونزوئلا را منع نمی‌کند. فقط مجازات های یک جانبه ایالات متحده وجود دارد که هیچ گونه دلیل موجهی برای توقف کشتی‌ها و جستجوی آنها ندارند.
اگر کشتی ها با پرچم کشور دیگری تردد می کردند، همانطور که بسیاری از کشتی های تجاری این کار را انجام می دهند، ایالات متحده بر اساس توافق‌نامه‌هایی که با اکثر آن کشورها مانند پاناما، جزایر مارشال و لیبریا دارد، احتمالاً می توانست این بهانه را مطرح کند که کشتی‌ها مشغول حمل مواد مخدر و یا سلاح های کشتار جمعی هستند و باید تفتیش شوند. اگرچه این بهانه برای کشتی های باری قابل قبول است اما در مورد تانکرها خنده‌دار به نظر می‌رسد. در هر صورت، کشتی های مورد نظر متعلق به ایران و ثبت شده هستند. از طرف دیگر، به دلیل تحریم های ایالات متحده، نفتکش های ایرانی پرچم های خارجی را حمل نمی کنند.
در واقع، برای ایالات متحده بی معنی خواهد بود که سعی در متوقف کردن انتقال نفت داشته باشد. این کار تقریبا توسط هر کشور دیگر در جهان به عنوان سوءاستفاده‌ی آمریکا از قدرتش محکوم می شود و ایران و ونزوئلا از همدلی سیاسی بین‌المللی بهره مند می شوند. این محکومیت باعث می شود، ایران، علیه دارایی های آمریکا در هر نقطه از جهان و در هر زمان و مکان دست به انتقام جویی بزند.
وزیر امور خارجه، مایك پومپئو از همه كشورها خواسته است كه به هواپیمای ایرانی متعلق به ماهان ایر اجازه پرواز بر فراز کشورهایشان را ندهند و همچنین نگذارند این هواپیماها به منظور ترخیص کالا در کشورهایشان فرود بیایند. در همین ارتباط، یک هواپیما که گفته می شود حامل طلا به ارزش ۵۰۰ میلیون دلار از ونزوئلا به ایران بود، مورد تحریم قرار گرفت. حمل و نقل سوخت فعلی ظاهراً با آن معامله مرتبط است. در قالب این معامله ایران متعهد می‌شد که در تعمیر پالایشگاه های ونزوئلا کمک کند.
فشار ایالات متحده می تواند تجارت ایران و ونزوئلا را دشوارتر و پرهزینه تر کند اما نمی‌تواند به طور کامل آن را متوقف کند.
